De bijzondere hobby van… Liesbeth Costermans!

15 december 2019 De Bijzondere Hobby van..., Nieuws, Sport

Capoeira is een vechtsport, ook wel vechtdans genoemd, die in Brazilië zijn oorsprong vond. Ontstaan bij de slaven die uit Angola en de omringende landen daar naar toe werden gebracht. Om de onderlinge eenheid te verbreken werden de families uit elkaar getrokken en naar verschillende plantages gebracht. Op deze manier werden mensen uit de diverse Afrikaanse landen bij elkaar gezet. Ze brachten hun eigen muziek mee, die zich met die van de anderen vermengde. Eigenlijk was de muziek een dekmantel voor de vechtsport, die ze beoefenden om zo een mogelijke opstand voor te bereiden.

Muziek verbonden met vechten

Liesbeth Costermans (44) had als student al demo’s van capoeira gezien en wilde zich er toen eigenlijk al mee bezig houden. “Het sprak me in zijn geheel aan, de sport en de muziek”, vertelt Liesbeth. “De begeleidende muziek is een soort vraag en antwoord en is onlosmakelijk verbonden met het vechten en zweept je op. Toen dacht ik dat ik als mager meisje, zonder veel kracht, niet serieus genomen zou worden bij deze vechtsport. Het heeft jaren geduurd vooraleer ik de stap heb durven zetten!”

Aftasten hoe sterk je tegenstander is

“Bij het ‘Roda’ gevecht (Roda betekent cirkel) sta je met je tegenstander in een cirkel van mensen, die in hun handen klappen en Braziliaanse liedjes zingen. Degene die de muziek dirigeert bepaalt wanneer het gevecht mag beginnen. Tot die tijd wacht je geknield bij het orkest. Na het signaal begint het aftasten van het kunnen van je tegenstander, want dat kan een beginneling zijn, maar ook een gevorderde. Doorgaans je dat zien aan het koord dat ze dragen, maar niet altijd. Elke school heeft namelijk zijn eigen koordensysteem. Dus je kunt het niet altijd zien, maar merkt het snel genoeg.”

“Bij capoeira maak je je hoofd leeg, wat heel rustgevend is”

Gedeelde passie voor capoeira

“In 2013 ben ik in Antwerpen begonnen met les in capoeira, maar er begon ook een groep in deze regio. De instructeur daarvan gaf les in Essen, Wuustwezel en Roosendaal, maar is in 2014 weer in Curaçao gaan wonen. We hebben toen een paar jaar les gehad van iemand uit Tilburg, maar die is er mee opgehouden. Toen leerde ik Inge kennen. Inge was vanaf haar studie ook gepassioneerd door capoeira en we volgden samen ook capoeirales in Antwerpen. Het was wel vermoeiend om die afstand nog eens te doen na het werk. Inge en ik besloten daarom een zaaltje te huren in Kalmthout, waar de trainer les kon komen geven. Shoukri, een collega uit de sociale sector, sloot zich bij onze capoeiragroep aan. Onze huidige trainer, Contramestre Bale en zijn vrouw hebben we toevallig ontmoet toen we capoeira aan het spelen waren in het park. Hij is echt gedreven en moedigt je steeds aan om te vertrouwen op je eigen mogelijkheden en kracht.”

Veel kinderen nemen les

“We hebben flyers neergelegd in bibliotheken en cafés om capoeira onder de aandacht te brengen. Xander, die les nam in Roosendaal, sloot zich ook bij ons aan. Na de straatfeesten van Kalmthout in 2017, waar we een demo gaven, kwamen heel veel kinderen les nemen. Ook wel volwassenen, maar die twijfelen vaak, omdat ze teveel nadenken over alles. Kinderen worden meer aangetrokken door de speelse uitstraling van capoeira. Er zijn geen leeftijdsgroepen, volwassenen en kinderen trainen door elkaar. Soms wordt halverwege de les de groep gesplitst en zijn er oefeningen voor volwassenen en kinderen. Veel ouders komen gewoon samen met hun kinderen trainen, wat toch wel uniek is. Mijn dochters Elena (14) en Hanne (11) trainen ook. Elena traint bijna net zo lang als ik.”

Grappige opdrachten

“Het is niet alleen vechten, maar ook muziek, acrobatiek en spelen met elkaar”, legt Elena uit. “Normaal ga ik een keer per week trainen, maar nu even niet vanwege de examens. Ik heb me wel eens pijn gedaan, want het is een vechtsport. Maar dat gebeurt eigenlijk alleen als er iets fout gaat.“ “Ze geven vaak grappige opdrachten”, vult Hanne aan. “Die zijn niet te moeilijk, maar je wordt er wel sterk van. Ik ga één keer in de week. Ook ik heb me een keer pijn gedaan, maar dat was een botsing van ledematen. Mijn tegenstander en ik trapten allebei en ik lette even niet op.”

Goede hyperfocus

“Het is een goede hyperfocus voor kinderen, maar ook voor volwassenen”, legt Liesbeth uit. “Je kan en mag op zo’n moment eigenlijk nergens anders aan denken. Je maakt op die manier je hoofd leeg, wat heel rustgevend is. Capoeira is voor mij een puzzel die samenkomt, van allerlei persoonlijke interesses. Een vechtsport in combinatie met muziek, cultuur, geschiedenis en het sociale van samen sporten. Bij capoeira ging een nieuwe wereld voor me open. Ik wil ook graag een keer met mijn dochters naar Brazilië, naar de bron waar dit is ontstaan. Ik ben ook begonnen met Portugees leren, omdat dat de taal van die sport is. Veel mensen denken dat het ‘maar’ een dans, een schijngevecht is, maar het is een echte vechtsport. Het is zeker voor iedereen toegankelijk, ongeacht de leeftijd, bouw, lenig of niet lenig. Iedereen kan een gratis proefles komen volgen. De sfeer binnen de club zorgt ervoor dat ik geen training wil missen. Ik kijk er altijd naar uit, hoe moe ik ook ben, want ik krijg er steeds weer positieve energie van!”

Facebook: Bale capoeira
Instagram: #capoeiramartinsbelgie
Foto’s: Roland Luijken, Sarah Mabrouk, Liesbeth Costermans

Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.