Van Turnjuf naar Lichaamswerk - Trots op mijn Beroep - Christel Peeters

Trots op mijn beroep: Christel Peeters vertelt!

13 oktober 2019 Nieuws, Trots op mijn beroep

Al op zesjarige leeftijd voelde Christel Peeters (58) dat gebrek aan beweging niet goed was. Ze vond het vreselijk om op de kleuterschool constant stil te moeten zitten en wist: later word ik turnjuf!

Turnles was geweldig

“Op de kleuterschool moest ik altijd stilzitten, dat vond ik heel erg”, herinnert Christel zich. “Toen ik mijn eerste turnles kreeg vond ik dat geweldig, omdat ik mocht bewegen. Het was fantastisch en ik was elke keer opnieuw blij als ik turnles had. Als we op vakantie op het strand waren, verzamelde ik altijd andere kinderen om me heen waar ik oefeningen mee deed, zoals handstand, verstoppertjes, kopstand, … Zo maakte ik vriendjes en vriendinnetjes.”

Beweging niet belangrijk?

“In mijn pubertijd was ik leermoe. Altijd maar zitten en leerstof tot me nemen. Alles werd voorgekauwd, je hoefde alleen maar te slikken. Ook de turnlessen vielen tegen, omdat de andere meisjes het zagen als ontspanning. Ze namen de gelegenheid om lekker met elkaar te babbelen en ik zat daar maar. Beweging vond men toen helemaal niet belangrijk en het nut werd onderschat. Terwijl ik van alles wilde leren op dat vlak. Mijn besluit om turnjuf te worden stond nog steeds vast.”

Lesgeven en werken in de bakkerij

“Na het middelbaar heb ik mijn opleiding gevolgd bij instituut Parnasse in Brussel, en die was geweldig. Daarna heb ik op een lagere school in Ekeren gewerkt. In die tijd leerde ik mijn toekomstige man kennen, die uit een bakkersfamilie kwam en hij zou de zaak voortzetten. Na mijn trouwen gaf ik nog steeds les en werkte ik ook in de bakkerij van mijn man. Helaas was dat nadat ik kinderen kreeg niet meer te combineren, maar ik ging nog wel twee keer in de week sporten.”

Alternatieve geneesmiddelen

“Ondertussen was ik, vanwege mijn zieke zoontje, op zoek gegaan naar alternatieve geneesmiddelen in plaats van de gewone agressieve geneesmiddelen. Dit lukte tot op zekere hoogte. Tot ik het boek las: ‘De energetische mens’ van Ivo Van Orshoven. Dit was een echte ‘aha erlebnis’ voor me, dat er nog mensen waren die net zo dachten als ik! Mensen die zoeken naar oorzaken, niet naar bestrijding.”

‘De energetische mens’ van Ivo Van Orshoven was een echte ‘aha erlebnis’. Zoek naar de oorzaken niet de bestrijding!

Tien jaar lichaamswerk

“Ivo gaf opleidingen in Opglabbeek: Orshovtrainingen. Daar leerde je lichaamsbewust te worden en elke maand werd er rond een bepaald thema gewerkt. Daar heb ik mijn passie teruggevonden, mensen laten bewegen. Mensen via beweging naar hun innerlijk laten kijken. Ik heb toen onze garage omgebouwd en heb daar tien jaar lichaamswerk gegeven. Ik liet daarbij mensen hun kracht voelen, maar ook hun kwetsbaarheid ontmoeten en delen.”

Jezelf ontdekken

“Mijn huidige man en ik zijn op zoek gegaan naar een stille plek en hebben die gevonden op de grens van Essen en de Wouwse Plantage. Op deze perfecte plek ben ik doorgegaan met lichaamswerk. Ik laat mensen naar zichzelf teruggaan en zichzelf ontdekken. Veel van die mensen komen nu al jaren bij me. Ik ben leerkracht, geen coach, geen therapeut en wat ik onderwijs helpt mij ook. Nog steeds. Ik ben er voor mijn leerlingen en zij zijn er ook voor mij. Ik wil een voorbeeld zijn en oefen zo ook mijn eigen kwetsbaarheid tijdens die momenten.”