Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Veel mensen maken een carrièreswitch, dat is niet zo uitzonderlijk. Maar Liesbeth Verhoeven (37) deed dat wel heel erg grondig.
De uitdaging van tekenen en ontwerpen
“Op mijn 12de wist ik eigenlijk al wat ik wilde worden.” vertelt Liesbeth, “Ik wilde architect worden, ik vond het toen al een hele uitdaging, al dat tekenen en ontwerpen. Ik ging studeren aan de Hogeschool in Antwerpen, Departement architectuur en ontwerpwetenschappen. Toen ik afstudeerde wist ik, dat als je je creativiteit in je job kwijt wilt en boven de anderen uit wil steken, dan is dat erg moeilijk. Na je opleiding moet je altijd nog 2 jaar stage lopen, bij een bedrijf dat je zelf uitzoekt en dat je zelf contacteert.”
Tof werk in een toffe groep
“Bij de stad Antwerpen was een vacature voor de dienst Patriomonium waar ik op gereageerd heb. Die dienst behelst het bouwen van nieuwe gebouwen, onderhoud, renovatie, … Ik ging het sturen en opvolgen van projecten doen, waarbij ik zelf ontwierp, maar ook projecten stuurde en afrondde. Een geweldige job! De combinatie van kleine ontwerpopdrachten en het begeleiden en opvolgen van grote projecten, was heel erg leuk. Ik werkte in een heel toffe groep en heb er veel geleerd.”
Overstap naar een nieuwe baan
“Je komt er dan achter dat opleiding en praktijk best een eind uit elkaar liggen. Bij de opleiding ligt de focus op het creatieve. In de praktijk ligt er een budget naast, waardoor heel veel mogelijkheden weg vallen. Maar na 5 jaar werd de uitdaging minder en was het meer onderhoud dan projecten. We werkten toen samen met een bedrijf dat zich alleen met projecten bezig hield. Daar heb ik gesolliciteerd en werd aangenomen als project manager. Ik heb daar veel projecten gedaan en die van a tot z begeleid. Na 3 jaar ben ik overgestapt naar de dienst Openbare Infrastructuur bij de gemeente Essen. Na anderhalf jaar ben ik weer terug gegaan naar het vorige bedrijf, waar ik meer dan welkom was. En het was leuk om daar weer terug te komen.”
Koffiemomenten
“Hoe boeiend en leuk het daar ook allemaal was, ik had een grote, maar waarschijnlijk onbereikbare, droom. Mijn eigen koffiehuis, waar ik creatief kon zijn met koken en bakken, mijn grote hobby. En natuurlijk voor het gezelligheidsgevoel zorgen, hoe meer mensen over de vloer hoe beter. Mijn vriendin, Dees Kapetijn, heb ik 9 jaar geleden aan de schoolpoort leren kennen waar haar en mijn kinderen naar de kleuterschool gingen. We hadden regelmatig ‘koffiemomenten’, waarbij we stoom afblieven over de stress van de alledaagse dingen.”
Koffie, taart en tissues
“We kregen het idee om eens uit te proberen hoe het zou zijn om andere mensen ook van die koffiemomenten te geven. We hebben op 9 januari 2017, de eerste schooldag na de kerstvakantie, op de Heikantstraat voor 1 ochtend een pop-up koffiebar geopend. De naam ‘Kopje’ hadden we al gelanceerd en aan een facebookpagina gekoppeld. Via die facebookpagina, briefjes op scholen en een bord bij de kleuterschool op de Heikant, hebben we er bekendheid aan gegeven. Het uitgangspunt was dat die ochtend voor ouders was, wiens kind die dag voor het eerst naar school ging. Maar natuurlijk was iedereen welkom. Onze slogan was: ‘Koffie, taart en tissues’. “
Op zoek naar een locatie
“Het is die ochtend ontzettend druk geweest. Mensen kwamen ook met suggesties, zoals een ontbijtje serveren. We zijn toen gaan zoeken naar een mogelijkheid om hiermee door te gaan. We gingen op zoek naar locaties en zijn bij de Kerselaer terechtgekomen. Daar konden we 2 ochtenden in de week, van 08:30 – 12:00 onze deuren openen. Dat liep best goed, we bruisten van de ideeën en waren toe aan doorgroeien naar een eigen pand.”
Kopje
“We vonden ons pand in de Kerkstraat. Toen we officieel openden, heb ik mijn andere job opgezegd. Het voelde vanaf de eerste dag goed aan, alsof ik thuiskwam. Dees en ik vormen een perfect team en we merken dat ‘Kopje’ nog steeds aan het groeien is. Daarbij hebben we ook allerlei nevenactiviteiten ontwikkeld, die ook goed lopen.”
Gelukkig met mijn keuze
“Mijn droom is uitgekomen en ik ben er heel gelukkig mee. Project management vond ik geweldig en ik deed het supergraag, maar het kan niet op tegen wat ik nu doe.
Trots op mijn beroep
“Ik ben trots op onze lokale, zoveel mogelijk huisgemaakte producten, waarmee we ons onderscheiden van anderen. Ik ben er trots op dat we een vaste klantenkring hebben opgebouwd van mensen, die iedere keer weer met plezier terugkomen. Ik ben trots als mensen blij en goedgezind naar buiten gaan. Dat we steeds meer nieuwe gezichten zien en mensen samenbrengen. Want mensen aan de verschillende tafeltjes praten hier vaak met elkaar en blijven dan langer zitten dan gepland. Trots dat ik deze stap heb durven zetten en de uitdaging ben aangegaan. Ik ben er zoveel gelukkiger door geworden!”
LW
38
