Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Lisette Vercammen (83) werd in Vremde, bij Lier, geboren. Ze groeide op in een gezin met dertien kinderen. Haar vader werkte in de bouw en was tevens dokwerker.
Een “leuke voeger”
“Als kind ging ik naar de meisjesschool bij de nonnekes”, herinnert Lisette zich. “We woonden bij ons grootmoeder en mijn vader heeft daarnaast een huis gebouwd, waar we zijn gaan wonen. Op mijn twintigste kwam er een leuke voeger te werken in het huis naast ons, Harry Van Kasteren. Hij kwam oorspronkelijk uit Tilburg, maar woonde bij zijn baas in Antwerpen. Toen hij naast ons huis werkte, ging ik vier keer per dag naar de winkel, terwijl ik maar een keer iets nodig had.”
Na een half jaar getrouwd
“Harry maakte elke keer een praatje met me en vroeg me om een keer af te spreken. We zijn in Antwerpen iets gaan drinken en na een half jaar zijn we getrouwd. We gingen bij mijn ouders wonen, waar we onze eigen kamer hadden. Na twee jaar heeft mijn vader een huis voor ons gezet in dezelfde straat. In dat huis zijn onze drie kinderen, Anja, Harry en Diana, geboren.”
Café Den Tol
“Mijn schoonouders woonden in Essen en daar hadden we heel goed contact mee. Daarom bouwde mijn vader een villa voor ons in de Oude Baan en zijn we hier naar toe verhuisd. Mijn schoonouders hadden een café in de Stationsstraat, café Agora. Dat was ter hoogte van de kapper bij het Frans Noldusplein. Na het café is dat Hitchock geworden en daarna dancing Copacabana, dat later afgebrand is. Heel, heel vroeger was er in de zaal van café Agora een bioscoop. Mijn man en ik hebben ook zeven jaar een café gehad, café Den Tol, aan de grens met Nispen. Elk jaar lieten we speelkaarten, aanstekers en sleutelhangers maken, om uit te delen aan onze klanten met Nieuwjaar. Na onze scheiding heb ik het café zelf nog even uitgebaat, maar dat was te zwaar voor mij alleen.”
Van Vremde naar Brasschaat
“Het leven als alleenstaande moeder met drie kinderen was heel zwaar, je wilt tenslotte het beste voor je kinderen. De jongste was elf jaar toen mijn man en ik uit elkaar gingen. Het contact met mijn kinderen is altijd heel goed geweest, net zoals ze een goed contact met hun vader bleven hebben. Toen ze het huis uit waren, heb ik een paar jaar bij mijn zus in Vremde gewoond. Ik werkte in het ziekenhuis in Antwerpen en ben vanwege de bereikbaarheid van mijn werk uiteindelijk naar Brasschaat verhuisd.”
Terug naar Essen
“Ik wilde toch dichter bij mijn kinderen en kleinkinderen zijn en ben in 1992 terug naar Essen verhuisd, naar de Beliestraat, waar ik lang gewoond heb. Vanaf 2012 woonde ik in de Nieuwstraat in een beneden appartement. Maar ik kwam te vallen en was ernstig geblesseerd. Ik heb toen drie weken in de Klina gelegen en ging daarna revalideren in De Mick. Omdat ik alleen woonde werd me geadviseerd om naar Sint-Michaël te verhuizen. Ik heb daar een paar maanden op proef gewoond en besloot er definitief te blijven.”
Essen vroeger en nu
“Er waren vroeger veel meer café’s in Essen en veel kleine winkels, zoals bijvoorbeeld op het Heuvelplein. Daar waren een snoepwinkel, een tabakszaak en een kledingwinkel. Ook qua bevolking is het veel drukker geworden. Hier in Sint-Michaël heb ik het prima naar mijn zin. Iedereen is erg vriendelijk, je kan doen wat je wilt en iedereen is heel goed voor me. Het zou niet beter kunnen!”
NN
Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Op de foto’s berust het auteursrecht. Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.
322
