Hoihoi, ik ben Kira!

Op de foto zie je het niet zo, want anders zou ik zeggen: kijk eens wat een prachtige staart ik heb! Dan denk je misschien: dat is een rare, wat doet die staart er nu toe? Nou, dat zal ik je vertellen. Ik heb niet zo’n leuk leven achter de rug. Bij mijn vorige bazen moest ik altijd in een kot buiten zitten.

Er werd niet met me gespeeld of gekroeld en ik kreeg amper te eten, zodat ik broodmager was. Ik was daar zo verdrietig en gestresseerd over, dat ik mijn staart helemaal heb kaalgeplukt van de stress. Omdat ze gingen verhuizen, brachten ze me naar Canina. Voor mij een enorm geluk, want hier krijg ik eten en aandacht. Dus ik heb weer een mooi figuur, maar ook een prachtige staart. Jongens, wat ben ik daar trots op!

We wandelen hier veel en de andere honden vind ik leuk, maar ik ben stiekem best jaloers. Dan moeten ze niet te dicht in de buurt komen, anders krijgen ze een pitsje. Er kwam iemand die me wel wilde hebben, maar ja… Kijk, ik ben een Mechelaar en ik heb een baas nodig. Iemand die zijn grenzen stelt, zodat ik weet waar ik aan toe ben. Toen ik in dat nieuwe huis was heb ik een sloef gepikt. Die rook lekker naar mijn nieuwe baas, dus die wilde ik wel in mijn mand hebben. Daar waren ze het niet mee eens en ze wilden die afpakken. Dat is prima, maar pak hem dan af. Ga niet lopen aarzelen, want dat merk ik en toen heb ik gehapt. Dus dat was dat en ik was meteen weer terug bij Canina.

Daar komt bij: ik ben altijd een kothond geweest waar niet goed voor is gezorgd. Ik moet het huiselijke leven nog helemaal leren kennen en het hebben van een echte, liefdevolle baas ook. Ik ben echt heel lief, maar ik snap het alleen nog niet zo goed. Heb jij het geduld om me dat te leren en kan jij me met rechtvaardige, kordate hand sturen? Dan krijg jij het liefste vriendinnetje dat er bestaat, want zoals ze bij Canina zeggen: Kira? Dat is een schatje…

LW

53