Sandra Vermeerbergen en Marc Helsen - Al 13 jaar gelukkig samen en getrouwd na datingafspraak

Zij vonden hun grote liefde via internet. Marc en Sandra vertellen!

2 januari 2021 Dating, Nieuws, Relatie

Mensen die alleen komen te staan en er eerst geen moeite mee hadden, voelen op een gegeven moment toch het gemis. Het missen van iemand om dingen mee te delen, om mee te knuffelen, om samen mee te zijn. Want de nabijheid van een ander is belangrijk, iemand die je vertrouwt en waar je veel van kunt houden. Maar zo iemand vinden is niet altijd even makkelijk. Internet kan hier een grote uitkomst bij zijn. Sandra Vermeerbergen (56) en Marc Helsen (60) vonden elkaar via een datingsite en zijn al 13 jaar samen en nog steeds heel erg gelukkig.

Veel alleen

“Na een huwelijk van 21 jaar ben ik twee jaar alleen geweest”, vertelt Sandra. “Ik ben niet de persoon om op café of ergens alleen naar toe te gaan. Op de computer zat ik in veel chatgroepen, waar je gezellig met anderen kon babbelen. Maar ik zat daar niet op met de intentie iemand te vinden. Ik heb drie geweldige kinderen, die natuurlijk ook veel bij hun papa waren, dus zat ik veel alleen, ook met de feestdagen. Ik heb geen broers of zussen, gelukkig wel mijn lieve ouders, die me onvoorwaardelijk steunden. Maar dat is toch anders dan een partner. In die chatroom adviseerde iemand me om naar een relatiesite te gaan kijken. Op goed geluk en afgaand op mijn gevoel heb ik er eentje uitgezocht. Dan moet je een profiel aanmaken met foto’s erbij, je interesses en wat je belangrijk vindt in een relatie vermelden. Ook of je een latrelatie wilde, samenwonen of trouwen. Maar je vermeldt geen privégegevens, zoals je telefoonnummer of je adres.”

Wat een schone vrouw!

“Dertien jaar ben ik getrouwd geweest en heb twee prachtige kinderen. Na mijn huwelijk heb ik nog wel een relatie gehad”, zegt Marc. “Daarna was ik pas drie maanden alleen, toen mijn dochter Jessica zei: ‘Pap, je bent te jong om alleen te blijven’. Ze heeft me toen ingeschreven op een relatiesite en een profiel aangemaakt. Ik zei: ‘Ga je gang, het wordt toch niks. Zie maar.’ De voorkeuren heb ik zelf ingevuld: leeftijd, kleur haar, … Dan krijg je een lijst en die was ik door gaan scrollen. Toen zag ik een foto van Sandra en dacht: wat een schone vrouw! Maar ja, ze woonde in Essen en ik in Geel. Dat weekend kwam mijn dochter en vroeg of ik iets had gezien. Ik zei: ‘Ja, deze leuke vrouw, maar die woont helemaal in Essen, wat moet ik ermee?’ Ze zei: ‘Je moet het proberen, is het niks, dan is het niks.’ En ik klikte het hartje aan.”

“Pap, je bent te jong om alleen te blijven, ik schrijf je in op een relatiesite!”
Jessica, dochter van Stefan

Nerveus en nieuwsgierig

“Toen kreeg ik het bericht: Deze persoon toont interesse”, lacht Sandra. “Ik ben op zijn profiel gaan kijken, maar omdat ik een gratis profiel had, kon ik alleen maar reageren door op het hartje te klikken, maar ik kon geen bericht sturen. Daarna verwachtte daarna ik een berichtje van Marc, maar hij zat weer op mij te wachten bleek later. Het lidmaatschap was best prijzig en ik had niet zoveel geld, maar na betaling kon ik wel een berichtje sturen en heb gevraagd of hij eens wilde babbelen via de pc. Een beetje nerveus en ook nieuwsgierig, want het was best spannend. Marc moest gaan werken en stuurde me zijn telefoonnummer. Ik dacht: ‘weer zo eentje die maar één ding wil.’ Want van dat soort berichtjes had ik er al heel wat gehad. Een paar dagen heb ik met zijn telefoonnummer op zak gelopen en hem uiteindelijk ’s avonds laat een berichtje gestuurd. Hij had namelijk verteld dat hij ’s avonds veel werkte. Uit berichtjes van heel wat mannen met andere bedoelingen, bleek namelijk dat zij ’s avonds niet konden reageren, omdat hun vrouw dan thuis was. Je moet dus echt heel alert zijn en goed nadenken! Maar Marc belde meteen, hij stond net op punt om naar huis te gaan. Toen hij thuis was heeft hij me gebeld en we hebben toen heel lang aan de telefoon gezeten. Het klikte meteen en belden elkaar daarna meerdere malen per dag.”

