De snee van een pistolet spreekt boekdelen

Een nieuwe column van Martine de Weerdt!

Ik stond vanmorgen te sukkelen… De deur van je wagen openen met een grote bak pistolets is moeilijk tot onmogelijk.
Dus na alle mogelijkheden te hebben overlopen, zet ik het gevaarte op de grond achter de auto.
Op dat moment komt er heel oud meneertje aan, “Als gij u bukt om die bak te pakken, zal ik uwe auto open houden” en terwijl kijkt hij smalend naar mijn billen.
“Heeft mijn korte rok soms iets met deze bereidwilligheid te maken?”
Hij glimlacht zijn nieuwe, maar veel te grote eetkamer bloot.
“Zou je niet beter gaan aanschuiven bij de bakker voor een koffiekoekske om uw aanval naar iets lekkers te bevredigen voor je hier een hartaanval krijgt?”
“Ik heb suiker en als ik dan toch een manier mag kiezen om dood te gaan?”
Hij glimlacht alleszeggend.
Ik ben dan wijselijk door de knieën gegaan met het zicht op kwatta zijnde 0,0%, heb hem vervolgens een grof gezond pistoletje gegeven en gezegd:
“Vandaag gaat er hier niemand dood, toch niet door mijn toedoen.”
Teleurgesteld, maar met zijn glimlach en wandelstok liep hij strompelend door.
Boys will always be boys. 😉

Martine de Weerdt

103