Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Niet iedereen heeft duidelijk voor ogen welk beroep hij of zijn wil gaan uitoefenen. Dat gold ook voor Frank Jacobs (57), tot hij in een gazet een artikel over een school in Schoonhoven (NL) las. Dat was een vakschool voor goud- en zilversmeden en sieraden en uurwerken maken (niet repareren).
Goudsmeden heeft meteen mijn hart gestolen
“Toen ik dat artikel las dacht ik: dat lijkt me wel wat.” vertelt Frank, “Ik ben toen gaan kijken en was meteen verkocht. Het was geheel anders dan alles wat ik kende. Het reguliere trok me niet, ik wilde wat anders, want ik ben altijd een buitenbeentje geweest. Alle andere studenten van deze vakschool waren kinderen van juweliers. In het voorbereidende jaar heb ik meteen mijn hart verloren aan goudsmeden. Het eerste sieraad dat ik maakte was een ring, dat was een zaagoefening.”
Repareren leerde je er niet
“Apart was dat je er niet leerde hoe je sieraden moest repareren, dat heb ik altijd als een gemis ervaren. Een zaakvoerder in Oisterwijk heeft me dat geleerd toen ik er stage liep. Die knipte 10 kettinkjes door en zei: ‘Repareer ze maar.’ Daar was ik heel de dag mee bezig, nu repareer ik een kettinkje in 2 minuten. Naast de juwelier zat een modezaak en die mensen hadden een heel leuke dochter. Met wie ik ondertussen 35 jaar gelukkig getrouwd ben en 6 geweldige kinderen mee heb.”
Voor repareren moet je talent hebben
“Na mijn stage ben ik bij diezelfde juwelier in dienst gekomen, dat was in 1981. Ik kreeg toen zelf stagiaires van de opleiding in Schoonhoven. Die heb ik leren repareren, omdat ze het niet konden. Je kan mooie dingen maken, maar dan wordt het een hobby. Voor repareren moet je talent hebben. Daar moet je echt creatief voor zijn. Denk aan heel oude sieraden met emotionele waarde. Dat zijn lastige reparaties, waar je veel inzicht voor moet hebben. Je moet ook analytisch kunnen denken en weten waar je moet beginnen.”
Diamant ConCours
“Na een paar jaar ben ik voor mezelf begonnen, dat was naar aanleiding van de wedstrijd: Diamant ConCours. Deze was uitgeschreven door De Beers in Nederland en je moest je eigen ontwerp insturen. Het ontwerp dat ik instuurde was een ring met diamanten die niet in een reguliere zetting zaten, maar opgesloten zaten in een draad. Mijn ontwerp werd genomineerd en zat bij de beste 10. Omdat ik genomineerd was, moest ik de ring ook maken. Een forse investering, maar anders werd de nominatie afgenomen.”
Werkbank in de etalage
“Dit was voor mij de aanzet om voor mezelf te beginnen. Ik heb een businessplan gemaakt en ben in 1985 een zaak in Roosendaal begonnen. Daarnaast nam ik reparaties aan van 5 juweliers, want reparaties zorgen voor je basisinkomen. Ik had een open atelier en mijn werkbank stond vlak tegen het raam aan. Zo kon iedereen zien waar je aan werkte. Dat was toen revolutionair, want werkbanken, die stopten ze liever weg.”
Veel in veiligheid geïnvesteerd
“In 1999 had ik de mogelijkheid een pand in Essen te kopen en in 2000 zijn we open gegaan. Qua investeringen is de beveiliging van het pand de grootste geweest, want ik neem natuurlijk geen enkel risico. De zaak is vanaf het begin een succes geweest. Om te beginnen kwamen veel klanten uit Roosendaal met me mee en werd ik steeds bekender in Essen. Door de jaren heen heb ik al heel wat sieraden gemaakt, ook veel in opdracht. Ik vind mijn beroep nog steeds geweldig en ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit iets anders zou doen.”
Trots op mijn beroep
“Mijn beroepseer maakt me trots: het beste uit jezelf halen. Dat ben je aan jezelf en aan je klanten verschuldigd. Ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt en ben trots dat ik dat heb kunnen bewerkstelligen. Ik ben trots dat ik al heel wat klanten gelukkig heb kunnen maken. Door bijvoorbeeld erfstukken met grote emotionele waarde te restaureren en/of te vermaken. Ik ben er trots op dat ik nu de kinderen van mijn eerste klanten als klant heb. Dat betekent dat ik het goed heb gedaan.”
LW
13
