De bijzondere hobby van… Dirk Geers!

Dirk Geers (65) is beter bekend als Dirk van de Berk en zijn artiestennaam is Dirk White. Het zingen zat er al heel vroeg in bij Dirk en zijn eerste, spontane, optreden was toen hij pas vijf jaar oud was.

Het begon op de Bierfeesten in Geraardsbergen

“Mijn moeder werkte bij Brouwerij Concordia en werd daarom uitgenodigd voor de Bierfeesten in Geraardsbergen. Jef Cassiers, ook wel het Manneke genoemd, trad daar op. Hij zag me zingen, vroeg me op het podium te komen en of ik een liedje wilde zingen. Dat wilde ik wel en zong ‘Ach vaderlief, toe drink niet meer’ en het hele publiek kreeg tranen in de ogen. Mijn moeder was op dat moment net naar het toilet en wist dus niet dat ik daar stond te zingen. Ze kwam terug en een mevrouw die ze kende zei tegen haar: ‘Amai, daar is een manneke aan het zingen, zo schoon!’ Mijn moeder zag me en riep: ‘Dat is die van mij!’. Ze rende naar het podium en zei dat ik er af moest komen, wat ik niet deed. Jef vroeg of ik nog wat wilde zingen. Ja, natuurlijk wilde ik dat en zong nog een smartlap. Toen kreeg ik van hem een enorme pint met cola, die ik niet eens kon dragen en mijn moeder was best trots op me.”

Zingen op een deinende boot

“Op mijn veertiende ben ik echt begonnen met zingen. Ik heb echter nooit zangles gehad, ik kon het gewoon. De burgemeester van Geraardsbergen had me al een paar keer horen zingen op buurtfeestjes en kermissen en vroeg of ik met een boot met gepensioneerden de Dender af wilde varen naar Dendermonde en voor hen wilde zingen. Wat ik natuurlijk graag heb gedaan. Bij de eerste sluis kwam de kapitein vragen of ik even wilde stoppen met zingen. Door het deinen van de mensen op de muziek ging de boot heen en weer en kon daardoor de sluis niet in en zo ging dat bij elke sluis. Het was echt een superleuke ervaring!”

Optredens in 42 landen

“Daarna ben ik in contact gekomen met een paar muzikanten die me hadden zien optreden en vroegen of ik als zanger bij hun in het orkest wilde komen, wat ik ook deed. Op mijn zeventiende werd ik benaderd door Marcellino, een plaatselijk bekende vedette, die vroeg of ik met hem wilde optreden. Ik trad onder mijn gewone naam op, maar dat vond hij geen artiestennaam. Het moest Amerikaanser klinken en dus werd het Dirk White. Ik heb jaren met Marcellino opgetreden, tot ik naar Brussel verhuisde. Daar nam Micky Castel contact met me op. Een gekend orkest in Brussel met negen muzikanten met wie ik aantal jaren heb samengewerkt tot ik in het buitenland ging optreden. Onder andere in Guadeloupe, Corsica, Martinique, Ierland, Noorwegen, Denemarken , … in totaal 42 landen.”

Ga je mee naar Rio?

“In 1990 ben ik terug naar België gekomen en ben mijn eerste zaak met feestzaal begonnen, waar ik een keer in de maand optrad met het orkest Jetline. Ook elders trad ik met het orkest op. In 1992 nam ik deel aan de Soundmixshow van VTM als Koen Crucke, met het nummer ‘Torremolinos’. Ik kwam helaas maar door de eerste selectie heen, maar Jos Van Oosterwijk zei: ‘Maak een carnavalsschlager en we zien elkaar in februari of maart terug. Ik schreef het nummer ‘Ga je mee naar Rio’ en kreeg toen, zoals beloofd, een optreden in ‘Tien om te zien’. Daarna kwamen de aanvragen voor optredens massaal binnen. Dat had ik niet verwacht, het werd op een gegeven moment ook wel teveel.”

Dansmiddagen in De Berk

“Ik kwam in contact met Dirk Renders en Silvian en samen met hen ben ik gaan werken voor Bobby Setter. Samen hebben we vijf jaar in Nederland opgetreden. Een van de mooie dingen ik heb mogen doen was een optreden in ‘The Grand’, het oude stadhuis in Amsterdam wat nu een 5-sterrenhotel is. Een mega ervaring! Vier jaar geleden ben ik De Berk in Essen gaan uitbaten. Tot die tijd heb ik altijd opgetreden en dat doe ik nu nog. Ik werk veel samen met Dennie Damaro en Jack Woods. Elke maand is er een dansmiddag in De Berk. Altijd op een donderdag, maar geen vaste donderdag. Zondag 4 september zong ik in het benefietconcert voor Broeder Willy en op 5 november treed ik op bij, wederom een benefietconcert, in Brakel, ‘Tribute to the Cats’. De opbrengst hiervan gaat integraal naar de kankerafdeling van professor Tummers van het UZ Gent. Ik hou van het showelement en verwerk humor en sensatie in mijn concerten. Ik geniet van elk optreden, al stress ik wel altijd van tevoren.”

NN

255