Trots op mijn beroep! Een andere kijk op jezelf

Niet iedereen wil met naam en foto in een interview genoemd worden, maar wel het inspirerende verhaal vertellen van hoe hij of zij tot een bepaalde beroepskeuze is gekomen. Vandaag vertelt een ‘vergezeller’ ons over hoe je op een inspirerende manier inzicht krijgt in hoe je in elkaar zit en welke invloeden dat op je heeft.

Psychoanalyse

“Een gevoel van ontevredenheid liet me merken dat het niet goed met me ging. Ik was toen 28, 29 en ging op zoek naar mezelf, om te kijken of ik mezelf kon veranderen. Ik ging in therapie, in psychoanalyse. Bij het eerste gesprek had ik al een gevoel van: hier moet ik zijn. Dat kwam door de omgeving, doordat er iemand met kennis van zaken naar me luisterde en vragen stelde. Uiteindelijk heb ik daar 7 jaar therapie gevolgd. Dat kwam door de tegenstellingen in me, dat verwarde me. Want allebei de kanten waren waar en spraken elkaar tegen.”

Verantwoording nemen over je eigen leven

“Tijdens de psychoanalyse begon ik meer zicht op mezelf te krijgen. Het leven biedt situaties aan, die bevestigen wat je over jezelf denkt, zowel positieve als negatieve. De omgeving mag veranderen, maar je kunt de tevredenheid over jezelf onafhankelijk maken van je omgeving.”

Je bent meer dan alleen je lichaam

“En dat boeit me. Als je negatief en positief bij elkaar brengt, zou het kunnen dat er iets ontstaat dat meer is dan de som van de delen. Dit idee is een deel van mijn leven geworden. Het gaat erom wie je denkt dat je bent. Bijvoorbeeld: heb je jeuk, dan kun je krabben. Doe je dat niet en probeer je er afstand van te nemen, dan realiseer je je dat je meer bent dan alleen je lichaam. Als je anders over jezelf gaat denken, ga je ook je gevoelens over dingen die je ervaart anders invullen.”

Ik beslis wie ik ben

“Mensen die content zijn, blij, die geen geestelijke problemen hebben stellen zich niet de vraag ‘Zou ik zomaar meer vreugde kunnen voelen?’ Daar is geen nieuwsgierigheid naar het eigen innerlijk, naar de mogelijkheid dat er meer vreugde in je zit. Ze vinden het wel goed zo en staan niet stil bij het idee, het verlangen meer vreugde te kunnen voelen. Mensen weten niet wie ze zijn. Ze zijn meer dan ze denken, maar leven in pure onwetendheid. Er zit altijd meer in je dan je gewaar bent, wat weer leidt tot meer tevredenheid. Ook al zit je in een situatie die je niet aangenaam vindt, toch voel je meer tevredenheid. Dat vloeit voort uit: ik beslis wie ik ben.

Vipassana meditatie

“Na 7 jaar was het genoeg om bij die therapeut te zijn, al was het probleem nog niet opgelost. Ik was op wereldreis geweest en bij het eerste gesprek na de reis merkte ik dat ik daar niet meer moest zijn. Dat hij zelf met zichzelf in de knoop zat.
Op mijn wereldreis was ik in Nieuw-Zeeland namelijk in aanraking gekomen met de Vipassana meditatie en met mediteren begonnen. Bij mediteren kijk je wat er met je gebeurt als je iets ziet, hoort, ruikt, …. Het hielp me op een dieper niveau, het gaf een wezenlijke uitspraak over me. Dat je niet goed genoeg bent en dat je zonder dat je het wist een mening over jezelf hebt gemaakt. En die mening bepaalt hoe ik in het leven sta, wie ik ben en wat ik doe. Het is wat ik bedenk dat ik ben. Door die inzichten merk je dat je kunt veranderen. Daarom ben ik er een groot voorstander van dat je kneedbaar bent.”

Problemen komen voort uit de opvoeding

“Bij iedereen komen de problemen voort uit de opvoeding. Een patroon dat zich van iedere ouder bij hun kind(eren)doorzet. We twijfelen niet aan hun liefde, maar wat wordt doorgegeven gebeurt al generaties lang. Immers, we geven door aan onze kinderen wat we zelf hebben meegekregen.”

Openingen in het drama

“Ik probeer bij cliënten naar openingen in het drama te kijken, niet naar het drama zelf, want dan hang je. Dan kom je niet verder. Juist die openingen leiden naar een oplossing. Door ze dat uit te leggen krijgen ze zelf ook dat inzicht. Als ik merk dat cliënten niets doen met het idee over zichzelf terwijl ze een probleem hebben, dat stopt het voor mij. Dan stop ik de behandeling, want het is het idee over zichzelf, hoe ze zich voelen bij een probleem. Ik raad ze dan aan een ander traject bij een collega te volgen, waar ze zich beter bij zullen voelen.”

Gewone mensen

“Om die reden dienen zwaar psychiatrische patiënten zich niet bij me aan. Mijn cliënten zijn gewone mensen die niet weten hoe buitengewoon ze zijn. Het vraagt moed om jezelf te zien en te mogen zijn. Als ik het gevoel van ‘wow, hoe is het mogelijk!’ bij een cliënt zie, voel ik me nederig en dankbaar. En ook bewondering en verwondering te zien hoe groots we zijn.”

Trots op mijn beroep

“Ik vind het een voorrecht dat ik mensen kan wijzen op hun idee over het wezenlijke in zichzelf. Dat hun fundament slechts een idee is dat je zelf kunt wijzigen, want dan kun je iemand fundamenteel veranderen. Mensen zijn constant bezig een label op zichzelf te plakken. Als je dat dan toch doet, pak dan het mooiste label dat je kunt vinden! Als je zou aannemen dat het wezenlijke van je voor miljoenen jaren, voor eeuwig zou blijven bestaan, welk label zou je er dan op plakken als je moest kiezen? Dat label bepaalt hoe je je nu voelt, je grondstemming!”

LW

17