Kip zwaar mishandeld in woonbos Wildert

Er komen vaker dierenmishandelingen voor in het woonbos van Wildert. Nu was een kip het slachtoffer.

Anoniem briefje

“Donderdagnamiddag kwam ik thuis en controleerde de brievenbus”, vertelt de eigenaar. “Buiten heel wat post zat er ook de achterkant van een enveloppe bij, met de tekst: ‘Het hondengeblaf ‘s avonds mag nu wel ophouden, wij hopen dat jullie er iets aan doen, zodat wij geen verdere stappen moeten ondernemen. Iemand uit de buurt.’ We waren stomverbaasd, want de tijd dat onze nieuwe hond continu blafte was reeds enige tijd voorbij. We adopteerden een Newfoundlander, die overgebracht werd vanuit Spanje. Daar heeft hij zijn jonge leven op straat geleefd en werd uiteindelijk gevangen en in een kooi gestopt. Als niemand hem een thuis kon geven, zouden ze hem laten inslapen. Het beestje kende tot kort geen aandacht en liefde waardoor bij thuiskomst hij heel hard moest wennen.”

Een kip verdwenen

“Met onze naaste buren hebben we een goed contact en hadden de situatie toen uitgelegd. We hoopten op wat begrip en die hebben we ook gekregen. Ze waren er zelf weg van zijn komst. Op vrijdag, dus de dag nadat dat briefje in de brievenbus zat, merkte mijn vrouw dat een van onze acht kippen niet bij het dagelijks ritueel aanwezig was, namelijk: voedertijd. Eerst maakte we ons geen zorgen, want onze kippen kunnen hun omheining perfect overvliegen, omdat ze niet gekortwiekt (knippen van buitenste veren) zijn. Misschien liep ze nog ergens in de tuin of had ze zich ergens genesteld om een ei te leggen.”

Alles afgezocht

“Op zondag maakte mijn vrouw me erop attent dat ze onze kipje nog steeds niet had gezien, dus ben ik gaan zoeken in de tuin, maar kon haar ook niet vinden. Misschien was ze broeds en had ze zich heel goed verstopt. Maar op zondagavond begon ik me zorgen te maken, nadat ik weer alle hoekjes en kantjes van de tuin afgezocht had en haar nog steeds niet had gevonden. Dus ging ik op pad in de straat. Met mijn directe buren hebben we een prima verstandhouding, één stel buren ken ik niet, nog nooit gezien zelfs. Maar ik merkte op dat ze veel pluimvee hadden. Zoals kalkoenen, kippen en eenden. Het kon natuurlijk zijn dat een van mijn kippen wist te ontsnappen, hoewel ik geen idee heb hoe, en ze zich zodoende bij die buur had weten te verstoppen. Want toen ik zijn oprit betrad, zag ik dat een drietal kippen op stok zitten, in een boom langs de rand van de weg. Alle drie van dezelfde soort en kleur.”

Ze kende ons voedingsritueel heel goed

“Ik zocht contact met de bewoner van dat huis. Toen hij buiten kwam, legde ik de situatie van mijn vermiste kip uit en vroeg of hij niet meer kippen telt als normaal. Volgens hem was er niks aan de hand en was de hoeveelheid kippen nog steeds hetzelfde. Hij kwam zeer nerveus over toen ik begon over mijn hond en het feit dat ik zo’n briefje had gekregen. Maar dat is slechts een buikgevoel en dus suggestief. Ik keek even in richting de boom, waar de kippen op stok zaten en vertrok. Ik telde toen drie kippen, waarvan een zich raar gedroeg toen ik in de buurt kwam. Ze mopperde een beetje zoals kippen al wel eens kunnen. De kans dat mijn kip daar zat werd enkel groter. Althans, het idee dat ze ontsnapt zou zijn en over straat liep, zodat mijn buur haar zou aangetroffen hebben en in zijn ren had gezet, werd groter. En ik zag er geen graten in. Beter zelfs, mijn vrouw zei: ‘Ach, als ze daar zit, dan zal ze ook wel goed zitten.’”

