Werelddierendag, helaas niet voor alle dieren

Werelddierendag, de dag dat we onze lievelingen (nog) meer verwennen. Eigenlijk verwennen mensen hun dieren altijd al, dat is liefde en heel veel houden van. Onze afgodjes worden ook altijd vreselijk verwend, om ze op deze dag nog meer te verwennen zou alleen maar lukken door ze op kussentjes rond te dragen. Een verwennerij die ze dan ook meteen als vanzelfsprekend zouden beschouwen.

Maar op deze dag denk ik vooral aan al die dieren, die geen greintje liefde krijgen. Dieren die mishandeld worden, in huis gehaald door beesten (mensen kan je ze niet noemen) die ze daarna de hel op aarde geven. Teefjes in de broodfok, die geen daglicht te zien krijgen, met net genoeg eten om te overleven, als ze maar puppies krijgen waar mensen graag veel geld voor betalen. Ze kunnen net zo goed een lief hondje uit het asiel halen, maar nee, zo eentje moet het er zijn, ongeacht de ellende die ermee gepaard gaat. Want vaak worden de pups ook nog eens ziek verkocht.
Dieren die altijd aan de ketting liggen of hun leven in een vreselijk kleine ruimte opgesloten moeten zitten, die geen meter vrijheid kennen. Dieren die geëuthanaseerd worden, want: de baasjes moeten op vakantie of om dezelfde reden uit een auto worden gegooid.
Katten die niet gesteriliseerd of gecastreerd worden, zodat er steeds maar nestjes kittens komen. Kittens die gedumpt worden, verdronken of doodgeslagen als er geen gegadigde voor komt. Figuren die hun katten niet laten ‘helpen’, maken zich dus net zo goed schuldig aan zware dierenmishandeling.
Dieren die ‘leuk’ voor de kindjes in huis worden gehaald, Maar ze zijn geen speelgoed, maar zo worden ze wel vaak behandeld, omdat een klein kind niet beter weet. Haalt een katje dan uit of bijt een hondje omdat het pijn gedaan wordt, dan is het dus vals en moet het weg of dood.
Al die arme ‘coronadieren’, die toen de maatregelen opgeheven werden naar het asiel moesten. Vanwege geen tijd meer van mensen, die te stom zijn om op langere termijn te denken. Die niet het begrip of inzicht hadden dat tijden weer zouden veranderen. Welnee, leuk voor nu, later zien we wel weer en hup, dier afgedankt. Afgedankt door de mensen van wie hij hield en vertrouwde en die dat dus niet verdienden, zachtjes gezegd.
Schoften die klemmen zetten, het dier, welk dier dan ook, overlijdt doorgaans niet meteen en moet afzichtelijke pijn doorstaan en in het gunstigste geval met een geamputeerde poot verder leven.
Onmensen die zomaar gif neerleggen, zodat het dier dat het opeet een vreselijke dood sterft en de eigenaar gebroken achterlaat. Mensen die hun honden niet onder controle hebben en die katten, schapen, reeën en andere dieren doodbijten en er schouderophalend aan voorbij gaan.
Dan heb ik zulke waardering voor de mensen en instanties, die zich inzetten voor al deze dieren, die er alles aan doen om ze liefde, verzorging en aandacht te geven. Die zorgen voor een vooraltijd gouden mandje, bij mensen die dieren wél waard zijn. De straffen voor vieze dierenbeulen kunnen niet hoog genoeg zijn, iets waar elke dierenliefhebber het mee eens zal zijn.

Zelf heb ik de liefde en het vertrouwen van dieren altijd gezien als het grootste geschenk dat je als mens kunt krijgen. Dieren zijn van nature niet vals, maar veel beesten, zoals ik zeg: de titel mens verdienen ze niet, maken dieren vals, angstig en achterdochtig.

Al onze katten die we ooit hebben mogen hebben, kregen alle mogelijke liefde en warmte en de beloftes die ik ze heb gemaakt, heb ik ook altijd gehouden:

Ik zal nooit verhuizen en je achterlaten
Ik zal je nooit dumpen in een asiel
Ik zal je nooit honger laten lijden
Ik zal je nooit laten lijden
Ik zal je nooit pijn doen
Ik zal je nooit vergeten…

46