Trots op mijn beroep. Ria Van Aert vertelt!

Mensen in de zorg zijn onmisbaar. Het is niet zomaar een beroep, het is een roeping. Dat geldt ook voor Ria Van Aert (58), zij wist van kleins af aan dat haar hart daar lag.

Schoonheidsspecialiste

“Vanaf dat ik een klein meisje was, wilde ik in de zorg”, herinnert Ria zich. “Het zorgen voor anderen zat er al vroeg in. Mijn mamma was heel vaak ziek en de zorg kwam dan op de oudste neer, op mij dus. Op school deed ik eerst sociaal-technisch bij Stella Matutina in Wuustwezel en heb nadien voor schoonheidsspecialiste in Berchem geleerd. Dat deed ik alleen maar, omdat gezegd was dat ik de verpleging niet aan zou kunnen. Ik heb dat werk twee jaar in Roosendaal en bij mensen thuis gedaan. Het was al snel duidelijk dat het niks voor mij was.”

Gezin verzorgen

“Tijdens mijn opleiding deed ik thuis het complete huishouden voor mijn ouders en vier broers. We woonden op een boerderij en ik zorgde ook voor de dieren. Om 05:00 stond ik op om alles te doen en ging daarna op de fiets naar het station. Gedurende de opleiding voor schoonheidsspecialiste oriënteerde ik me op diverse andere opleidingen, allemaal in de zorg. Op mijn 21ste overleed mijn moeder, dus kwam daar niks meer van. Ik moest thuisblijven om voor het gezin te zorgen. Dat heb ik tot mijn 23ste gedaan.”

WZC De Bijster

“Op mijn 23ste leerde ik mijn man kennen en ben het huis uitgegaan. Hij was zelfstandige en had een beenhouwerij in Antwerpen, waar ik ben gaan werken. Toen de kinderen geboren waren kon ik dat mooi combineren. Maar toen de kinderen een jaar of zeven, acht waren, had ik dat echt wel gezien en wilde alsnog de zorg in, want dat is altijd blijven trekken. Er kwam een vacature in WZC De Bijster voor een job in de keuken, waar ik voor aangenomen werd.”

Beschermd wonen

“Na anderhalf jaar liep het contract af en kreeg ik het voorstel om bij ‘Beschermd wonen’ te gaan werken. Dat was toen in het vroegere ziekenhuis in Essen, waar ik ook geboren ben. Op dat moment was er een personeelstekort. Degene die mij dat vroeg, kende mijn vroegere thuissituatie en het feit dat de zorg voor meerdere mensen geen probleem voor me was. Toen was het nog zo dat je geen specifiek diploma nodig had. Ik kreeg van mijn leidinggevende veel informatie en begeleiding en heb veel ondersteuning gekregen.”

Opleiding verpleegkundige

“Het was geweldig, alsof ik thuiskwam! In de groep zaten acht mensen met beginnende dementie, die mede bepaald werd door wat ze hadden meegemaakt. De palliatieve zorg, waar we natuurlijk ook mee geconfronteerd werden, begon me zeer sterk te trekken, vanwege het spirituele stuk erachter. Door het palliatieve van zo dichtbij mee te maken, werd ik terug geflitst naar het overlijden van mijn moeder. Op een gegeven moment besliste de overheid om opleidingen te geven voor verpleegkundige, die duurde drie jaar. Die heb ik op de hogeschool in Merksem gevolgd en ben met goede onderscheiding geslaagd!”

Hospice

“Ik had vroeger zo naar werk gezocht en kon niks vinden, nu wilde iedereen me ineens hebben. Ik heb zes weken in een hospice gewerkt, maar daar was ik nog niet klaar voor en besloot in De Bijster te blijven. Daar heb ik altijd de ruimte gekregen, de waardering en het vertrouwen om dat allemaal te mogen doen. Een beter werkgever zal ik niet vinden, ze staan achter hun mensen!”

Spirituele groei

“Uiteindelijk wilde ik toch iets meer doen, maar De Bijster wilde ik niet loslaten, daar ligt mijn hart. Er werd me door een vriendin gevraagd om mee in te stappen in de zelfstandige thuisverpleging en dat heb ik gedaan. Dat kan ik combineren met mijn werk in De Bijster. Het is allemaal geen werk voor me, maar, raar gezegd, een liefhebberij. Het contact, de zorg en de waardering van de bewoners en omgeving zijn goud. Heel mijn loopbaan is een spirituele groei geweest, daarom heb ik de opleiding ‘Energetische stervensbegeleiding’ gevolgd. Dat beantwoordde aan mijn ideeën en was ook een soort thuiskomen voor me. Iemand die ‘overgaat’ is een uniek proces met alle bijbehorende facetten.”

Trots op mijn beroep

“Ik ben trots op wat ik heb bereikt in mijn leven, trots op wat ik elke dag voor de mensen kan betekenen. Iedereen heeft een ander verhaal en dat is elke dag anders. Je geeft je aandacht en betrokkenheid en krijgt er veel warmte voor terug!”

NN

80