Cultuur, moet je daar altijd blij mee zijn?

Het coronavirus zorgt voor veel ellende, ziekte, dood, verdriet en teleurstellingen. Een van de vele teleurstellingen is natuurlijk die van de afgelaste vakanties. Mensen die vorig jaar al hebben geboekt, gespaard hebben, zich in het land hebben verdiept en vooral: zich heel erg hebben verheugd op hun trip. En toen kwam Corona, veroorzaakt door een volk dat alles wat leeft in hun muil propt, tot in het bizarre. Waar de arts, die het virus als eerste constateerde, gedreigd werd met gevangenisstraf als hij het bekend maakte. Lang leve het communisme, toch? Pas na weken, toen het al veel te laat was, werd het gecommuniceerd.

Maar de vakanties dus. Ook voor ons is het een raar idee dat we anders nu zouden liggen te slapen in ons hotel in Las Vegas, waar we om 06.00 plaatselijke tijd op zouden staan om als een van de eersten onze camper op te halen. Rond 09:00 het terrein van Road Bear te verlaten, eerst naar de Dollar Tree voor inkopen en dan naar onze geliefde Walmart. Om dan die wereldstad de rug toe te keren. Las Vegas is druk en leeft 24 uur per dag, 7 dagen in de week. Maar zodra je de drukte achter je hebt, kom je in de koesterende stilte van de woestijn. Van daar zouden we onze trip zijn begonnen door Nevada, misschien stukje Utah en Colorado, New Mexico, Arizona en terug naar Nevada. Heel misschien nog een stukje Californië. We zien altijd wel, we plannen niets, alleen de ‘ongeveer route’ en wijken daar net zo gemakkelijk vanaf als het weer daar niet goed is.

Het Chinese junkfood van de Wuhanmarkt bepaalde anders. Een groot deel van de Chinese, vooral de jongere, bevolking wilde die markten in levende dieren na deze ramp verbieden, maar ondertussen gaan ze kennelijk gewoon hun goddelijke gang weer. Eerst SARS, waar het vijf maanden duurde voordat China het bekend maakte en nu Corona en weer met de oorsprong in dat land. Waarschijnlijk hebben ze door de jaren heen elkaars hersenen geconsumeerd en snappen ze daardoor niet dat je niet zomaar alles op moet vreten. Dat je geen honden, puppy’s, katten, kittens en andere dieren levend moet koken. Zelf zullen ze waarschijnlijk om pijnstillende brandzalf krijsen als ze zich branden. Dat vleermuizen niet in de soep horen of zo gegeten moeten worden. Dat je muizen niet levend naar binnen mag werken na ze eerst in een sausje te hebben gestopt. Dat je kinderen geen levende kikkervisjes moet voeren. Dat je geen stapels kooien met exotische dieren moet stapelen waar de pus, het bloed, de ontlasting en de urine over de andere dieren heen stroomt.

Zowel het SARS-virus als het nieuwe Wuhan-virus zijn zogenaamde zoönotische ziekteverwekkers, oftewel infecties die eerst bij wilde dieren voorkomen en pas daarna overslaan op de mens. Zoönotische virussen behoren tot de gevaarlijkste ter wereld. Zo ontstonden het aidsvirus HIV, Ebola en het H5N1-griepvirus allemaal in het wild voordat ze door nauw contact tussen wilde dieren en mensen op de mens werden overgedragen en tot internationale epidemieën leidden. In het geval van SARS werd bijna veertig procent van de eerste gevallen vastgesteld bij mensen die voedingswaren verwerkten en wilde dieren doodden en verhandelden. In de beginfase van de uitbraak werd de ziekte dan ook vooral aangetroffen bij mensen die op loopafstand van dierenmarkten woonden. (Bron: National Geographic)
Al willen de talrijke complottheorieën ons iets anders doen geloven.

Kijk, dat hun taal voornamelijk lijkt op een aanlopend fietswiel, daar kunnen ze ook niets aan doen, maar hun beschaving die duizenden jaren terug gaat lijkt compleet verdwenen. De reizigers onder ons, die in Chinese nederzettingen zijn geweest buiten China, Vancouver, New York, San Francisco,… weten hoe smerig het er aan toe gaat. Je loopt daar en het is bizar hoeveel vette rochels er elke paar seconden op straat wordt gespuugd. Niet alleen door mannen, maar ook door super-elegante dames die op hoge hakken door de straten wiebelen.
Het deel waar ze hun eten kopen, blijf daar weg! Grote vissen die in een piepschuimen bakje met een klein laagje water liggen te stikken. Piepkleine kooitjes volgepropt met grote, levende kikkers en dat zijn nog maar een paar dingen die je daar ziet. Je wordt er compleet beroerd van. Eigenlijk dezelfde dingen die je op de Chinese markten in China vindt, waar levende dieren worden verhandeld voor consumptie. Zolang dat soort smerige en wrede gewoontes niet veranderen, kunnen we wachten op een volgende megagolf van ellende en ziekte.

Ja, ‘het is cultuur’ kun je dan roepen, maar zodra cultuur de hele wereld verlamt, moet je er dan maar in mee blijven gaan? Dan kan je blijven roepen: als iemand ziek wordt is het erger dan je vakantie! of: blijf in uw kot! Jahaaaa, dat wordt iedereen ook al beu, niet alleen de uitspraak, maar ook het waarom. Zolang Wuhanmarkten en de bijbehorende gewoontes blijven bestaan, is het wachten op de volgende berg ellende, met ziekte, dood en verderf. Het kost de staat miljarden, banen die op de tocht staan, mensen die op afstand afscheid moeten nemen van hun stervende dierbaren. Die hen niet kunnen begeleiden bij hun laatste reis. En tot er een vaccin is, moeten we zelf zorgen dat het virus ons niet in zijn gore klauwen krijgt. Dus blijven we binnen, knuffelen we vrienden niet meer, geven geen handen, gaan we met mondkapjes lopen, anderhalve meter van elkaar staan, zijn de meeste winkels dicht, de grenzen gesloten en mogen we voorlopig niet op café of restaurant.
Maar in China blijven ze wel smullen, daar wel. Cultuur, tja…

NN

30