Rita van Dorst vertelt…

7 november 2016 Essen vertelt, Nieuws

Onze mooie gemeente telt meer dan 18.500 inwoners. Allemaal mensen met een eigen achtergrond en een eigen verhaal. In deze serie van Noordernieuws laten we de mensen aan het woord, die op hun beurt weer de naam doorgeven van iemand wiens levensverhaal ze volgende keer in Noordernieuws willen lezen.

Het is nu veertien jaar gelden dat Rita van Dorst (53) naar Essen verhuisde. Hoe is ze hier terechtgekomen?

“Ik woonde in Hoeven, net als mijn schoonmoeder. Al kom ik daar oorspronkelijk niet vandaan, maar uit Oudenbosch, waar ik ook geboren ben. Met mijn man, met wie ik ondertussen 25 jaar getrouwd ben, ben ik in Hoeven gaan wonen. De nieuwe partner van mijn schoonmoeder wilde daar weg en uiteindelijk kwamen ze in Essen terecht, waar ze zelf gingen bouwen. Mijn schoonmoeder zei: is dat niks voor jullie? Uiteindelijk woonden wij hier nog eerder dan zij en mijn schoonzus woont hier nu ondertussen ook.”

“Thuis waren we met z’n vijven, ik heb nog twee zussen en twee broers. Mijn vader was stoffeerder en ging later bij Isover werken. Op de lagere school zat ik veel te lezen, maar speelde ook heel veel buiten. Een zwarte bladzijde is het overlijden van mijn twee jaar jongere broer. Hij zat op de vrachtwagen en is in Engeland verongelukt. Ik heb daar lang en veel verdriet over gehad.

Mijn overleden broer Anton met zijn vrouw Yolanda en mijn dochter Saskia

“Ik ben nooit een studiehoofd geweest, op het middelbaar vond ik eigenlijk alleen Engels leuk, school vond ik sowieso niets aan en had geen idee wat ik wilde worden. Je had toen zoiets als een overbruggingsschool, of dat de echte naam is weet ik niet. Een soort levensschool, die je kon volgen tot je achttiende, maar dat wilde mijn moeder niet. Ik moest maar een beroep gaan leren. Gevolg was natuurlijk dat ik iets zocht met de kortst mogelijke opleiding!”

Rita volgde Schoevers in Tilburg, een secretaresse opleiding. “Ik haalde mijn diploma, maar kon er niks mee, want er was toen vrijwel geen werk. Uiteindelijk vond ik een baan in een supermarkt in Etten-Leur. Een goede keus, want daar heb ik ook mijn man leren kennen die daar een weekendbaantje had. Ik was toen 22. Ik heb er acht jaar gewerkt, het was er altijd gezellig en we deden altijd leuke dingen onder elkaar.”

Uiteindelijk besloot Rita toch weer cursussen te gaan volgen en ging bij Kärcher werken, waar ze vier jaar werkte tot het bedrijf naar Hoogstraten verhuisde. “Toen heb ik één jaar gewerkt bij een bedrijf dat in apparatuur voor de mijnbouw deed. Ik begon daar op maandag en zei dat ik wel meteen een lang weekend wilde, omdat ik die vrijdag ging trouwen. Wat natuurlijk geen probleem was.
Na een jaar gingen ze reorganiseren en omdat ik de laatste was die er bij was gekomen, moest ik er als eerste uit.”

“Mijn volgende baan was toen bij Koning en Hartman in Oosterhout, een groothandel in elektro. Daar bleef ik tot ik in verwachting was van mijn oudste dochter Susan. Na mijn zwangerschapsverlof heb ik er nog een half jaar gewerkt, maar dat was niet te combineren met het moederschap. Mijn man werd zelf voor zijn werk vaak naar het buitenland uitgezonden, dus die kon ook niet ieder moment klaar staan.”

In 1998 werd de jongste dochter, Saskia, geboren. “Toen wilde ik toch echt wel weer wat gaan doen en werd onthaalmoeder. En dat heb ik gedaan tot we naar Essen verhuisden. Hier heb ik er voor gezorgd dat ik me zo snel mogelijk op het sociale leven wierp. Je komt hier wonen, dus je past je aan en zorgt dat je mensen leert kennen. Onze dochters waren nog klein genoeg om makkelijk te kunnen wennen. Ondertussen zit Saskia op het middelbaar en doet handel en Susan doet winkelmanagement en zit in het laatste jaar.”

“Mijn man zag al snel nadat we hier waren komen wonen een oproep voor de vrijwillige brandweer. Hij zei: Dat heb ik altijd al willen doen! en meldde zich aan. Hij moest allerlei tests doen en werd aangenomen. Hij vond en vindt dat nog steeds geweldig en vond daar vrienden voor het leven. Qua techniek heeft hij veel kennis, omdat hij bij een bedrijf werkt waar speciale voertuigen worden gemaakt, zoals ambulances en brandweerwagens. Dus die kennis sluit naadloos aan bij zijn werk bij de brandweer. Het is zijn lust en zijn leven en ondertussen kent hij meer mensen dan ik.”

Rita werkte nog een paar jaar voor de bib in Roosendaal, maar dat was iedere keer op tijdelijke contractbasis. Toen ze een vacature voor de politie in Oosterhout zag, aarzelde ze niet, solliciteerde en werd aangenomen. “Ik ben daar medewerker Intake en Service (telefonische aanvragen, aangiftes en via internet) en werk er alweer tien jaar.”