We moeten ze eren

We moeten ze eren
zij ALLEN die de hitte
VOOR ONS trotseren.

Ik stond voor het raam te dromen
en zag de vuilniswagen komen.
Ik dacht, zij verdienen een gedicht
en daarvoor ben ik gezwicht.
Zónder kunnen we niet
de ophaaldienst – de vuilniswagen.
Elke week wéér, keer op keer
dumpen wij ‘ons’ afval
in de vuilniswagen van
‘de gemeenschap’.
Vragen wij wel eens af
waar blijft ons restafval?
Wie buigt zich over hetgeen
wij zonder nadenken en
zonder zorgen achterlaten.
Dat ‘gezamelijke hoopke-vuil’
moet toch wel een gigantische
berg geworden zijn.
Onze restanten, na-latend één
grote-reuze-voetafdruk
wegende op ons geliefde nageslacht.
Dáárom ‘niet gewacht’
en des te meer ‘eens gedacht’
en nog meer ‘eens getracht’
hoe minder afval wij laten hoe beter.
Dat weet toch iedereen zeker!!
Op naar de voetafdruk van ‘klein-duimke’.
Bedankt mannen in uw ‘oranje pakken’
voor het lichten van ‘onze’ vuilnisbakken.