Als kind al graag verhaaltjes schrijven en van het schrijven later je beroep maken. Toon Verheijen (40) deed het.
Het begon met een familiekrantje
“Als kind schreef ik al graag verhaaltjes”, vertelt Toon, “die liet ik dan aan de mensen lezen. Op mijn 13de hadden we een familiekrantje en daar schreef ik artikelen voor over mijn belevenissen. Andere familieleden deden dat ook, zo bleven we op de hoogte van elkaars bezigheden.”
Les van journalisten
“Op het later middelbaar besloot ik om journalist te worden en koos voor de vakken politiek, sociale wetenschappen met optie communicatie. Maar daar ben ik na 1 jaar mee opgehouden, dat was veel te theoretisch allemaal. Daarna ben ik op de Plantijn Hogeschool begonnen met de opleiding communicatiebeheer met optie journalistiek. Daar leerde je artikelen schrijven, kreeg je les van journalisten en ging je bijvoorbeeld op straat interviews afnemen.”
Stage lopen bij de redactie
“In het laatste jaar loop je stage bij een redactie. In het laatste half jaar richtte je met 8 anderen zelf een krant op, met alle voorkomende artikelen en moest je ook naar persconferenties en gemeenteraden. Die kranten werden over de hele school verdeeld. Andere groepen deden dan weer radio of televisie. Van iedereen kreeg je behalve punten, ook feedback en advies. Daar heb ik nog het meeste van geleerd. ”
2 minuten voor een toelatingstest
“Toen ik van school kwam heb ik eerst 6 maanden op de verkoopafdelingen van een tapijtfabriek gewerkt in afwachting van de juiste baan. Ik zag een vacature van Persagentschap Belga in Antwerpen. Ze zochten iemand die gedreven was, interesse had in de maatschappij in het algemeen en die natuurlijk goed moest kunnen schrijven. Ik werd uitgenodigd en kreeg een test waar je 2 minuten de tijd voor had. Je moest 10 actuele dingen goed uit kunnen leggen, waarvan ik er 9 goed had.”
Het Laatste Nieuws
“Vanaf het middelbaar was ik al geïnteresseerd in wat er speelde, via kranten, radio en televisie. Het lokale en sociale nieuws heeft me altijd het meest geïnteresseerd. Bij dat persagentschap heb ik 6 maanden gewerkt. Voor die tijd, vanaf mijn 18de, schreef ik sportverslagen over voetbal voor Het Laatste Nieuws. Op 23 januari ben daar als freelancer voor gaan werken, voor de regio Kempen. Daarnaast deed ik ook de voetbal- en rechtbankverslagen. Afgezien van een onderbreking van 4 jaar die ik voor een andere krant werkte, ben ik altijd bij Het Laatste Nieuws gebleven.”
Op de gekste momenten word je gebeld
“Vaak word je op de gekste momenten gebeld om ergens naar toe te gaan, maar daar leer je mee leven. Als op zondagmorgen de telefoon voor de vierde keer gaat, zegt mijn vrouw wel eens: ‘Het wordt weer zo’n dag…’ Maar dat hoort er nu eenmaal bij en daar heb ik geen moeite mee. Soms moet je ook naar heel nare dingen toe en in het begin nam ik het leed mee naar huis. Ook daar leer je mee omgaan.”
Oeps
“Laatst moest ik naar een persconferentie bij een farmaceutisch bedrijf, waar honderden mensen voor uitgenodigd waren: burgemeesters, directieleden, … Ik kwam daar aan en er was niemand te zien… Toen moest ik met beveiliging de discussie aan gaan en de woordvoerder. De woordvoerder zei: ‘Ik denk dat je je vergist hebt.’ Boos liet ik mijn gsm zien met de uitnodiging. Die meneer zei: ‘U bent een week te vroeg.’ Ik zei: ‘Nou, tot volgende week dan maar’, en ben vertrokken.”
Trots op mijn beroep
“Het leuke van mijn beroep zijn de sociale contacten en ook het op de baan zitten. Ik ben er trots op als ik mensen nieuws kan aanreiken, nieuws over wat er in hun buurt leeft. Dat ik ze iets kan bijbrengen en dat ik mensen die nieuwsgierig zijn dat kan aanbieden.”
LW