Tiener

Nio, mijn veertienjarige puber, leeft in de vakantie vaak in de wereld van Play Station. Op zich is dat geen probleem. Maar gisteren(nacht) is het waarschijnlijk weer heel laat geworden, want meneer lag vanmorgen nog te knorren op de bank.

Na een paar keer vriendelijk gevraagd te hebben om het pand te verlaten wegens dringende schoonmaakwerken, bleef meneer zonder enige reactie gewoon doorknorren. Ook het geluid van de stofzuiger, het gepiep van de aftrekker over de ramen of het over en weer geschuifel van de meubels konden de gehoorkanaaltjes van “yours truly” niet triggeren.
Tot ik luidkeels mee begon te zingen, zonder dat ik dit echt doorhad (oortjes in). Toen werd het kind in het kind wakker. Hij rechtte zich, gooide de meest onsympathieke blik ever en verdween naar zijn net schoongemaakte slaapkamer.
Het leven van een tiener feels like hell sometimes.
En dat herinner ik me nog uit mijn kindertijd.
Soit, zijn materiaal ligt alweer netjes opgeblonken klaar voor de volgende ronde, zonder woorden want wij verstaan elkaar.

Soms…

Martine de Weerdt

126