Er zijn mensen die van niets iets kunnen maken. Net als Marcia Lobos (56), die in elk voorwerp de mogelijkheden ziet.
Moeilijke tijden
“Op mijn 10de begon ik met borduren”, vertelt Marcia. “Mijn ouders waren binnen een jaar na elkaar gestorven. We waren met 5 kinderen thuis, die allemaal bij de diverse familieleden gingen wonen. Mijn grootmoeder had geregeld dat iedere zus van mijn moeder een kind ging verzorgen. We woonden in Chili en de dictatuur van Pinochet nam de regering van Salvador Allende over. Een moeilijke tijd en mensen hadden heel weinig geld. Onder die militaire dictatuur waren mensen erg arm en was er moeilijk aan eten te komen. Dat was de reden dat de kinderen over de diverse gezinnen ‘verdeeld’ moesten worden.“
Sprei van mijn overleden moeder
“Een tante ging trouwen en ik wilde een cadeautje voor haar maken, maar ik had er natuurlijk geen geld voor. Er waren nog spullen van mijn moeder, zoals een sprei. Die heb ik toen in stukken geknipt om de draden te gebruiken en er iets van te maken voor hun huwelijk. Daar heb ik washandjes en servetjes en ander keukenmateriaal van gemaakt en geborduurd.”
Borduren van kaarten
“In de jaren daarna heb ik niet veel kunnen maken. We leefden in angst en ik moest regelmatig naar een ander familielid verhuizen. Op mijn 20ste trouwde ik en raakte in verwachting. Mijn man was heel erg creatief en maakte mooie dingen van metaal. Vooral sieraden maakte hij, dan was ook zijn beroep. Ik heb dat van hem geleerd en vond het erg leuk om te doen. Na 11 jaar zijn we gescheiden en woonde ik alleen met onze dochter. Familie van me had een marketingbedrijf, daar ben ik gaan werken en deed marktonderzoek. Ik heb er 10 jaar gewerkt en in die periode ben ik begonnen met het borduren van kaarten die ik ook verkocht. De ideeën voor mijn ontwerpen haalde ik overal vandaan.”
Een therapie waarbij ik alles vergat
“Een nicht vroeg of ik interesse had in een andere baan. Haar baas kwam uit Amerika, had een bedrijf in Chili en zocht iemand om zijn kinderen op te voeden. Hij vroeg wat ik verdiende en verdubbelde het en ik nam de zorg voor zijn zoons en dochter. Na 3 jaar ging hij terug naar Amerika. Daarna heb ik bij nog een paar families voor de kinderen gezorgd. Door die jaren heen ben ik altijd blijven borduren en verzond mijn kaarten over de hele wereld. Het borduren ontspande me en was als een therapie, waarbij ik alles vergat.”
Van niets iets maken
“In 2010 leerde ik in een uitgaanscentrum mijn toekomstige man Theo kennen, met wie ik in 2013 in Kalmthout ben getrouwd en waar we nog steeds wonen. Kort bij ons huis is een hobbywinkel waar ik ben gaan kijken. Ze geven ook cursussen die ik ben gaan volgen. De eerste cursus was het naaien van sieraden met kraaltjes. De lerares zei tegen me: ‘Nu ga je beginnen met schilderen.’ Ik wilde dat eigenlijk niet, want ik dacht dat ik dat niet kon. Maar zij zei: ‘Jij kan alles.’ En het lukte me inderdaad. Ze liet me boeken zien en zei: ‘Als je de instructies volgt, kun jij dit ook allemaal.’ Ik heb mezelf toen geleerd om van niets iets te maken.”
Expositie
“Bij ieder materiaal zie ik de mogelijkheden, of het nu een blikje is, touw of een fles, je kan overal iets moois van maken. Ik pas toe wat ik heb geleerd, maar met de kleuren die ik wil. Een vriendin van me, Martina Alcalá heeft naast haar kapsalon een ruimte en stelde me voor om daar te exposeren. Dat wilde ik natuurlijk graag, want ik ben erg trots op mijn hobby. De expositie met mijn kerstspullen kan heel de maand december bekeken worden!”
Driehoekstraat 1
2920 Kalmthout
Openingstijden:
Dinsdag, donderdag en vrijdag: 09:00-17:00
Zaterdag 09:00-14:00
LW
Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.
Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Op de foto’s berust het auteursrecht. Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.