Tot 04.00 aan de telefoon gezeten

“Toen ik de telefoon hoorde zag ik aan het berichtje dat het Sandra was. Direct belde ik haar, want ik dacht dat er misschien iets was. We hadden elkaar toen nog niet ontmoet. Ze zei dat ze niet kon slapen, maar ze wist toen wel dat ik aan het werk was. Maar ik had net gedaan met werk en zei: ‘Ik ga nu naar huis en zal je van daar bellen.’ We hebben tot zeker 04:00 aan de telefoon gezeten, het klikte echt zo goed!”

Ik kom naar je toe!

“Op Paaszondag heb ik Marc een berichtje gestuurd dat ik me emotioneel niet zo goed voelde”, vertelt Sandra. Hij zei: ‘Ik kom naar je toe!’ en gaf me het merk auto door, zodat ik wist waar ik op moest letten. Ik zei: ‘Ik doe een witte jeans aan.’ Wandelend door de Stationsstraat belde Marc dat hij Essen binnenreed. Ik zag hem aankomen en hij reed me gewoon voorbij. Toen dacht ik: hij zal wel omkeren. En inderdaad, maar reed toen ook weer door. Ik dacht: het staat hem zeker niet aan wat hij ziet. Ik heb hem gebeld en gevraagd waar hij was en hij antwoordde dat hij aan de frituur was. Ik zei dat hij me twee keer voorbij was gereden en hij bleek me niet gezien te hebben. Hij keerde weer en zag me toen wel. Ik ben ingestapt, heb hem een kus gegeven en we zijn naar de Kiekenhoeve gereden. Er was namelijk niets open, geen café, niks. Bij de Kiekenhoeve hebben we drie uur in de auto gezeten en gepraat, ik wilde Marc toen nog niet mee naar huis nemen.”
“Toen ik haar zag, dacht ik: ‘ze is nog veel mooier dan op de foto! Als zij mij ziet zitten, dan is het de trip van Geel naar hier elke keer waard. Na drie uur heb ik Sandra thuis afgezet en ben naar huis gereden. Thuisgekomen heb ik haar meteen gebeld en hebben we weer uren gepraat”, lacht Marc.

Wees voorzichtig

“Marc had met huis gebracht en ik had echt vlinders in mijn buik”, zegt Sandra. “Op Paasmaandag ging ik met mijn ouders en kinderen naar de Paasmarkt. Ik kreeg aldoor berichtjes van Marc, mijn moeder merkte dat natuurlijk en vroeg wat dat was. Toen heb ik het haar verteld. Ze was blij voor me, maar zei ook dat ik voorzichtig moest zijn. ’s Avonds kreeg ik een berichtje van Marc: ‘En bij jou zijn is dan alles wat ik wil’. Dat komt uit een liedje van Volumia, dat heet ‘Hou me vast’. Ik dacht: ‘Oei, hij voelt zich verdrietig.’ Ik ben naar boven gegaan en we hebben weer uren aan de telefoon gezeten.”
“Mijn dochter was geweest en weer terug naar huis gegaan”, herinnert Marc zich. “Ik voelde me eenzaam en verlangde naar Sandra. Ik had haar dus nog maar één keer gezien, maar wist dat zij de ware was. Nadat ze me gebeld had voelde ik me beter, ze gaf me moed.”

Goedgekeurd!

