Ik ging trouwen, maar wist van niks!

Kevin Schuybroek en Tamara Donkers leerden elkaar zes jaar geleden kennen op het Dweilbandjesfestival van de carnaval. Dat ze zouden trouwen stond vast, maar Kevin zorgde ervoor dat het heel apart ging…

De vonk was er meteen

“We vonden elkaar meteen leuk, toen we elkaar voor het eerst ontmoetten”, herinnert Tamara zich. “Kevin wilde al op de feiten vooruit lopen, maar daar heb ik een stokje voor gestoken en ben stiekem weggegaan.” “Ik was stomverbaasd toen ze ineens weg was en heb lopen zoeken”, zegt Kevin,”Ik dacht, amaai, dat is een felle! Via een vriendin ben ik aan haar telefoonnummer gekomen. Na veel sms’jes en af en toe afspreken, kregen we verkering.”

Op de Waaifeesten ten huwelijk gevraagd

“Kevin was altijd toevallig net in de buurt om even koffie te komen drinken. Na drie maanden waren we een koppel en bleef Kevin slapen, hij is daarna nooit meer weggegaan. In 2015 werd onze Tille geboren en in 2017 Luna.” “We hadden het wel over trouwen gehad”, vult Kevin aan. “Op de Waaifeesten in 2014 heb ik haar op het podium ten huwelijk gevraagd en ze zei ‘ja’”.

Op de lange baan

“Ik wilde absoluut niet trouwen als ik in verwachting was en wilde wachten tot de kindjes wat groter waren. Dus ik bleef het op de lange baan schuiven. Ik denk dat ik bang was dat de spanning er af zou zijn als we getrouwd waren. Ik wilde ook graag op een historische plek trouwen, in Engeland bijvoorbeeld. Iets aparts. Geen doorsnee huwelijk.”

9 februari

“Ik wilde echt trouwen”, zegt Kevin. “Niet alleen voor de administratieve kant, maar vooral omdat ik zoveel van Tamara hou! Ik wilde ook echt dat ze mijn naam zou dragen. In november begon ik er al aan te denken om in het geheim dingen voor te bereiden. Ik ben officieel bij haar ouders om haar hand gaan vragen en toen begon het regelen. Ik wilde absoluut op 9 februari trouwen, omdat ik haar op die datum zes jaar geleden voor het eerst heb ontmoet. Omdat Tamara het aldoor op de lange baan bleef schuiven, besloot ik het in het geheim te regelen. Ik had maar zes weken de tijd vanaf het moment dat ik haar ouders om haar hand had gevraagd. Omdat ik voor mijn werk ’s avonds veel moet voorbereiden, kon ik makkelijk dingen regelen zonder dat ze het merkte.”

Blanco formulier

“Omdat je van tevoren in ondertrouw moet, moet er een formulier getekend worden”, legt Tamara uit. “Ik dacht dat we misschien in de zomer zouden trouwen en toen Kevin me een blanco formulier liet tekenen, dacht ik er verder niet over na. Ik wist natuurlijk niet dat de datum geheim moest blijven.”

Iedereen wist het, behalve….

“Nadat Tamara het formulier getekend had heb ik het verder ingevuld en ingeleverd, ondertussen werd ik steeds zenuwachtiger. Maar omdat het zo druk was met werk, dacht ze dat het daar aan lag. Het regelen ging eigenlijk wel voorspoedig. Ik kreeg hulp van mijn ouders, schoonouders, mijn zus, vrienden, … Want iedereen wist het, behalve Tamara. Het was echt een heel spannende tijd. Ik was ook blij toen het eenmaal zo ver was, want vooral tegen het eind was het heel erg stresserend. Ze wist nog van niks, ook niet dat ze zaterdag om 06:45 bij de kapper moest zijn. Ze is al geen ochtendmens, dus leek het me verstandig om het de avond ervoor te zeggen.”

Morgen ga je trouwen

“Ik was ziek en lag op de bank. Kevin zei: ‘Zou je niet naar bed gaan? Je moet morgen vroeg op, want je moet heel vroeg bij de kapper zijn.’ Ik vroeg: ‘Waarom?’ ‘Omdat je morgen gaat trouwen.’ Ik was stomverbaasd, maar hij wilde verder niks zeggen. Toen ben ik maar mijn oksels gaan scheren en mijn benen ontharen. Een mooi trouwkleed had ik toevallig al gezien en gepast, voor wanneer het grote moment daar zou zijn. Mijn ouders hebben het gekocht, zonder dat wij het wisten en zaterdagochtend kwam mijn vader het brengen. Iedereen wist van de trouw, zelfs mijn oudste zoon Kilian. Die was zelfs mee ringen gaan kiezen! Hij is elf, maar kan dus uitstekend zwijgen.”

Het was zover

“Toen Tamara naar de kapper ging, ben ik me bij mijn vader gaan omkleden en heb het bruidsboeket gehaald. Ondertussen was de fotograaf er en mijn zus die Tamara zou opmaken. Ik ben haar gaan halen en samen zijn we naar het gemeentehuis gegaan.”

Het gemeentehuis stond vol

“Ik verwachtte dat de naaste familie er zou zijn en de kindjes, maar heel het gemeentehuis stond vol met familie, collega’s en vrienden met hun kinderen! Toen moest ik wenen, maar het waren tranen van geluk die heel de tijd zijn blijven stromen. Na de trouw hebben we het gevierd met de naaste familie en vrienden. Het echte trouwfeest gaan we nog plannen, maar dat zullen we wél samen doen.”

“Ik heb nu officieel de mooiste vrouw naast me staan”, straalt Kevin. “Ze is mijn echtgenote, niet mijn vriendin.”

LW

344