Gaan met die banaan

Toen ik onlangs aan de rode lichten stond nam ik een banaan. Ik deed de schil eraf en stak hem in mijn mond om mijn handen vrij te hebben om een kabel in mijn gsm te steken. Toen werd er op mijn zijraampje geklopt. Er stond een agent die met zijn wijsvinger en strenge blik ‘nee, nee’ gebaarde. Dus ik legde braaf mijn gsm weg, opende het raampje en nam met mijn andere hand de banaan uit mijn mond. Ik verklaarde aan de arm der wet dat ik niet aan het sms’en of aan het bellen was, maar muziek aan het beluisteren en ik stond sowieso stil aan het rode licht.
Toen hij mij de kost van de boete mededeelde moest ik even slikken.
“Kunnen we niets regelen? Ik was echt niet aan het sms’en!” smeekte ik hem.
“Ge kunt veel met uwe mond.’ Daarbij wees hij naar mijn banaan en trok een paar keer zijn wenkbrauwkes op.
Met opengesperde ogen keek ik hem vragend aan,
“Wil jij dat ik u…”
“U eruit lullen! Steek uw gsm in uw tas en uw banaan maar terug in uw grote mond en doorrijden, het is groen,” zei hij dan net voor ik mezelf belachelijk zou maken door mijn zin af te ronden.
Ik smeet mijn gsm in mijn tas en stak de banaan terug in mijn mond.
“Of misschien toch?” lachte hij…

Ne flik met humor… I like it.

Martine de Weerdt

52