Fifty shades of blue

Er komt een vriend uit Essen bij me in de zaak en hij vraagt: “’Zeg, heb jij Fifthy shades of grey gezien?”
“Neen, waarom?” vraag ik.
“Jah, awel ‘die van ons’ is die films allemaal gaan zien. Elke keer als ze terug kwam met haar vriendinnen was die in zo’n vrolijke stemming, dat ik vond dat ik die film moest gezien hebben. Ah,ja want we willen weten waar het vrouwke zo vrolijk van wordt en mijn maten vroegen of ik een weekendje mee kon gaan vissen. Dus ik dacht: als ik die van ons zo vrolijk kan maken gelijk als ze van de film komt, dat gaat die er geen probleem van maken als ik een weekend wil gaan vissen met mijn maten.”
“En?”vraag ik.
“Ik ben een blinddoek gaan kopen. maar gezien dat ik nieuw visgerief nodig had heb ik het zweepje maar achterwege gelaten.”
“En?” vraag ik weer.
“Wel, ik zei tegen het vrouwke: doe die blinddoek maar eens aan en met de riem van hare peignoir heb ik ze aan de achterkant van het bed gebonden. Net zoals in de film en ze glunderde.”
“En.?” vraag ik wat ongeduldiger.’
“Tja, gezien dat ik geen zweepje ha, heb ik ze een lel op haar achterste verkocht met de riem van onze hond.”
“En???”
“Mijn maten zijn vertrokken zonder mij…”

Martine de Weerdt

81