Van je passie je beroep maken, Erik Legrand (56) deed het. Zijn vader maakte al de prachtigste schilderijen en die artistieke begaafdheid heeft Erik geërfd.
Jeugdkunstprijs van België
“Mijn vader was kunstschilder en zijn talent voor tekenen en schilderen heb ik geërfd.” legt Erik uit, “Al van kleins af aan ben ik bezig geweest met tekenen en schilderen. Ik deed jeugdatelier in Schoten, daar waren zeer gedreven en talentvolle mensen die les gaven. Ondanks dat ik er al heel mijn leven mee bezig was, zag ik het zelf niet als een bijzonder talent. Op mijn 12de won ik de Jeugdkunstprijs van België met een schilderij van het Laatste Oordeel.”
Kunstonderwijs
“Ik had toen naar Sint-LuKas in Brussel willen gaan, dat was middelbaar kunstonderwijs, maar mijn vader vond dat niks. Hij zei: ‘Daar kun je je geld niet mee verdienen’ en stuurde me naar Technicum in de Londenstraat in Antwerpen om een vak te leren. Daar volgde ik hout- en bouwkunde. Ik vond dat niet leuk en leerde er ook niks: ik wist het allemaal al.”
Oude ambachten
“Vanaf mijn 16de ging ik naar de kunstacademie, dat was een avondopleiding. In die tijd deed ik mijn legerdienst, waardoor mijn kunstopleiding stil lag. Op mijn 23ste ging ik werken als restaurateur van antiek hout- en schrijnwerk. Maar dat was niet mijn roeping, ik wilde zelf dingen maken. Na 4 jaar ben ik aan een openbare dienst gaan werken en studeerde ik af op de kunstacademie. Juist in die tijd startte de regering een project om oude ambachten een nieuw leven in te blazen. Op de academie hingen lijsten met de diverse opleidingen, die werden gegeven door echte stielmannen die les gaven in oude ambachten.”
Gebruik maken van uiteenlopende technieken
“Ik koos voor houtsnijden, steenkappen en polychromie. Dat is het afwerken van beelden met kleuren en/of bladgoud. Een heel belangrijke techniek was het moeleren (het maken van 3-dimensionale mallen) en het boetseren in klei of was. Ik vond dat allemaal geweldig, omdat het nieuwe technieken waren. Ik had het geluk dat mijn vader een bekende kunstschilder was, want daardoor leerde ik veel andere kunstenaars kennen met de meest uiteenlopende technieken. Daar heb ik heel veel van geleerd, zoals glas in lood, nieuwe technieken met moeleren, terracotta, keramiek, figuratief lassen, … Het waren voor mij praktische vervolmakingcursussen, waar ik alle advies kreeg die ik nodig had.”
Perfecte samenwerking
“Door omstandigheden kwamen mijn activiteiten op een laag pitje te staan. Ik werd wel lid van diverse kunstkringen in het Antwerpse en exposeerde regelmatig. Op de exposities werden mijn werken altijd goed verkocht. Maar ik werd het zat om aldoor grote, zware beelden naar exposities te zeulen. Daarom organiseerden mijn vrouw en ik toen we nog in Schoten woonden al open ateliers in onze eigen huis en tuin, daarnaast gaf ik cursussen. Mijn vrouw staat en stond altijd achter me. Ze voert de administratie, doet de commercie, de marketing, ze is mijn steun en toeverlaat. Onze samenwerking is perfect.”
Unieke stukken
“Zo’n 10 jaar geleden zijn we verhuisd naar Kalmthout. Hier heb ik een eigen atelier met binnen- en buitengalerij en beeldentuin. Ik werk niet met mallen, al mijn stukken zijn uniek. Ik maak ook geen stukken van andere kunstenaars na, noch kopieer ik mijn eigen werk. Ik maak hoogstens variaties op één van mijn thema’s. Wel neem ik opdrachten aan, zolang ik mijn artistieke vrijheid maar mag behouden.”
Trots op mijn beroep
“Ik ben trots omdat ik van niets iets maak en al mijn werken, groot of klein, hebben allemaal een ziel. Je hebt de diverse technische en creatieve kanten van een werk en het is mijn trots om die samen te laten vloeien. Mijn tuin is mijn grootste creatie en mijn beelden komen daar heel goed tot hun recht. Ik ben trots als mensen daar rondlopen en elkaar bewonderend mijn beelden aanwijzen.”
LW
Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Op de foto’s berust het auteursrecht. Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.