Jorg Van Daele - (c) Noordernieuws.be - DSC_1914u70

Trots op mijn beroep. Jorg Van Daele vertelt!

20 mei 2018 Nieuws, Trots op mijn beroep

Internationaal kunstenaar word je niet zomaar, daar moet je hard voor werken. Jorg Van Daele (52) heeft zijn werken over de hele wereld staan en hij wordt steeds bekender.

Van jongs af aan met kunst bezig geweest

“Eigenlijk ben ik altijd met kunst bezig geweest.” herinnert Jorg zich, “Toen ik 7 was maakte ik schilderijen van 1m x 2m en op mijn 14de beeldjes van hout. Op mijn 20ste kwam ik op een beeldhouw symposium en wist meteen: dit ga ik ook doen! Ik zag die mannen aan het werk met slijpschijven en pneumatische hamers. De power die daarvan uitging sprak me erg aan en nog steeds werk ik graag met die machines. Ik ben namelijk niet de geduldigste mens en met die apparaten kun je snel werken. Beeldhouwen met een beitel is niets voor mij.”

Technieken loslaten

“Ik ben toen gaan werken met een beeldhouwer die ik op dat symposium heb leren kennen. Die gaf me een spoedcursus en ik leerde daar in 2 jaar wat ik op de academie in 5 jaar zou hebben geleerd. Ik ben ook niet iemand om in de schoolbanken te zitten, dat gaat me te traag. Ik heb eerst de traditionele beelden gemaakt met klei en plasters en ging toen over op de zachtere steensoorten. Je moet dingen leren maken, maar uiteindelijk je eigen ding doen. En dat is moeilijk. Je moet de technieken die je hebt geleerd loslaten. Natuurlijk heb je die nodig om iets te creëren, maar het moet niet je eindwerk bepalen.”

Prachtige kleurvariaties

“Met steen kun je maar zo ver gaan, zo ver als de structuur het toelaat. Met graniet kun je meer dan met marmer, maar is ook weer moeilijker te bewerken. Mijn favoriete steensoort is Belgische blauwe hardsteen, omdat je daar met heel veel kleuren kunt variëren. Het is een solide steen met prachtige kleurvariaties die, naar gelang je het bewerkt, naar buiten komen. In het buitenland ben je afhankelijk van de steen die je bij een symposium krijgt om iets van te maken. En dat kan mee- of tegenvallen. De moeilijkste steen die ik ooit moest bewerken was een vulkanisch gesteente in Nieuw-Zeeland. Dat is enorm hard en kost dus veel meer tijd.”

Winnaar in Oostenrijk

“Het eerste beeld dat ik maakte was bij een internationaal symposium in Kalmthout met Belgische rode marmer (rouge de Flandre), een abstract. De eerste keer dat ik een symposium won, was in 2012 in Oostenrijk. Ik weet nog dat ik doodmoe was van het maken van het beeld en de emoties van alle indrukken. We waren met 28 deelnemers en 23 nationaliteiten. Als jouw werk dan toch eerste wordt, is dat onwezenlijk. Dan weet je in eerste instantie niet hoe je moet reageren.”

Oscar Kokoschka

“Het symposium was ter ere van Oscar Kokoschka en als prijs kreeg je zijn borstbeeld in brons. Naar aanleiding van die prijs werd ik korte tijd later gebeld door een organisator van een symposium in marmergesteente in Egypte. Hij vroeg me om aan dat symposium deel te nemen.”

Puinhoop

“Het was een puinhoop! De eerste 3 dagen was het steen nog niet eens aanwezig. Toen het er eindelijk was en we konden beginnen, was er geen elektriciteit. De stenen moesten tijdens het bewerken worden gedraaid. Daar kwam elke 2 dagen een man voor, die 40 kilometer met een heftruck over slechte wegen moest rijden. De laatste week kwamen er ook zo’n 50 schilders, die allemaal met ons op de foto wilden. Heel onrealistisch allemaal.”

Start van mijn internationale carrière

“Dat symposium was de start van mijn internationale carrière en ik besloot om voltijds kunstenaar te worden. Er kwamen meer en meer projecten wereldwijd waar ik voor werd gevraagd en dat is nu en het komende jaar nog zo. Ik doe grote en kleine symposiums, ik vind de kleine emotioneel zeker zo belangrijk! Daar zijn minder bekende, nog opkomende artiesten en dat geeft een heel andere sfeer. Het grootste symposium waar ik aan deelnam, was in Iran. Met 45 beelden, 45 persoonlijke assistenten en daarnaast nog technische assistenten.“

Ik hou van mijn beroep

“Het afgelopen jaar was ik voor mijn werk in China, Cyprus, Frankrijk en Chili. Al die indrukken die je in de landen op doet, dat is uniek. Mijn inspiratie haal ik meestal uit stukken tekst van songteksten. Niet van een bepaald genre, het is de tekst die me inspireert. Ik werk 7 op 7, dit tot ergernis van mijn vrouw. Het is moeilijk om mijn werk los te laten. Ik hou van mijn beroep en alles dat daarbij hoort. Kunst is voor mij 50% wat ik creëer en 50% de mensen die ik ontmoet.”

Trots op mijn beroep

“Ik ben trots op mijn beroep, omdat je unieke kunstwerken kan maken op een manier zoals je zelf wilt, zonder toegevingen aan het commerciële. Ik werd vroeger niet serieus genomen, maar kijk eens hoe ver ik ben gekomen! Veel verder dan heel wat mensen die me vroeger uitlachten. Ik ben trots dat ik kunst aan mensen verkoop, die normaal geen kunst zouden kopen. Ik doe het ongelooflijk graag en het eindigt ook niet. Ik ben er trots op dat ik andere kunstenaars uit het buitenland de kans kan geven om hier te exposeren. Zodat ze hun carrière een ‘boost’ kunnen geven. En ook dat bezoekers zo de kans krijgen om kennis te maken met buitenlandse kunst.”