Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
De kinderen van Toon Cools (65) reden eind jaren ’80 pony en Toon raakte door hen geïnteresseerd in het aangespannen rijden in al zijn facetten.
Mencursus bij Wim Vos
“We hadden pony’s, omdat onze kinderen erop reden”, vertelt Toon. “Dit wekte mijn interesse in het aangespannen rijden door de natuur en het mennen in het algemeen. In die tijd won de mensport enorm in belangstelling en overal werden kleine menwedstrijden georganiseerd. We gingen overal kijken en geleidelijk ook een mencursus volgen. Dat was in de jaren ’90 in Bergen Op Zoom, bij Wim Vos. In Nederland was er namelijk veel meer ambiance voor de mensport. Die cursus deed ik samen met Maurice Simonse en Nellis Somers.”
Enkelspan en Tweespan
“Het was prachtig, al die details van de mensport en het op een veilige manier een aanspanning op de baan te brengen, het optuigen en de verkeersregels voor op de weg. Het was een enkelspancursus, dus met één paard voor de wagen. Om op de weg te mogen rijden, had je een geldig menbrevet nodig. Een paar jaar later deden we de cursus ‘Tweespan’ en ook dat brevet heb ik gehaald. Tweespan vind ik persoonlijk veiliger, omdat de pony’s bescherming van elkaar hebben, ze rustiger en handelbaarder zijn en beter te besturen.”
Aanspanvereniging ’Essense Aanspanning’
“We reden wedstrijden, zoals een kleine marathon. Dat houdt in een dressuurproef, hinderparcours en kegeltjes rijden. Dat waren wedstrijden op een plezante manier, zonder teveel dwang en stress. We werden lid van het APZ (Aangespannen Paard Zandhoven), een grote menvereniging met een drukke activiteitenkalender. Na een paar jaar, begin jaren ’90, hebben we de eerste en enige aanspanvereniging opgestart, de ‘Essense Aanspanning’. We hadden al snel genoeg menners en ambitie in de directe omgeving. Sinds de oprichting tot nu hebben we eigenlijk altijd een constant aantal leden, zo rond de 45. Onze jongste lid is 25 en de oudste 85. Zelf ben ik het langst lid, vanaf het begin dus, en sinds zes jaar ben ik ook voorzitter.”
Elk jaar op weekend met ritten door natuur en bossen
“Vanaf het begin organiseren we jaarlijks een tiental ritten in de regio, al is dat op dit moment minder vanwege corona. Elk jaar gaan we ook op weekend met een twintigtal leden en zo’n vijftien paarden. Dit jaar zijn we naar hotel Chanterelle in Apeldoorn (NL) geweest. Daar hebben we prachtige ritten in de omgeving gemaakt, zo’n honderd kilometer door de natuur en de bossen. Volgend jaar gaan we naar Vlodrop, dat is een dorp achter Roermond. Het wordt de 29ste keer dat we op weekend gaan.”
Menkalender
“We zijn ook verbroederd met andere verengingen, iets dat vroeger niet bestond. Er is ook een menkalender met alle geplande ritten in België op zondag. Die worden plaatselijk georganiseerd door mensen die de streek kennen. We gaan dan over menpaden met een zanderige ondergrond, dat is beter voor de hoeven van de paarden en je bent veel dichter bij de natuur. Meer dan bij wandelen of fietsen, maar dat is natuurlijk persoonlijk. We gaan elk weekend wel ergens rijden, met de vereniging of gewoon in een klein groepje. Bij de Sint-Hubertusviering hebben we als vereniging ook een wildverkoop en een jaarlijkse startvergadering met de nodige bubbels en lekker eten.”
Nog interessanter dan vroeger!
“Ik vind mijn hobby nog interessanter dan vroeger. We rijden meer, we hebben meer tijd en we kunnen het beter, omdat we meer ervaring hebben. We genieten ook meer, vroeger hadden we niet genoeg tijd en dat heb je toch nodig om het goed te leren. Het is een samenspel tussen paard en menner. Je moet een goede klik hebben en veel wederzijds vertrouwen, dan kom je samen een heel eind. Het heerlijkst is om in de weidse natuur te rijden, dan zie je de pony’s ook genieten. Nog meer dan wij!”
NN
218
