Vanwege corona wordt zwerfvuilactie GroenRand verschoven naar najaar

GroenRand zou in april een project lanceren rond zwerfvuil. Jongeren zouden via een verhaal en gedicht bewust worden gemaakt van de problematiek, waarvoor 600 voorleesboekjes verspreid zouden worden in de scholen.

Maar door corona zal deze actie verschoven worden naar het najaar. Het gedicht van Rodrik Steverlynck en het verhaal van schrijver Peter Jochems zit boordevol symboliek.
Deze zijn bestemd voor kinderen, maar ook voor grote mensen. De mens heeft een grote liefde voor de natuur, maar beseft de ernst niet of tracht deze te verdringen. Moeder natuur geeft het ondertussen op: gletsjers smelten en we worden geconfronteerd met gigantische overstromingen en bosbranden. Het huidig jongerenprotest wordt weergegeven door de ‘jeugdbende’, die onomwonden naar de wereld kijkt. Zij zijn niet bang om de handen uit de mouwen te steken, want maken de aarde symbolisch ‘proper’ door het ruimen van zwerfvuil. Olga otter staat voor deze kwetsbaarheid. Otters eten veel vis, dagelijks een kilo, en die vis moet in blakende gezondheid verkeren. Dat is nu niet het geval. Er zit nog te veel kwik en pcb’s in onze rivieren, een kwalijke erfenis. Vissen slaan pcb’s op in hun vetweefsel, en als de otter hen oppeuzelt, stapelt hij de schadelijke stoffen op in zijn lichaam. Dat kan zijn voortplanting verstoren of zelfs fataal aflopen.

Het verhaal in het kort

Otter Olga is altijd op zoek naar een stukje rivier, een kanaal of een gracht met proper water. Nu is ze terecht gekomen in het Groenrandbos, waar ze geniet van de Grote Gracht (Antitankgracht). Rommelop is een mooie groene vuilnisbak. Net als Olga houdt Rommelop niet van vuile vieze dingen die mensen zomaar weggooien in de natuur. Ze babbelden elke dag wat met elkaar en werden dikke vrienden. Op een nacht werd Olga ziek. Iemand had al zijn afval zomaar in de Grote Gracht gegooid. Olga vond het erg jammer, maar ze moest de mooie waterplek dichtbij Rommelop verlaten. De volgende dag zag Rommelop dat hij zijn vriendinnetje kwijt was. Hij had veel verdriet. Een groep kinderen wil Rommelop helpen en had het vermoeden dat dit het werk was van Zwerfvuilsgeest. De kinderen hebben handschoenen aangetrokken en hebben het zwerfvuil opgeraapt. De geest voelde zich beschaamd. Als geesten héél hard verlegen zijn, dan schieten ze plots met een oorverdovende knal de lucht in en verdwijnen ze naar ergens heel ver weg. De Grote Gracht is nu niet langer te vuil voor otters. Binnenkort zal Olga deze mooie plek wellicht opnieuw komen opzoeken.

Dit prachtige boekje dat voor dit geweldige project verspreid zou worden is op A5 formaat en heeft achttien bladzijden. Het verhaal werd geschreven door Peter Jochem. Het gedicht in het boekje + grafische illustraties zijn van de hand van Rodrik Steverlynck.

DW

57