Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Time flies when you’re having fun !
En aangezien het me verbaast dat ik hier ondertussen al drie weken ben, denk ik dat ik het hier wel naar mijn zin heb.
Ik was enthousiast om aan mijn tweede stageweek te beginnen, want nu zou ik kunnen beginnen met de projecten waar ik in de vorige blogpost over sprak. Echter is de week niet verlopen zoals gepland, maar dat gaat wel vaker zo hier in Costa Rica. Voor iemand als ik, die alles heel graag op voorhand weet en als er iets afgesproken is er dan ook op reken, kan dat nog al eens voor frustratie zorgen… Tijd om dat stukje van mezelf een beetje te temmen, maar tegelijkertijd zal ik het ook nodig hebben om toch iets van structuur te creëren bij de mensen waarmee ik werk!
Dan nu over naar al die plannen die deze week niet zijn doorgegaan! Maandag heb ik voor het eerst het jongetje (8) ontmoet waar ik tutor van zal zijn. Samen met zijn mama spraken we af om donderdag de eerste sessie te laten doorgaan in het ‘Salón Communal’ in Villarreal. Ze waren er niet op het afgesproken tijdstip, maar ik besloot ook mijn stiptheid even een halt toe te roepen en te blijven wachten. Met de Costa Ricaanse manier van leven in mijn achterhoofd bleef ik zo 3driekwartier wachten. Na enkele berichtjes te hebben gestuurd met de vraag waar ze bleven, ben ik naar huis gegaan (ja, hier is toch ook al een beetje thuis!). Een beetje teleurgesteld wel, want ik was heel erg benieuwd en had zin om eraan te beginnen. Mijn uitzicht voor die 3 kwartier op wat ze hier het centrum van Villarreal noemen:
De powerpoint die vrijdag af moest zijn, is niet af geraakt. Het was de bedoeling nog vier jongeren een aantal vragen te laten beantwoorden en een foto van hen te nemen. Dit wordt dan in een tekstje gegoten en in de powerpoint gezet. Op die manier kan de groep worden voorgesteld aan andere organisaties. Ondanks dat ik vooraf had gebeld naar enkele jongeren om te vragen of ze op donderdag aanwezig zouden zijn, kwamen ze toch niet opdagen. Ik besloot de vragen via sms door te sturen, maar ook daarop geen antwoord. Héél frustrerend, want zo kan ik natuurlijk niet verder. Hopelijk volgende week dus meer geluk! Ook het huisbezoek ging deze week niet door, omdat de andere vrijwilliger die met me mee zou gaan ziek was. Alleen huisbezoeken doen wordt niet aangeraden, en toch zeker niet als het de eerste keer is. Uitstellen dan maar :-). Het lijken maar een paar zaken die weggevallen zijn, maar over bijvoorbeeld huisbezoeken moeten ook verslagen gemaakt worden in het Spaans. De vrije tijd tussen de projecten door die ik heb op stage zouden daar dus voor kunnen dienen, maar deze week bleef deze vrije tijd onbenut.
Wat ik wel heb gedaan deze week is mijn introductiegesprek voor school, de Kids Club (we maakten armbandjes) en de lessen Engels en computerles met de groep jongeren. Dit deed me beseffen hoe weinig respect deze jongeren kennen, omdat ze dit van thuis uit nooit meegekregen hebben. Zonder schaamte bellen tijdens de les, muziek luisteren en blijven luisteren wanneer gevraagd wordt om ermee op te houden, luid kauwgom eten, zonder boe of ba zeggen tegen de leerkracht dat zijn les saai is,… Toch wel iets anders dan dat het er bij ons aan toe gaat! Wel heb ik al een betere band met de jongeren kunnen opbouwen. Het eerste afscheid werd ook een feit aangezien één van de jongeren ging verhuizen naar de hoofdstad, San José. Voor de korte tijd dat het meisje kende, had ik met haar een heel goede band. Tot mijn verbazing vond ik dit afscheid al moeilijk, dus ik hou mijn hart vast voor in januari als mijn stage stopt!
Maar deze week waren er ook enkele leuke momenten uiteraard! Donderdagavond kwamen enkele vrienden (locals) van de familie langs. Samen op het terras, muziekje op en biertjes (ja, weeral biertjes). Hoewel het me nog altijd moeite kost om het gesprek volledig te kunnen volgen, was het heel gezellig. Er wordt ook echt moeite gedaan om trager te praten en af en toe checken ze eens of ik weet waarover het gaat. De mensen hier zijn echt ongelooflijk lief en behulpzaam! Vrijdag was mijn ‘vrije’ dag. Mijn vrije dag om voor school te werken: verslagen maken, verslagen maken en verslagen maken. ‘s Avonds had ik dus wel een leuke avond verdiend! Samen met een jongen die er donderdagavond ook was en zijn nicht trokken we naar Tamarindo. Die avond was Monkey’s the place to be. Een club waar aan de ene kant eerder westerse muziek wordt gedraaid en aan de andere kant speelt een bandje Latijns-Amerikaanse muziek (denk aan salsa, merengue, bachata,…). Ik had op zijn minst verwacht dat ik hier een wijntje zou kunnen drinken, maar wederom werden het biertjes. Hoe is dat toch mogelijk ?! Na een tijdje in het westerse gedeelte besloten we om naar de latino-kant te gaan. Het leuke was dat iedereen écht goed kon dansen en het is aan de mannen om de vrouwen ten dans te vragen 😉 . Aangezien je nogal dicht tegen elkaar danst heb ik de onbekende mannen die me kwamen vragen maar afgewimpeld… Na een tijdje te observeren waagde ik me dan ook op de dansvloer met mijn gekend gezelschap. Bleek dat ik er toch beter in was dan gedacht, HA! Een ander topmoment van de avond waren de mannen met het vuur, natuurlijk.
Het werd die vrijdag nog laat, of vroeg. Het is maar hoe je het bekijkt. En niets zaliger dan uitrusten op het strand. De jongen van vrijdagavond moest werken, dus terwijl hij dat deed trok ik erop uit met zijn nicht. We zaten een hele middag bij de redder van het strand, luisterden muziek, praatten, dronken smoothies, namen af en toe een duik in het zalige water en ‘s avonds keken we met z’n allen naar de zonsondergang. Daarna trokken we met z’n drietjes naar mijn gastgezin en aten we gezellig samen buiten op het terras. Niet aan een tafel hoor, gewoon bord in de hand 😉 Perfecte zaterdag dus!
Op deze zondag typ ik dit blogbericht en heb ik nog enkele andere plannen in het vooruitzicht. Maar die verklap ik lekker nog niet, dat is voor het volgende bericht !
Kelly
4
