Tussen licht en donker

Tussen licht en donker

O manneke, o manneke
wat hou ik toch van da’ manneke.

Hij komt er zo stil, hij komt er zo zacht.
Voor mij brengt hij mee, het donker van de nacht.

Ik lig zo te gapen
ik wil zo graag slapen
mijn lichaam zegt ja
maar mijn hoofd zegt steevast nee.

Ik wacht en ik wacht
op die strooiende hand.
Die hand vol met mijn dromen
en korrelig zand.

Ik voel me zo moe, ik voel me niet lekker.
Kijk voor de zoveelste keer wéér naar mijn wekker.

O manneke, O manneke
doe toch mijn ogen eens toe.
Ik vraag het heel luid
“doe het licht nu maar uit.”

Zeg mij Goe’ nacht
en hou mij de wacht
‘k voel mij geborgen.

Vol verwachting
“Kom je weer morgen?”