“Het was paasvakantie”, vertelt Sandra. “Mijn kinderen waren bij mijn ex en ik was op dinsdag gaan werken en zou vanaf woensdag de rest van de week vrij zijn. Marc belde me en zei: ‘Ik kom je halen!’ ‘Maar ik ben aan het werk en ik moet thuis nog van alles doen!’, reageerde ik. Hij zei: ‘Dan wacht ik wel, maar ik kom je halen.’ Mijn dochter die al bij mijn ex was, kwam met een smoes even naar huis om Marc te keuren en hij werd goedgekeurd!”

Het afscheid voelde verdrietig aan

“We zijn naar mijn huis gegaan en Sandra is tot zondag in de late namiddag gebleven, want ’s avonds kwamen haar kinderen thuis,” vertelt Marc.
“Het afscheid voelde verdrietig aan en dat werd iedere keer erger”, vult Sandra aan. “Omdat hij ziek werd is hij op een gegeven moment een maand bij mij geweest. We hebben zijn kat meegenomen en dat klikte goed met mijn hondjes. Marc heeft toen hij beter was hier werk gezocht en zijn appartement in Geel opgezegd.”
“Het was heel goed om met Sandra samen te wonen. Ik had ineens alles wat ik wilde en meer, want met haar en mijn kinderen klikte het onderling en tussen ons en elkaars kinderen ook. We hadden de afspraak gemaakt, dat als er iets was betreffende onze wederzijdse kinderen, dat we dat eerst met elkaar bespraken en dat we dan zelf onze eigen kinderen erover zouden aanspreken.”

Een echt surprise-ei

“In 2009 gaf ik Marc met Pasen een surprise-ei die ik bij een bakker had laten maken. Dat had ik samen met een vriendin verzonnen. Marc is namelijk niet zo’n romanticus, hij is zo romantisch als een krop sla, maar ik wilde hem ten huwelijk vragen. Ik ben een ring voor hem gaan kopen en heb er een hartvormig briefje in gestopt en dat zo in een mooi doosje gedaan. Mijn vriendin is er mee naar de bakker gegaan en heeft er een chocolade ei rond laten maken. Trouwen hoefde niet zo nodig van Marc. Hij vond dat als je elkaar graag ziet, dan is het toch goed? Ik wist dus niet hoe hij zou reageren. Toen ik hem het ei gaf zei hij: ‘Lekker!’ die zal ik straks opeten.’ en zette het neer. Maar ik wilde niet wachten en zei: ‘Het is een surprise-ei, je moet het nu openen.”

Wil je met me trouwen?

“Het was een schoon, rood doosje”, vertelt Marc. “Ik maakte het open en zag het briefje met de woorden ‘Wil je met me trouwen?’. Ik zei: ‘Dat is goed, als jij dat graag wilt, dan zullen we dat doen.’ Ik heb de ring aangedaan en mijn kinderen gebeld, die enthousiast reageerden en toen heb ik het ei opgegeten. Drie maanden later zijn we getrouwd, dat is ondertussen al elf jaar geleden. Het ging mij om de liefde voor Sandra, het samenzijn. Het huwelijk op zich voegt voor mij niets toe.”

’Hou me vast’ werd onze openingsdans

“Echt een meerwaarde is het huwelijk niet voor mij”, legt Sandra uit. “Het was voor mij vooral de bevestiging van ‘ik zie u graag, ik wil bij u zijn’. Een groot feest hebben we niet gegeven, eigenlijk alleen in de beperkte kring van de familie. Het liedje van Volumia ‘Hou me vast’ werd onze openingsdans. Het voelt voor ons nog net zo goed aan als in het begin.”

Blij dat we weer een dag samen mogen hebben

“Elke ochtend als ik wakker word, kijk ik meteen naar Sandra. Dan ben ik blij dat we weer een dag samen mogen hebben, we zijn en zullen er altijd voor elkaar zijn. Ik zie haar nog net zo graag als de eerste keer dat ik haar ontmoette.”
“Samen hebben we vijf kinderen en het achtste kleinkind is op komst en wordt in april verwacht”, vult Sandra aan. “Er is een enorm goede band met iedereen en vooral veel liefde en dat maakt me gelukkig!”