Trots op mijn beroep. Geert Vandekeybus vertelt!

Geert Vandekeybus (52) was acht jaar directeur aan het College in Essen. Tegenwoordig is hij Vormingsmedewerker aan het CEGO (Centrum voor Ervaringsgericht Onderwijs).

Directeur College

“Acht jaar was ik directeur aan het College, omdat ik me had voorgenomen dat ik dezelfde termijn wilde doen als de president van Amerika”, vertelt Geert. “Na vier jaar ging ik nadenken of ik nog een termijn van vier jaar wilde doen, maar wist ook dat ik daarna zou stoppen. Daarna wilde ik weer beginneling zijn in een nieuwe job, met de bijbehorende stress. Ik denk oprecht dat een leider maar beperkt aangesteld moet zijn. Dan moeten er nieuwe inzichten en een frisse wind komen. Ook hoopte ik dat mijn beleidsmedewerker mij mocht opvolgen en dat is ook gelukt. Een goede gast en zeer capabel man, die echt graag directeur wilde worden.”

Werken bij CEGO

“Na zeven jaar kwam CEGO langs met de vraag of ik voor hen wilde werken, omdat ik hun visie onderschrijf, maar ik moest mijn tweede termijn nog afmaken. Toen ik directeur op het College werd, wilden wij als lagere school een visie uitwerken en hebben we CEGO gevraagd om ons te begeleiden. Ze geven workshops en coaching sessies aan leerkrachten. Jan Vande Wiele, vormingsmedewerker bij CEGO, coachte ons en gaf de workshops. Later werd hij directeur bij CEGO. Toen ze vroegen of ik voor hen wilde werken, hoefde ik er niet over na te denken en zei meteen ‘ja’.”

Enthousiaste leerkrachten

“We zaten in een cafeetje bij het station in Mechelen en dronken een Orval. Jan vertelde wat de job inhield en ik wist zeker dat ik het ging doen. Het aantrekkelijke is dat je in Vlaanderen mensen, scholen, enthousiast kan maken om hun lespraktijk aan te passen. Ik geloof niet in grote successen, wel in kleine successen door kleine veranderingen aan te brengen in de lessen, waardoor de leerkrachten enthousiaster worden. Elk kind wil een gelukkige en enthousiaste leerkracht.”

Kritisch nadenken

“Dit jaar ben ik er op 1 september begonnen. Ons ‘thuisadres’ is in Leuven, maar daar zijn we zelden. Je bent er door studenten omgeven en dat houdt je jong. Op 13 september was er in Elsene (Brussel) een studiedag rond ‘Verbindend communiceren’ in een team waar heel veel onrust was en waar men heel moeilijk complimenten aan elkaar gaf. Het was geweldig. In oktober had ik acht studiedagen achter elkaar en dat was wel teveel. Twee onderwerpen die aan bod kwamen waren ‘Evalueren in het onderwijs’ en ‘Zelfsturing’. Die eerste vond ik heel zwaar, dan kom je dicht bij de leerkrachten, die zich daardoor aangevallen kunnen voelen, omdat je veranderingen aan wil brengen in hun jarenlange vorm van lesgeven. En ik wil dat ze kritisch nadenken over de manier van lesgeven, zoals ze dat al jaren doen.”

Waarderend coachen

“Ik heb drie jaar een opleiding ‘Waarderend coachen’ gevolgd, waarbij het bekrachtigen een basispeiler was. Bekrachtigen is onmiddellijk een compliment geven voor wat iemand doet en daar heb ik veel van geleerd. Niet alle scholen staan open voor andere denkwijzen, ze komen dan met een vraag en ik zoek mee naar kansen voor verandering. Soms liggen die te ver van hun bed of bied ik niet de juiste kansen aan. Maar we behalen veel kleine successen, waar de scholen bij gebaat zijn. Want samen nadenken over goed onderwijs, is het leukste dat je kan doen. Het is ook moeilijk om in te schatten, want mensen houden niet van veranderingen, maar die zijn er niet veel. Er zijn genoeg scholen, die echt willen veranderen en verbeteren en dan raak je in een ‘flow’, dat is geweldig werken. Er zijn veel leerkrachten die goed willen werken en daar ben ik heel trots op!”

Trots op mijn beroep

“Ik ben vooral trots op mijn beroep, omdat ik met mensen kan praten over goed onderwijs voor kinderen. Trots omdat ik gevraagd ben om mijn passie voor onderwijs in Vlaanderen te mogen delen. Trots dat ik dat mag doen!”

NN

84