Was dit nu echt nodig?

Vandaag reed ik door de Stationsstraat en zag midden op de weg een doodgereden eekhoorn. Auto’s reden er omheen, maar ik ben gestopt en teruggekeerd. Het moest net gebeurd zijn, want toen ik hem optilde was hij nog warm en helemaal soepel. De wind speelde met de haren van zijn prachtige staart en zijn grote ogen leken nog in de verte te kijken. Het was haast niet te geloven dat hij dood was, maar het plasje bloed vertelde genoeg. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem daar te laten liggen en verder te laten vernietigen door de wrede wielen van auto’s. Ik heb hem voorin gelegd om thuis te begraven. Terwijl ik verder reed, voelde ik me steeds bozer worden. Het is ongelooflijk hoeveel doodgereden dieren er altijd zijn en elke keer denk ik: was dit nu echt nodig?

Je vermijdt al veel door je gewoon aan de snelheid te houden en je ogen goed de kost te geven. Er wordt op van alles gecontroleerd, maar op de soms werkelijk bizarre snelheden in de Stationsstraat is kennelijk geen controle. Ik fiets er regelmatig en het is bizar. Vaak gastjes in auto’s die klinken alsof ze een lekke uitlaat hebben, raampjes open om iedereen te bewijzen dat ze een werkelijk heel slechte smaak hebben op het gebied van muziek. Dat is stoer, net als de hoorapparaatjes over een paar jaar. Je ziet automobilisten die niet alleen te hard rijden, maar ondertussen met hun gsm bezig zijn. En altijd die enorme snelheden. In al die duizenden keren die ik door die racebaan ben gereden, hetzij met de fiets of met de auto, heb ik daar nooit controle op gezien. Wel dus op fietsachterlichtjes, etc. Het is niet de enige plek waar gestoord hard gereden wordt, snelheidsregels gelden kennelijk niet voor iedereen en de snelheid beperkende maatregelen, die daarom genomen moeten worden, kosten aardig wat geld. En dat vanwege de onbeschaafdheid van veel weggebruikers. Dat er hier eekhoorns zijn, geeft aan dat we in een groene gemeente wonen waar nog ruimte is voor deze dieren. Er wordt ook doorgaans vergeten dat wij in de habitat van de dieren wonen en dat wij hun levensruimte stelselmatig kleiner maken. En het beetje dat ze dan op sommige plekken nog hebben, moeten ze bekopen met de dood. Eekhoorns, egels, katten, vogels, verzin het maar, stomweg vermoord. Je kan er niet altijd wat aan doen, maar 99 van de 100 keer wel. Ook de nutteloze dood van dit prachtige ventje, dat waarschijnlijk voedsel aan het verzamelen was voor de komende winter. Dood, lomp aangereden en voor oud vuil laten liggen. Niet door mij. We hebben hem een mooi plekje in de tuin gegeven, waar zijn familie vaak komt spelen. Doekje over zijn prachtige ogen, zodat er geen aarde in kon komen. En weer dacht ik, zowel verdrietig als boos: was dit nu echt nodig?

NN

191