Mijn leven veranderde op alle fronten

Negen jaren verstreken die gevuld waren met mama zijn, vele struisvogelbezoeken, maar evengoed het beëindigen van mijn relatie, apart gaan wonen met mijn kindjes en nog steeds de vele struisvogelbezoeken! Ook het ontmoeten van een nieuwe partner, welke nu mijn fantastische echtgenoot genoemd mag worden, en het kopen van het huis, dat ondertussen door velen gekend is als Koch’s Corner. Wist ik veel hoe mijn nieuwe liefde mijn verdere traject discreet zou bepalen, zonder dat ik het zelf zou beseffen zou op dat moment…

We kochten wat kipjes, twee Duitse doggen, een katje kwam verweesd aandraven, waardoor we uiteindelijk met vier kittens extra overbleven. Daar bovenop hadden we een aantal ratten, die het hier wel prima vonden. Daarnaast vele vogeltjes en ander klein gedierte, die ik heb gered van de dood. Als ik ze niet vond en verzorgde, werden ze gebracht met dezelfde uitkomst als wanneer ik ze gevonden zou hebben. Laat me wel eerlijk zijn, niet elk dier heb ik kunnen ‘redden’ en heb er genoeg moeten afgeven. En hoe moeilijk ik dat ook vond, mijn echtgenoot Stefan was er telkens om mijn tranen op te vangen en me weer de moed in te spreken voor het volgende diertje wat me nodig mocht hebben. Voor hem was het een vorm van ‘magie’… Ikzelf begreep zijn opmerkingen toen (nog) niet.

Ondertussen had ik ook mijn andere passie uitgewerkt, namelijk werken met kindjes. Om dat even uit te leggen: ik, als kleine Wendy, kom zeker niet uit een gegoed gezin. Mijn moeder stond er alleen voor, de redenen die daartoe geleid hebben zijn hier niet van belang. De details betreffende mijn jeugd en hoe ik die ervaren of ondergaan heb, ook niet. Die zijn meer geschikt om te vertellen in een ander verhaal. Het heeft wel geleid naar een sterke drang om kinderen vreugde te schenken. Want zie je, een klein gebaar of klein moment kan een groot verschil maken bij kinderen voor de opbouw van hun verdere leven. Dat weet ik uit eigen ervaring. Dus ben ik kinderanimator geworden. Kinderfeestjes met mezelf als karikatuur om hen de magie te laten beleven, waar ik me als kind aan opgetrokken heb en me daardoor minder eenzaam voelde. Dit stukje is werkelijk belangrijk in al mijn keuzes die ik later als volwassene in mijn leven gemaakt heb. Het plan was dan ook om hier, Koch’s Corner, een volledig eetbare tuin te creëren, waar we kinderen de geneugten van de natuur konden laten (her)ontdekken. En met dit idee een verschil voor onze omgeving en hun kinderen te maken. Het laatste is slechts gedeeltelijk gelukt. We hadden namelijk plots een kink in de kabel…

Want zie je, mijn echtgenoot en zijn kindjes waren nog nooit naar een struisvogelboerderij geweest. Dus dan ga je toch? Dan laat je toch zien wat je hart zo beroert? Waar de frustratie vandaan kwam die ik enkel kon verduidelijken door te laten ervaren… Mijn drang werd namelijk groter, niet enkel om een verschil te maken voor kinderen, maar ook voor dieren. Ruimdenkend als we zijn dachten we: waarom niet beiden? Waarom niet combineren? Althans, naar onze eigen kinderen op zijn minst!

Dus we gingen. Terwijl onze kinderen speelden in de faciliteiten die er waren, gingen wij wederom in gesprek, met Stefan deze keer in de lead. Veilig voor mij en geborgen onder zijn drive en kennis onderging ik het gesprek. Ze hadden eieren in de broed, die waren besteld voor een ‘productieboerderij’. Op zijn vraag kregen we wederom het antwoord: “Struisvogels zijn niet te temmen.” Stefans antwoord bepaalde toen mijn verdere leven tot nu toe: ”Als iemand het kan, dan is het wel mijn vrouw!”

We zijn vertrokken met de vraag of we kuikens uit het circuit konden halen en of we er drie van konden adopteren, om uit het productie-circuit te halen. Meer mocht namelijk niet omwille van vergunningen. We konden, we bestelden en plaatsten omheiningen in onze tuin. Mocht het niet lukken, dan werden het prachtige kijkdieren in plaats van knuffeldieren. Tot dat moment had ik me nooit gerealiseerd hoe mijn hart niet alleen naar struisvogels, maar naar alle vogels in het algemeen getrokken werd en wordt…

Hoe het verder ging, het eerste gevoel over deze eieren, de kuikens die ze bevatten en hoe ikzelf getransformeerd ben in dat proces alsook hoe ik met ze verder gegaan ben tot enkele weken later, lees je volgende keer.

Wendy Adriaens

126