Trots op zijn beroep. Gerolf Peeters vertelt!

Het is echt een roeping om in de gezondheidszorg te werken. Je moet een groot, liefdevol hart hebben voor je medemens, die je wilt verzorgen en steunen. Gerolf Peeters (57) werkt al 34 jaar in Woonzorgcentrum De Bijster en doet het nog steeds met veel liefde en enthousiasme.

Eerste keus was arts worden

“Het medische interesseerde me altijd al”, vertelt Gerolf. “Eigenlijk wilde ik eerst arts worden. Ik heb altijd gemakkelijk kunnen leren, zonder veel te studeren. Maar toen ik op de universiteit kwam, moest ik dat ineens wel doen en daar had ik geen ervaring mee. Het lukte me ook niet om het vak chemie onder de knie te krijgen. Het waren grote hoeveelheden leerstof, waarvan een deel voor mij heel abstract was. Op het middelbaar had ik weinig concrete wetenschappen gedaan.”

Combinatie hoofd en handen

“Op een gegeven moment dacht ik: dit lukt me niet. Maar ik wilde me wel bij het medische houden. De combinatie van hoofd en handen sprak me erg aan. Je hoofd gebruiken om mensen met je handen te kunnen helpen. Na de universiteit heb ik de Hogeschool Verpleegkunde gedaan, waarvoor ik in 1985 slaagde. Ik woonde op dat moment in Berchem. Iemand gaf me de tip dat er in De Bijster een vacature was, waarvan ik dacht dat het om een verzorgingstehuis ging. Pas toen ik tussen de andere sollicitanten zat, kwam ik er achter dat het om personen met dementie ging.”

Mensenvisie

“Bij het gesprek werd je vooral gevraagd naar je ‘mensenvisie’, hoe je staat tegenover mensen die zorg nodig hebben. Je werd gepeild op je persoonlijkheidskenmerken, hoe je tegenover mensen met een beperking staat. Wat de waarde van een zinvolle vrijetijdsbesteding is voor iemand voor wie je zorgt. Dat was allemaal geen probleem, omdat het aansloot bij mijn eigen ideeën.”

Dit was het helemaal voor me

Alle facetten van het leven

“De eerste jaren draag je het werk als het ware met je mee. Al mijn ouders dan bijvoorbeeld dingen vergaten, gingen bij mij de alarmbelletjes rinkelen, terwijl er niets aan de hand was. Maar dat gaat vanzelf over. Door de jaren heen krijg je veel bijscholingen en daarnaast heb ik ook een opleiding ‘Referentiepersoon Geriatrische Zorg’ gevolgd. Dan ben je op dat vlak de specialist voor de voorzieningen in huis. De zorg voor senioren kan heel complex zijn, in alle facetten van het leven en het mens zijn.”

Uitermate boeiend

“Het psychologische effect waar je over leert is en blijft enorm boeiend. Alle aspecten van het mens zijn komen naar voren. Het blijven uitdagingen om de levenskwaliteit te verbeteren, om die kwaliteit zo hoog mogelijk te houden. Alle facetten van het leven komen voorbij en dat maakt mijn beroep uitermate en blijvend boeiend. Ook om de kennis aan nieuwe medewerkers en stagiaires door te geven. Om inzicht te creëren en praktijkervaring mee te geven. Om ervoor te zorgen dat je eigen valkuilen uit het verleden anderen niet overkomen.”

Trots op mijn beroep

“De Bijster is op het gebied van zorg voor mensen met dementie altijd een pionier, een voortrekker geweest. Om een deel uit te kunnen maken van dat project vervult me met trots. De Bijster bestaat 42 jaar en daar heb ik er 34 van mogen meemaken. Ik ben er trots op dat ik me heb kunnen ontwikkelen tot de goede zorgverlener die ik nu ben. Dat ik een belangrijk deel kan leveren aan de levenskwaliteit van onze bewoners. Dat ik samen met medewerkers, bezoekers en verwanten kan zoeken naar oplossingen. Trots dat we kunnen bogen op een zeer grote groep gedreven vrijwilligers. Ik woon in Mortsel, dat is een eind uit de buurt. Maar dat illustreert nog eens extra hoe graag ik mijn job doe!”

NN

317