Dag Eefje, dag lieve, lieve Eefje

Menke is de alleenstaande moeder van Abby (14) en Daan (17), die autisme heeft. Zo in het dagelijks leven maakt ze van alles mee. Menke heeft een kat, 3 honden, een aquarium en 3 gifkikkertjes. Menke treedt vaak op met haar moeder Marianne Noble, die blueszangeres is. Marianne Noble eindigde onlangs op de 2de plaats in The Voice Senior. Een talentenwedstrijd gebaseerd op The Voice of Holland en The Voice Kids. Vanaf nu zal Menke ons regelmatig deelgenoot maken van wat haar allemaal bezighoudt.

Onze ergste nachtmerrie is uitgekomen. Vanochtend is onze allerliefste Eefje doodgereden. Ons meisje, die ons enorme verdriet van Ollie wegnam, ons lieve katje dat nooit meer is thuisgekomen, is niet meer. Slechts 11 maandjes is ze geworden. We zijn gebroken.

Ik moet eerlijk zeggen dat we volledig gesloopt zijn en even niet meer weten hoe we de dagen door moeten komen. De shock, het enorme verdriet, het moet echt nog inzinken en gaat zijn tijd wel even nodig hebben. Het nieuws vertellen aan de kinderen was echt zo zwaar! Abby kroop als n bolletje ineen in de gang. Ze zakte volledig door haar benen. Onbeschrijflijk hoe moeilijk het is voor een moeder om je kind zo kapot te zien gaan. Ik schaam me dat ik niet de sterke moeder ben, maar ik huil constant en ben een beetje een wrak. En dan Daan. Mijn lieve autistische Daan, die zo verward was dat hij gisteren niet kon huilen. Boos op zichzelf en zijn autisme. Ik zei hem dat iedereen verdriet anders verwerkt en hij niet boos moest zijn, maar hij was zo in de war. Vannacht hoorde ik hem breken. Abby kroop even bij hem om hem te knuffelen. Ik liet ze even samen. De hele nacht heeft hij gespookt en vanochtend al heel vroeg hoorde ik hem beneden huilen. Hij is zojuist toch naar werk gegaan. Hij zou helpen met schapen scheren, maar ik betwijfel of hij het vol zal houden. Abby is vandaag thuis. Morgen is ze jarig, maar we zijn erg warrig en weten niet zo goed hoe en wat. Bij de herinneringen op facebook kwamen foto’s van Ollie voorbij, die zij twee jaar terug voor haar verjaardag kreeg. Zoveel geluk en zo ontzettend veel verdriet in 2 jaar, het is bizar. Ik heb de neiging al mijn ramen dicht te gooien en nooit meer een beest naar buiten te laten, maar Siem en Toby zijn echte buitenkatten en slopen alles om buiten te komen. Het is ook veel te warm in ons huisje om de ramen dicht te houden.
Ach, onze lieve Eefje. Ze ging eigenlijk nooit de tuin uit, speelde een beetje op de daken in de buurt, maar verder kwam ze niet. Ze was wel graag buiten en kwam af en toe naar binnen hollen voor een kusje of eten (en dan vooral de Felix Soep waar ze zo gek van was). Vorige week was ze al per ongeluk een keertje op straat beland. Wij hebben geen achterom, dus als de katten op straat belanden, moeten ze onze voordeur vinden. Vorige week zat ze in paniek voor de deur en was dolblij haar huisje gevonden te hebben. Gisteren is ze de verkeerde kant op gerend, waarschijnlijk is ze in paniek geweest. Ze is aangereden bij het tankstation een eind verderop, de verkeerde kant op dus. De automobilist is doorgereden. Kinderen hebben haar van straat gehaald, aan de kant gelegd en de dierenambulance gebeld. Er is aangeraden niet naar haar te komen kijken, dus we houden haar in ons hoofd zoals ze was, het mooiste en liefste poesje ooit.
We hebben besloten haar te laten cremeren en Abby wil graag een askettinkje. Daan raakte daar weer volledig van in paniek (dan raak je haar misschien kwijt!), maar ik heb beloofd dat er een urntje komt en er slechts een beetje as gebruikt wordt. Dat vond hij fijn.

We gaan voorlopig even de dagen laten gebeuren en het verdriet laten komen en verwerken. We zijn echt kapot.

Menke

23