Bloemist Patrick Verheyden - Primavera Essen

Trots op mijn beroep. Patrick Verheyden vertelt!

13 januari 2019 Nieuws, Trots op mijn beroep

Patrick Verheyden (59) was als kleine jongen al gefascineerd door de natuur. Als ze aan hem vroegen: ‘wat wil je worden?’ zei hij steevast: bloemist!

Interesse in de natuur

“Mijn moeder en grootmoeder vertelden dat ik altijd plezier had in blaadjes. Dan zetten ze me in de kinderwagen onder een boom en dan lag ik te zwaaien naar de bewegende blaadjes. En die interesse in de natuur bleef. Op mijn twaalfde koos ik voor de opleiding ‘Tuinbouw’ bij Gent, die duurde zes jaar. Op mijn achttiende was ik klaar en ging ik de opleiding ‘Geaggregeerde in de Tuinbouw van het korte type’ volgen in Mechelen. Na mijn diploma heb ik meteen mijn legerdienst gedaan en ben daarna werk gaan zoeken.”

Winkeltje in de Stationsstraat

“Daar was ik niet kieskeurig in en zocht in diverse provincies naar werk. Ik was ook bereid daarvoor te verhuizen, maar het lukte me niet om iets te vinden. Omdat ik niet wilde stempelen, ben ik met hulp van mijn ouders een winkeltje begonnen op 7 oktober 1981. Dat was recht tegenover Optiek Aerden in de Stationsstraat. Het was een schot in de roos en vanaf de eerste dag een succes. Er waren best veel bloemenzaken in Essen, maar veel mensen kenden mij al.”

”Mijn eerste winkeltje was een schot in de roos en vanaf de eerste dag een succes!”

Verhuizing naar het huidige pand

“Ik huurde dat pand en wist dat ik er uiteindelijk uit moest op termijn, omdat het gesloopt zou worden. Maar het was vooral om te kijken of het goed zou gaan. Toen de melding kwam dat het zover was, kon ik bij toeval en met geluk het pand kopen waar ik nu gevestigd ben. Dat was in mei 1983. Al die tijd ben ik steeds les blijven volgen bij Daniël Ost in Sint-Niklaas. Daar heb ik veel technieken geleerd en workshops gedaan, want ons vak verandert constant. Ook nu volg ik nog losse techniekdagen. Zelf ben ik in 1984 begonnen met les geven en dat doe ik nu nog.”

Noodwinkel achter de garage

“Vijf jaar geleden heb ik dit pand laten slopen en opnieuw laten bouwen. Het voldeed niet meer aan de normen van deze tijd en moest dringend vervangen worden. De ontwerpen voor de werken en het interieur zijn door mijn vrouw Ann en mij gemaakt en het is ook zo uitgevoerd. Vanzelfsprekend in samenwerking met een architect. De winkel zelf was in vier maanden af, want dat was belangrijk. De rest van het gebouw was nog niet klaar, maar de feestelijke opening van de winkel kon op 4 december doorgaan. Tijdens de overkoepelende tijd van sloop tot opening hadden we een noodwinkel in de garage achter de zaak.”

Contact met klanten is heel belangrijk

“Het was en is een geweldig gevoel om te zien dat wat je wilde ook bereikt hebt. De perfecte omlijsting van het beroep, dat ik met zoveel liefde uitvoer. Het is geweldig om de producten zelf uit te zoeken, want ik doe niets via internet. Ook het contact met onze klanten is fijn en o zo belangrijk, het sociale aspect van mijn beroep. Ook begeleid je hele levens. Mensen komen voor bloemen bij geboortes, huwelijken, verjaardagen, maar ook bij sterfgevallen. Qua gesprekken maak je heel veel mee. Het is plezant bloemen mee te geven, die gevoelens uitspreken. Blijdschap, maar ook verdriet. Het hoort allemaal bij een mensenleven.”

Trots op mijn beroep

“Ik kan al trots zijn als ik wat heb samengesteld. Of als ik een opdracht krijg en de mensen zeggen: ‘Ach, dat is prachtig, dat heb je heel schoon gemaakt.’ Dan ben ik de gelukkigste mens ter wereld. Ik ben zo enorm blij dat ik de kans heb gekregen dit te mogen doen. Ik hoop dat onze gezondheid het toelaat om hier nog lang mee te mogen doorgaan. Mensen vragen me wel eens wanneer ik met pensioen ga. Maar daar ben ik nog helemaal niet klaar voor! Ik zou het allemaal veel te erg missen.”