Jan en Jelle, vrienden voor het leven!

22 maart 2020 Nieuws, Vrienden voor het leven

Jan De Groof (36) en Jelle De Bie (35) zijn al sinds het tweede jaar middelbaar de beste vrienden. Ze zaten niet in dezelfde klas, maar de klik was er en is altijd gebleven.

Dezelfde interesses

Jelle komt van Wildert en Jan van Heikant. “We fietsten altijd in een groep van een man of tien naar school”, vertelt Jelle. “Iedereen had een goed contact met elkaar en buiten school gingen we naar boerenbals, of zagen elkaar eerst bij café De Meeuw en gingen aansluitend naar de boerenbals. We hadden dezelfde interesses.”
“Ik fietste bij De Meeuw en Jelle ging dat ook doen”, legt Jan uit. “Ik voetbalde ook en ben daarmee opgehouden toen ik bij De Meeuw ging fietsen. Daar zaten oud en jong bij elkaar en met een groep jongeren gingen we op vrijdagavond fietsen en daarna naar Den Block. Maar het fietsen werd steeds minder en het pinten pakken meer.”

Jelle was mijn broer

“Het schema was op een gegeven moment: vrijdag fietsen bij Den Block, zaterdag bijeenkomst bij De Meeuw. Daar gaf Mella ons te eten, pizza’s, spek en eieren, … en zondag gingen Jelle en ik samen iets doen. Dat was tegen het eind van onze studiejaren. We wisselden ook elkaars lief af. We gingen vaak samen veldrijden en in de winter huurden we een mobile home en gingen we naar het WK Veldrijden. Onze interesses waren zo kort bij elkaar en dat smeedde een enorme band.”
“Ik ben enigst kind”, vertelt Jan. “Jelle was mijn broer, hij at bij ons en kwam heel veel bij ons thuis. Op ons zestiende gingen we samen met nog een paar vrienden op vakantie naar Luxemburg. Verder weg mochten we niet van onze ouders. Dat hebben we in totaal vijf keer gedaan.”

We leerden onze vrouwen kennen

Na school ging Jan bij de NMBS werken en Jelle werd elektricien bij De Jongh Electrics. “Daar heb ik drie jaar gewerkt en ben toen zelfstandige geworden”, zegt Jelle. “Dat was op mijn 22ste. Jan is een jaar ouder en was daarom ook een jaar eerder van school. Ik ging het laatste jaar in Kapellen op school en ging daar met de trein naar toe. Jan ging met diezelfde trein naar zijn werk. Ik leerde mijn vrouw op de WK Veldcross kennen in 2006”, herinnert Jelle zich. “En ik leerde mijn vrouw niet veel later kennen bij de voetbalwedstrijd Essen-Wildert”, lacht Jan. “Onze weekenden werden toen wel anders en zagen we elkaar minder, misschien nog maar een keer per weekend. Ik miste dat heel erg.” “Ik ook wel”, knikt Jelle. “Maar dan doe je andere dingen.”
“Sanne, de vrouw van Jelle, ken ik al vanaf dat ze een baby was”, vertelt Jan. “Haar ouders waren bevriend met die van mij en als gezin gingen we samen op vakantie. Dus Sanne was absoluut geen vreemde voor me. Sanne en mijn vrouw Tineke zaten op Horendonk bij elkaar op school en bij de chiro.”

We belandden allebei op de Heikant

“Sanne en Tineke kenden elkaar niet zo goed als Jelle en ik, maar dat groeide vanzelf. We gingen bij de veldcross supporteren voor Tom Meeusen.”
“Tom is weer een neef van mijn vrouw”, legt Jelle uit. “Met de groep vrienden met wie we vroeger op vakantie gingen, doen we dat nu weer. Maar dan met onze echtgenotes en onze kinderen.”
“In 2006 ben ik gaan bouwen in de Schelpheuvelstraat”, vertelt Jan. “In 2007 kocht Jelle een woning in de Heikantlaan en zo belandden we samen op de Heikant. Omdat ik al aan het bouwen was toen ik Tineke leerde kennen, was de stijl niet echt haar smaak en bleef de drang nog eens te gaan bouwen.” “En dat wilde ik ook nog een keer doen”, vult Jelle aan.”

Samen bouwen

“We hebben allebei twee kinderen mogen krijgen, die ook heel goed overeenkomen. Op een gegeven moment kwam de mogelijkheid om bouwgrond te kopen. Twee percelen naast elkaar op Heikant. We hebben die gekocht en zijn gaan bouwen. Om als goede vrienden samen te gaan bouwen, versterkte de band nog meer. Je stond er nooit alleen voor en ook onze vrouwen die hard meewerkten. Het blijft altijd een gok om naast elkaar te gaan wonen, ook al ben je zo onderhand broers. Maar soms zien we elkaar minder dan vroeger en we lopen ook elkaars deur niet plat. We zijn zelfs nog korter naar elkaar gegroeid. Het is het beste besluit geweest wat we ooit konden maken!”