Linksgericht

Ik, zou ik niet zijn als ik mij op 29 februari niet gillend uit het geboortekanaal van mijn moeder zou hebben gewrongen. Dat gegil heb ik zo’n acht maanden vol gehouden tot mijn gillende moeder met de wanhoop nabij, me terug in dat zelfde kanaal wilde duwen (figuurlijk dan toch). Die grote mond is gebleven en mijn deugnietstreken ook. Ik ben van mening dat je pas oud wordt als je het kind in jezelf verbant.
Met deze: ik vind dat niet alleen de man hier een patent op mag hebben… ik heb het dan niet over die grote smoel, maar over die deugnieterij. Je kent het fenomeen wel. Je hebt weinig tijd en je parkeert je wagen uiteindelijk in het enige beschikbare parkeervak, nadat iemand in slow motion zijn boodschappen heeft ingeladen. Je neemt een winkelkar nadat je op je blote knieën aan verschillende mensen gevraagd hebt om briefje van vijf euro te wisselen in een gepast muntstuk, omdat de “ik weet van niets persoon” uw speciale winkelkarnepmunt, die netjes in de wagen lag, sowieso heeft laten verdwijnen. Je stormt uitgelaten de winkel binnen en komt er dan achter dat die moeilijk te verkrijgen kar een eigen wil heeft. Hij weigert permanent om rechtdoor te rijden en trekt steeds naar links. Hoe meer je inlaadt hoe erger hij van zijn winkelroute afwijkt. Maar de dochter en ik, wij laten ons nooit uit het lood slaan. Blond of niet, wij gingen logisch redeneren. Ja serieus…! Soit, er stond een man die zijn kop aan het breken was over zijn lange boodschappenlijst (zeer waarschijnlijk door zijn vrouw meegegeven). Toen hij even wegging om een winkelmeisje te zoeken, hebben we snel de inhoud van de karren verwisseld en zijn we met een perfect glijdend winkelkarretje trots verder gaan winkelen. Toen we iets later de man vragend de wieltjes van zijn kar zagen bestuderen, omdat hij steeds tegen de rekken aanreed, kreeg ik de slappe lach. Ik ben naar het toilet moeten lopen, omdat ik het anders in mijn broek had gedaan. Als maanden later, een naar links uitwijkende auto, de rechterflank van mijn net voorbijstekende dochter ramt, waardoor mijn dochter in fout was, heb ik heel even aan Karma gedacht… Heel even maar ze.

Martine de Weerdt

147