De zomer is heet en gereed

De hitte brengt verwarring en volgens de krant zou het ook onze seksuele lusten opdrijven en tegelijk ons lijf moe maken. Het kan ook nooit eens goed gaan, want het is wel k*t dat je te moe bent om te genieten van deze stijgende hormonale stijging. Toch?
Het werd trouwens voor meerdere mensen heet onder de voeten en dan wil ik het niet over onze Tanja Dexters hebben, maar over mijn minder excentrieke medemens.
Vanmorgen vond ik mijn autosleutel niet. Na wat paniekerig zoeken bleek hij nog op mijn wagen te zitten van de avond ervoor. Onverstandig, maar dankzij de luttele minuten die ik later vertrok, mocht ik getuige zijn van een ongeval. Aan het rode licht reed een wagen in op een stilstaande wagen. Ik hoefde geen expert te zijn of een voorspellende gave te hebben om de oorzaak van het ongeval te achterhalen. Er liep een meisje met een te kort aan stof over het voetpad, die starend naar haar gsm en ingestoken oortjes het ‘door haar veroorzaakte ongeval’ zelfs niet gemerkt had. Dartel als een jong veulentje liep ze de hoek om. De dame naast de bestuurder had dit wel door. Ze was ook kort van stof, maar dan op een ander manier. Ze begon met haar armen te zwaaien en te wijzen richting het meisje. Ik hoorde haar brullen en zag haar dan de man een klap tegen het oor geven.
Drama, spanning en geweld zonder naar een serie te moeten kijken. Geweldig!
Alsof dat allemaal nog niet genoeg was voor een ochtend en een column, kwam er nog meer schoon volk in beeld. De man uit het eerste voertuig stapte uit en bekeek de schade aan zijn voertuig. Hij droeg een lichtblauw opengelaten hemd, waardoor je een flink stuk van zijn bruine gespierde torso ziet. Ook mannen hebben het warm dus. Gelukkig stond ik stil.
Daaropvolgend stapt de furieuze dame uit de wagen, klapt de autodeur dicht en roept:
“Dit is godverdomme mijn auto! Ik ga wel te voet naar huis, je regelt het maar!”
En hier zou ik het scenario een beetje aanpassen: ze had haar vent, na het plaatsen van zijn handtekening onderaan het formulier, naar huis moeten sturen. Dan had zij samen met het ‘slachtoffer’ het aanrijdingsformulier verder op kunnen maken, nadat ze een knoopje van haar shirt had losgemaakt en haar rokje een paar keer had opgerold.
Maar ja… ze zal te moe geweest zijn, vermoed ik.

Martine de Weerdt

197