Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Het hart van Guy Henkens (53) heeft altijd al bij senioren gelegen en al op jonge leeftijd zocht hij graag hun gezelschap. Zijn latere beroepskeuze lag dan ook voor de hand.
Ik leerde veel van ze
“Al heel jong vond ik het fijn om met senioren praten en bij ze te gaan kijken”, vertelt Guy. “Op woensdagmiddag en zaterdag zat ik bij de hoefsmid en ik ging veel naar mijn oma, die bij ons in de straat woonde. Ik was er graag in de buurt en ik leerde veel van ze. Natuurlijk deed ik dat niet altijd, ik speelde ook met vriendjes en zat in een jeugdvereniging. Toen ik later ging studeren heb ik heel bewust voor de ouderensector gekozen.”
Werken aan welzijn bewoners en medewerkers
“Na het lager onderwijs ging ik naar het middelbaar en deed zes jaar ‘Latijn, Wetenschappen’. Met die opleiding ben je namelijk op alles voorbereid. Daarna ben ik verpleegkunde gaan studeren en aansluitend naar Leuven gegaan voor mijn verdere studie. Daar heb ik mij thesis gedaan over de ouderenzorg in Ieper. Zo ben ik me nog meer gaan verdiepen in de ouderenzorg. Daarna ging ik naar universiteit Diepenbeek (nu universiteit Hasselt), waar ik mijn MBA heb gehaald (Master in Business and Administration). Zo kon ik directeur worden, met de bedoeling om leiding te geven aan een zorgorganisatie en zo aan het welzijn van de bewoners en de medewerkers te werken.”
Een enorme uitdaging
“Mijn eerste job was in Ukkel toen ik 29 was. De keus werd me geboden, want de eigenaar had alle vertrouwen in me ondanks mijn jeugdige leeftijd en het feit dat ik geen ervaring had. Ik liet alles op me afkomen en leerde elke dag bij, al was het soms met vallen en opstaan. Na anderhalf jaar werd ik gebeld door iemand die, in dezelfde gemeente als waar ik woonde, een rusthuis ging bouwen. Daar ben ik in dienst gekomen, terwijl het rusthuis er nog niet stond. Ik heb al het meubilair, de stoffering, lampen, … aangeschaft. Het was werkelijk een enorme uitdaging, maar ook heel stressvol om te zorgen dat alles klaar was voor de opening zeven maanden later.”
Alles in juiste banen
“We hebben daar een heel mooi rusthuis gebouwd en ik was erg trots om het aan de buitenwereld te tonen. Er werd ook heel veel aandacht aan geschonken. Op zondag hadden we meer dan 1.000 bezoekers, maandag begon het personeel en dinsdag kwamen de eerste bewoners. Binnen vier maanden was het volzet met 153 bewoners. De eerste twee jaren waren stressvol, je begint van nul en moet alles vormen en plooien en zorgen dat alles in de juiste banen wordt geleid. Van activiteiten, poetsen, menu’s, planning, medewerkers op de juiste plekken, alles.”
Een heel diverse baan
“Als directeur ben je bezig met verschillende domeinen: personeel, financieel, kwaliteit, aankoop, veiligheid, … , heel divers dus. Ik ben daar elf jaar gebleven en werd daarna directeur bij een grote groep van woonzorgcomplexen, SLG (Senior Living Group). Toen ik er begon waren er 21, tegenwoordig zijn dat er al 140. Je had veel verantwoording en best veel vrijheid, maar ook veel richtlijnen en budgetten. Op zich was dat nog niet zo erg, maar ik had ook het gevoel dat ik beperkt werd. Vooral op het gebied van personeelsinzet. Je moest veel meer financieel gericht werken. Het rusthuis was prachtig, er was veel contact met mijn CEO en we beslisten dingen samen. Maar we werden zo groot, dat ik die uiteindelijk niet meer zag en de beslissingen voor me werden genomen. En zo werd de vrijheid die ik had om dingen te beslissen steeds beperkter.”
Waarde gedreven in plaats van financieel
“Uiteindelijk werd SLG overgenomen door een Franse groep en werd alles in het buitenland beslist. Voor mij was dat genoeg om op te stappen. Er werd meer en meer over de financiën gesproken en steeds minder over de bewoners en de goede zorg. Dat staafde me in mijn besluit om uit die commerciële sector van rusthuizen te stappen. En zo kwam ik bij Sint-Michaël en Zonnewende, een vzw, allebei van de Zusters van Berlaar. Sint-Michaël bestaat als sinds 1902, Zonnewende sinds 1866. Een waarde gedreven organisatie en niet financieel gedreven. Het was alsof ik in een warm bed stapte.”
Fantastische medewerkers en leidinggevenden
“De kracht van een organisatie zit in de medewerkers. We hebben hier fantastische medewerkers, die de tijd krijgen om met de bewoners op weg te gaan en ze de nodige begeleiding en ondersteuning te geven. Ook de leidinggevenden zijn meer dan geweldig en denken constructief mee over de toekomst. Over hoe we nog beter de mensen kunnen begeleiden. We zien onze bewoners ook graag en dat is heel belangrijk.”
Hier is het thuiskomen
“Sint-Michaël is in Essen, heel landelijk, gemoedelijk, hartelijk en bijna iedereen kent iedereen. Ondanks dat het verhuizen naar een woonzorgcentrum een nieuwe stap lijkt, is het hier meer thuiskomen. Bewoners en medewerkers komen doorgaans uit Essen en zijn bekend. Nieuwe bewoners komen dus niet bij vreemden.”
Trots op mijn beroep
“Ik ben er trots op, dat we in het leven van de bewoners binnen mogen komen. Dat we iets voor hen kunnen betekenen en hun mogen leren kennen als mens. Ik ben trots op mijn medewerkers, op hoe ze zich elke dag inzetten. Trots op de organisatie waar we voor werken, de waarde gedreven werking, de zorg. We zitten in de unieke positie dat we vorm kunnen geven aan de organisatie van vandaag en om zo te werken aan onze eigen toekomst.”
LW
99
