Trots op haar beroep. Jules De Cort vertelt!

Werken in de haven, dan denk je aan stoere mannen met veel spierballen. Maar er zijn ook stoere vrouwen die er werken en elke dag van hun job genieten. Jules De Cort (27) is Polyvalent Markeerder van stukgoed in de haven van Antwerpen en vindt het de geweldigste baan die er is!

Veertig sollicitaties

“Eigenlijk heb ik gestudeerd voor kinderverzorging en ben er ook in afgestudeerd”, vertelt Jules. “Veertig sollicitaties heb ik gedaan en werd nergens aangenomen. Reden: ik had geen rijbewijs. Dus ben ik uiteindelijk bij een supermarktketen beland. Het werk op zich viel wel mee, alleen de houding van sommige klanten was soms zo onbeschoft en zelfs onmenselijk, dat ik er na een paar jaar mee opgehouden ben.”

Mijn hart er aan verloren

“Mijn hele familie werkt in de haven in diverse functies. Ik wilde daar ook gaan werken, want ik had mijn hart er ook al verloren. Eigenlijk wilde ik dat al eerder doen, maar door al die afwijzingen op mijn sollicitaties naar de functie van kinderverzorger, was mijn zelfbeeld erg laag geworden. Ik was bang dat ik niet genoeg gekwalificeerd zou zijn en twijfelde of ik het wel zou kunnen. Uiteindelijk hebben mijn zus en onkel het besluit voor me genomen en me op sleeptouw genomen. Mijn zus heeft me mee naar de vakbond genomen. Om in de haven te werken moet je namelijk op een wachtlijst staan voor je aan je opleiding kan beginnen om havenarbeider of markeerder te worden. Die opleidingen worden vier keer per jaar gegeven.”

Stress en onzeker

“In augustus kwam ik op de wachtlijst en in februari moest ik voor een psychologische test. Je krijgt dan een hele screening: veiligheidstesten (hoe veiligheid bewust je bent), medische testen, groepsdynamiek, computertesten, … Ik had enorm veel stress en was bang dat ik de opleiding niet positief zou kunnen voltooien, ik twijfelde heel erg aan mezelf. Toen ik de dag na de testen al te horen kreeg dat ik met mijn opleiding mocht beginnen, heb ik gesprongen en gegild van blijdschap. Ik kon de hele wereld aan!”

1.000% voor ingezet

“Bij de supermarkt heb ik mijn ontslagbrief aan mijn leidinggevende gegeven en elf weken later ben ik aan de opleiding begonnen, die drie tot vier weken zou duren, inclusief stage. Ik ben er met volle aandacht en al mijn enthousiasme aan begonnen. Ik heb me voor 1.000% ingezet en mijn ventje heeft me enorm gesteund en geholpen met de leerstof. Je sluit de opleiding af met een stage en in die periode word je ook geëvalueerd over je kunnen en kennen. De eerste dag na mijn stage mocht ik al komen werken. Mijn eerste werkdag was op I.C.O. Terminals (International Car Operators) en daar werk ik nog steeds, al bijna drie jaar.“

Trots op mijn beroep

Als Markeerder ben je de coördinator van het laden en lossen van het schip. Een zalige job, want ik ben een kleine, maar wel belangrijke schakel in de cirkel van het transport. Je bent de ogen van je baas voor wat er allemaal aan boord van de schepen gaat. Je bent aanspreekpunt van je ploeg en eindverantwoordelijke en controlepunt van het schip. Je wordt beoordeeld op je kunnen en functioneren en niet op je uiterlijk. Je komt jezelf echt tegen, want je staat ook in elke weersomstandigheid buiten. Ik houd van het saamhorigheidsgevoel, je bent er voor elkaar. Ik heb mijn job gevonden en ga elke shift met veel plezier werken!”

NN

561