Studiepauze

Ik zit thuis nog met twee studerende kinderen. Twee rebels nota bene en het is elke kwartaal weer een strijd om ze te overtuigen dat een diploma een noodzaak is. Dus met regelmaat van de klok trek ik de stekker van de Playstation uit, aangezien hun momenten van “verplichte?” ontspanning langer duren dan de momenten van studeren. Ik moet me ook vaak als een detective in diverse bochten wringen om hen te betrappen op het bekijken van YouTube filmpjes op hun pc. Dit terwijl ze mij met het nodige acteertalent overtuigd hebben dat ze hun pc MOETEN gebruiken om te leren. Wat is er gebeurd met pen en papier?
Maar vandaag mocht ik met enige verbazing, ongeloof en door een kneep in mijn arm vaststellen dat mijn oudste samenvattingen zat te maken en vervolgens zat te studeren. Hij heeft zelfs het woord hogeschool uitgesproken. Laat “de maten” blij zijn, want als dit zo doorgaat kan hij zich met de kerstvakantie terug onder het hangende volk begeven. Ondertussen was de jongste de kussens in de zetel aan het opschudden om zich weer comfortabel tegen te nestelen met het Playstationkastje in de hand. Dus ik wees richting studietafel en ‘oncomfortabele?’ stoel.
Hij weerde zich: “Ik heb al veel geleerd en ik heb ontspanning nodig!”
“Die heb je al gehad, twee levels geleden.”
“Maar ik kan dat spel niet afzetten!”
“Jawel, je broer kon mij dat nog wijsmaken maar jij niet meer.” en ik klikte het toestel uit.
“En die heb je wel geloofd?“ riep hij met opgetrokken wenkbrauwkes.
“Ja, die nog wel.”
“Jij hebt het toch altijd over gelijke kansen?”
“Ja.”
“Waar zijn de mijne dan?”
En eerlijk? Daar moest ik verdomme even over nadenken…
Advocaat moet die worden… echt.
Maar daar moet ge voor studeren zeker?

Martine de Weerdt

85