Onze zaak heeft verschillende ledverlichtingen die we naargelang de feestdagen in bepaalde kleuren kunnen zetten. Zo hadden we met Kerst ijsblauw, met Pasen geel en nu met Valentijn hebben we de verlichting op rood staan. Rode hartjes en rode rozen her en der zorgen voor een liefdevol geheel.
Vanmorgen komt er een heerschap de zaak binnen en hij vraagt:
“Wat kost dat hier?’”
“Ja meneer, dat is naargelang wat u wenst toch?”antwoord ik.
Met een gezicht dat sowieso de nacht op sterk water heeft doorstaan en een adem die dat bevestigt staart hij me vragend aan. Hier geraak je geen BOB sleutelhanger aan kwijt, denk ik.
“Kunt ge iets voorstellen?”vraagt hij dan.
“Zet u ergens neer, ik breng u zo de kaart.”
“De kaart?” vraagt hij met enige verbazing.
“We hebben zoveel, ik ga dat allemaal niet opsommen.” Zeg ik lachend, terwijl ik hem trots onze kaart overhandig.
Na het openslaan van de kaart roept hij mij.
“Dat is hier om te eten?”
“Ja, u kan ook enkel iets drinken.”
“Dat is hier geen bar?”
“Neen meneer.” antwoord ik verontwaardigd.
“Dat is dan wel misleidend met dat rood licht, rode hartjes en pluimen. En ik kan hier niet efkes…?” vraagt hij dan terwijl hij zijn drie tanden bloot lacht en op zijn billen kletst.
De humor ontgaat mij hier ergens dus ik antwoord om elk misverstand te vermijden,
“Het enige dat hier heet en gereed is, dat is de koffie, dus koffie?”
“Zwart dan, dat heeft wat meer temperament.”
Als ik zijn koffie en zijn plateautje klaarmaak leg ik het rode chocolade hartje terug in de doos en leg er een droog speculaasje voor in de plaats… het zou te misleidend kunnen zijn hé.
Martine de Weerdt