Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Soms kan het merkwaardig gaan in het leven. Zoals een ziekte voor je latere beroep en grote passie: zingen… Jan Bervoets (46) was pas 10 jaar oud, toen werd vastgesteld dat hij diabetes had.
“Mijn ouders hadden de overtuiging dat je dan beter niet teveel kon sporten, iets wat ik juist veel deed”, vertelt Jan. “Sporten kon immers een hypo (te lage bloedsuikerspiegel, nvdr) veroorzaken.”
Antwerps Kathedraalkoor
“In het 5de leerjaar kwam een kanunnik. Er werd dan geluisterd hoe je stem was en doorgaans moest je dan Vader Jacob of Kortjakje zingen. Twee vriendjes en ik kregen een brief mee voor onze ouders, dat hun zoon geselecteerd was voor het Antwerps Kathedraalkoor.”
Saai en ernstig
“Mijn eerste gedachte was, dat het vast niet leuk en juist heel ernstig zou zijn. De zondagse mis, de Eucharistieviering, … als 10-jarige wil je op zondag wel andere dingen doen. Het leek me saai, maar ik voelde me wel gevleid dat ik er voor geselecteerd was. Ook thuis zeiden ze dat ik daar fier op moest zijn. Ik dacht: dan zal ik er maar het beste van maken. We moesten dagelijks oefenen en zondag was het zingen in de kerk.”
Concerten op verplaatsing
“Het koor bestond uit 150 man en omvatte een selecte groep van 40 mensen, die concerten op verplaatsing gaven: op bruiloften, begrafenissen, in het buitenland, … Ik werd daar ook voor geselecteerd en ik was best trots om bij die groep te horen. Je had jongens in die groep die soms wat nonchalant waren. Uit plaatsvervangende ongerustheid over wat hier de resultaten van zouden zijn tijden een concert, deed ik nog meer mijn best. Die gedrevenheid is uiteindelijk de reden van mijn latere beroepskeuze geweest.”
Voice Male
“Je hebt je vrienden in zo’n groep en tijdens een concert in het Zwarte Woud in Duitsland, zaten we met een groep van 6 jongens in kamer 11. Daar hebben we een ‘A capella’ groep gevormd, genaamd: ‘Kamer 11’. Dat is een paar jaar later ‘Voice Male’ geworden. We werden steeds bekender, onder andere door onze deelname aan de preselecties van het Eurovisie Songfestival. Daar hebben we ook aan meegedaan en raakten in de finale, waar we vierde zijn geworden.”
Kinesist
“Toen ik van school kwam vonden mijn ouders dat ik toch een ander beroep moest kiezen, omdat dat meer zekerheid gaf. Ik begon aan de studie voor kinesist, maar met het zingen ging ik ondertussen gewoon door. Dit resulteerde in een zeer hectisch leven. ’s Morgens werkte ik als kinesist in een ziekenhuis, ’s middags had ik mijn eigen praktijk, plus dat ik op de brommer naar patiënten ging die niet bij mij in de praktijk geraakten en ’s avonds trad ik op.”
Blind
“Dat hectische leven was zeer slecht voor mijn gezondheid en mijn lichaam reageerde daar dan ook slecht op en ik werd van het ene moment op het andere blind aan een oog. Mijn arts stelde me voor de keuze: je gezondheid, je baan of zingen, je mag 2 van de 3 overhouden. Je ene oog is al verloren, als je op deze manier doorgaat, word je blind. Mijn keuze was mijn gezondheid en zingen.”
ZANgO
“Door mijn gezondheid raakte ik uiteindelijk in ziekte-uitkering, maar die stond me toe om in bijberoep zanger en zangcoach te zijn. Waar ik heel gelukkig mee ben, wan zingen is mijn leven, mijn passie. Op dit moment heb ik 2 projecten. Het ene is ZANgO, tangomuziek met muziek van Astor Piazzolla en Carlos Gardel. Daar schrijf ik Nederlandse teksten op die over mijn eigen leven gaan. Een soort reisverhaal over mijn leven, van Buenos Aires naar Antwerpen.”
Dr. Song
“Het andere project is Dr. Song, een koor waar ik zangcoach van ben en dat al vrij bekend is. Mijn vrouw en ik wilden mensen in Essen leren kennen, nadat we hier kwamen wonen. Maar mijn fysiek liet niet toe om me bij allerlei verenigingen aan te sluiten. Er werden mensen voor (N)iemandsland gevraagd, mijn vrouw en ik hebben auditie gedaan en werden geselecteerd. Mijn vrouw als figurant en danseres en ik als acteur en zanger. Een geweldige ervaring en een heerlijke tijd, waarin ik heel veel menen heb leren kennen en waarin veel vriendschappen zijn gesloten. Helaas kreeg ik tijdens de laatste voorstelling longontsteking en moest in de pauze afgevoerd worden.”
Trots op mijn beroep
“Ik heb avonturen als zanger beleefd, die anderen waarschijnlijk nooit zullen meemaken. Als kinesist zou ik die zeker nooit hebben meegemaakt. Ik ben trots dat ik in mijn rol als zanger het peterschap van de Vlaamse Diabetes Vereniging op me mocht nemen. Dat ik daardoor de mooiste complimenten heb gekregen van ouders die me kwamen vertellen dat hun kind terug hoop had gekregen op een leven met uitzonderlijke mogelijkheden. Zoals ik professioneel zanger werd, met een prachtige carrière, op dat moment een voorbeeldfunctie vervullend. Ook nu als zangcoach krijg ik die complimenten, dat ik mensen blij en gelukkig maak. Dat geeft me de fierheid in mijn beroep.
Foto’s: Filip Meutermans, Kjeld Pickery, Noordernieuws.be
LW
886
