Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Sommige mensen zweten al als ze een knoop aan moeten zetten, andere mensen hebben het werken met naald en draad al van kleins af aan in de vingers. Zoals Anne Deckers (50) die op haar zevende haar eerste borduursel maakte en nu de leukste kleding weet te creëren.
Mijn eerste borduurlapje
“De eerste keer dat ik met naaien in aanraking kwam, was ik zeven jaar”, herinnert Anne zich. “Dat was borduren met kruissteek, dat vond ik leuk. Toen had je het Krifi, dat was waar nu de Lapjesvrouw zit. Mijn bomma kocht daar een borduurlapje, mijn eerste, met een grote letter D. Ik vond het leuk om met mijn handen bezig te zijn en om iets te zien ontstaan. Dat heb ik tot mijn twaalfde gedaan. Op school moesten we ook leren breien en haken. Haken vond ik leuk, we haakten bijvoorbeeld pannenlappen in de vorm van een jurkje. Daar kon je dan ook je hand insteken en kon je het gebruiken als ovenwant. Breien vond ik niet zo fijn, ik vond het onhandig met die naalden onder mijn armen. Maar tegenwoordig vind ik dat juist het leukst!”
Mijn eerste kledingstuk
“Vroeger wilde ik boerin worden. Ik had iets met buiten bezig zijn en dingen met dieren doen en had al een groentenkas waar ik van alles kweekte. Ik heb twee jaar landbouw op Pito gedaan. Het was een echte jongensschool en er zaten maar drie meisjes in de klas. Ik kon er niet aarden en heb toen een jaar Sociaal Technisch gedaan op Mariaberg, maar dat was me te technisch. Er was een praktijkvak en daar mochten we iets in elkaar steken en ik heb toen een kruippakje gemaakt. Het was geweldig om een kledingstuk in je handen te zien ontstaan. Daarom heb ik toen de richting KVR (Kleding, Verkoop, Retouches) gekozen, een opleiding van drie jaar.”
Altijd iets unieks
“Je leerde een patroon te tekenen zonder voorbeeld, waar je dan zelf een stof en garen bij zocht. Je legt het patroon op de stof, knipt het uit en zet het in elkaar. Dat klinkt gemakkelijk, maar je moet er wel talent voor hebben. Onze moeder naaide ook veel kleding, dus ik zal de aanleg van haar geërfd hebben. En wat je ook maakt, het is altijd iets unieks dat een ander niet heeft. Zelfs al wordt hetzelfde patroon gebruikt. Tijdens de opleiding deden we stages in kledingwinkels en leerden verkooptechnieken en etalages inrichten.”
Xi*Tings
“Na mijn opleiding ben ik bij NedLloyd gaan werken op Horendonk, want in mijn vakgebied kon ik helaas niets leuks vinden. Na vier jaar ontmoette ik mijn huidige man en we kregen twee prachtige dochters. Kleding maken is altijd mijn hobby gebleven. Met een groep vrienden die iets ‘out of the box’ wilden organiseren, zijn we Xi*Tings begonnen. We organiseren evenementen en voor die evenementen naai ik ook veel dingen. Vooral voor de Halloweentocht, daar doen altijd ontzettend veel mensen aan mee. Dat is een geweldig evenement waar we zelf ook veel plezier aan beleven.”
Geweldig om iets te maken
“Voor mijn gezin naai ik veel kleren. Dan zien mijn dochters bijvoorbeeld iets leuks en dat maak ik dan na. Voor mezelf naai ik ook wel kleding, maar eigenlijk niet zo vaak. Behalve tegen de winter, dan is het veel breien en haken. Dan maak ik ook wel dingen voor mezelf, zoals truien, sokken en vesten en natuurlijk ook voor man en kinderen. Het is en blijft geweldig om van niets iets te maken. Dat je onder je handen iets ziet ontstaan dat bruikbaar is!”
Foto’s: Anne Deckers, Noordernieuws.be
NN
Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.
Op de foto’s berust het auteursrecht. Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.
153
