Waarom moeten Nieuwsberichten eigenlijk ‘nieuw(s)’ zijn?

Waarom lezen wij Nieuwsberichten? Behoudens het feit dat lezen, in de meest brede zin van het woord, onze algemene of taalkennis vergroot lezen wij ook om op de hoogte te blijven van de dagdagelijkse gebeurtenissen in de wereld. Bovendien, maar niet minder belangrijk, om op de hoogte te blijven van de gebeurtenissen in en rond onze eigen omgeving.

Bij berichtgevingen op Facebook, waartoe we ons hier gaan beperken, die vanuit bepaalde evenementengroepen geplaatst worden of door bepaalde sites met een geregistreerd handelsmerk, is het de laatste maanden al door heel veel personen opgemerkt dat zodra één van deze nieuwsberichtgevingen of evenementenberichtgevingen worden geplaatst, deze één of twee dagen of zelfs enkele uren later, in ongeveer dezelfde bewoordingen en vaak ietwat aangepaste tekst terug verschijnen. Geplaatst door sommigen die het onnodig achten zelf en onafhankelijk informatie te vergaren, zonder de online bron of minstens een link naar het oorspronkelijk bericht te vermelden. Het is natuurlijk doodsimpel vanuit je luie stoel berichten én ideeën van anderen te gebruiken en hiervoor de pluimen op te strijken, zij het na één of twee dagen. Zodat dit geplaatst bericht al lang niet nieuw(s) meer is, maar zonder bronvermelding is en blijft het spijtig genoeg plagiaat.

Zoals in de code voor de Raad van Journalistiek (en voor de onwetenden is dit dus een bronvermelding) wordt vermeld en ik citeer:
“Degene die citeert, een nieuwsbericht overneemt of zich baseert op een ander werk, moet een bronvermelding geven. Op zijn minst moet je de naam van de auteur, de titel en de publicatiedatum noemen. Staat de auteur niet expliciet genoemd, dan kun je volstaan met de naam van de site. Is het een online bron, dan is een hyperlink op zijn plaats (bijvoorbeeld met de titel als linktekst). De berichtgever en/of journalist genoemd, legt zich daarbij normen op, die volgen uit het respect voor andere fundamentele mensenrechten. Die normen vloeien voort uit zijn plicht om waarheidsgetrouw te berichten, onafhankelijk informatie te garen en te verstrekken en fair op te treden.
Het feit dat iemand persoonlijke gegevens, informatie of beeldmateriaal op het internet of op een sociale netwerksite plaatst, zelfs als het om publiek toegankelijke pagina’s gaat, betekent evenwel niet automatisch dat dit materiaal zonder meer mag worden overgenomen in andere media. De berichtgever en/of journalist houdt rekening met de aard en de doelstelling van de site, zelfs wanneer het gaat om publiek toegankelijke pagina’s. Een site die zich vooral richt tot een specifieke groep of omgeving wordt anders behandeld dan een site of informatie die duidelijk bedoeld is voor het algemene publiek. Wanneer de betrokkene zelf de toegang tot de informatie heeft beperkt, is gebruik in principe niet geoorloofd. De journalist moet aantonen dat er sprake is van een gewichtig maatschappelijk belang om het eventuele gebruik toch te rechtvaardigen”.
Tot hiertoe het citaat uit de code voor de Raad van Journalistiek.

Voor diegene(n) die moeite, tijd noch geld sparen en overal rondhossen om onafhankelijk en op een eerlijke en correcte manier informatie te vergaren van gebeurtenissen in en om onze eigen omgeving, zij het over toekomstige evenementen, overlijdens of over waar mensen zich mee bezighouden, is het hemeltergend en wraakroepend dat die bepaalde info, zij het ietwat aangepast (om ‘eventueel’ plagiaat te verdoezelen) door anderen enkele dagen later worden verspreid in andere media en dan nog regelmatig met vauten (sic).
Dus… kan je ’t niet zelf (verzinnen) laat het dan.

Jeannine

46