Ik zit op het toilet als mijn jongste de deur opentrekt.
‘Mag ik iets raar vragen?’
Bij ons is alles bespreekbaar dus ik antwoord,
‘Ja, er bestaan geen rare vragen, alleen belachelijke antwoorden, maar moet dat nu?’
‘Ah ja want zo meteen heb ik geen tijd!’
Tja, en veertienjarige heeft een overvolle agenda.
‘Ja vuur dan maar af.’
‘Je zei ooit dat wij, uw kinderen, uw ware liefde zijn toch?’
‘Ja,’ antwoord ik vertederd door zijn gedachtengoed, ‘vanaf de moment dat jullie uit mijn geboortekanaal kwamen, was het liefde op het eerste zicht.’
‘En Geert dan? Die komt niet uit uw lijf en dat is ook uw ware liefde zei je.’
‘Neen, die komt daar niet uit, maar hij is de enige die er voor een stuk terug in mag.’
Hij draait zich om en zucht,
‘Allee die heeft dus een deurtje extra.’
Als hij door gaat roep ik hem terug,
‘En over deuren gesproken, gelieve de deur van het kantoor van de manager des huizes te sluiten alsjeblieft!’
‘Is dat de Geert zijn taak dan niet?’
Op zulk moment vraag ik mij af waarom zijn schoolrapport soms te wensen over laat. De wijsneus…
Martine de Weerdt