De vleugel was anders

“Dinsdag was ik in de tuin bezig toen een buurmeisje aan het poortje stond met een kip in haar handen. Ze vroeg of we kippen hadden en of ik er eentje miste. Direct gingen alle alarmbellen af. Een beetje lelijk van mij maar ik ging over op detective modus en vroeg haar op slinkse wijze of zij toevallig bij de buurman woonde, die ik de dag voordien had gesproken. Ik vroeg waar en hoe ze de kip had gevonden. Maar het verhaal bleek niet zo spannend te zijn als ik verwachtte. Ze was gewoon een buurmeisje van een ander huis, die toevallig op weg was naar een andere buur om de hond te verzorgen en trof de kip langs de weg aan. Ik bedankte haar vriendelijk, ze zette de kip neer in de ren en ze ging weer op pad. Een half uurtje later kwam mijn echtgenote aan met mijn zoon en ze was dolgelukkig dat de kip terecht was. Nadat ik het hele verhaal vertelde vond ze het alsook allemaal een beetje vreemd, gezien de voorgaande dagen. Toen ze het dagelijks ritueel uitvoerde, was het natuurlijk als eerste die kip die uit het hok tevoorschijn kwam om van de lekkernijen te genieten. Ze was dus duidelijk bekend met dit ritueel. Mijn vrouw merkte toen op dat het waarschijnlijk toch onze kip niet zou zijn. Ze riep me naar buiten om haar even te controleren. ‘Dat is onze kip niet’, zei ze. ‘Die vleugel is helemaal anders dan die van ons Els’, want zo heet het kipje in kwestie. Ik nam de kip op en controleerde de vleugel. De veren van de linker vleugel zijn geknipt, heel kort zelfs. ‘Zou het dan toch onze kip niet zijn?’ vroeg ze. Dus ik ging op zoek naar het buurmeisje, die nog in de tuin aan het spelen met de hond die ze was gaan verzorgen.”

Extreem pijnlijk

“Dat was aan de overkant van ons achterpoortje. Ik legde de situatie uit aan de meisje en ze dacht even na. ‘Wij hebben ook zo’n kip, misschien is die van ons en is zij ontsnapt.’ Ik stelde voor om even te gaan kijken, zodra ze klaar was met de hond. Als ze dan een kip miste, kon ze terugkomen om haar te komen halen, maar dit bleek niet het geval Ondertussen was mijn molen nog aan het draaien. Ik deed opzoekwerk over kortwieken (knippen van buitenste veren bij pluimvee) en of dit verplicht is in ons land. Na een aantal websites te hebben geraadpleegd kreeg ik een zoekvoorstel op google getiteld: leewieken verboden in België. Daar begon ik verder in te spitten. Het leewieken van pluimvee is het permanent onmogelijk maken om weg te vliegen. Het amputeren van een deel vleugel maakt het dus onmogelijk nog veren te groeien en is extreem pijnlijk.”

Bot en gestold bloed

“Ik had genoeg gelezen en ging meteen mijn kip achterna. Ik moest erachter komen waarom ik het idee had dat die vleugel zo kort is. En ja hoor. Ik trok beide vleugels open en merkte een enorm verschil in de lengtes en zag bot en gestold bloed. Ik was woedend. Pure dierenmishanding en als dit verbonden is met het briefje die ik voordien kreeg, beschouw ik dit als een persoonlijk dreigement! De autoriteiten werden meteen op de hoogte gebracht van de situatie. Er ging van alles door me heen. En dan kan men denken dat het maar een kip is, maar het is meer dan dat. Drie jaar woon ik in deze straat en heb me altijd netjes gedragen. Ik geneer me zelfs als ik de grasmaaier gebruik en zal nooit een muziekje afspelen in de tuin om de omliggende buren niet tot last te zijn.”

Maar twee kippen

“Ik ging meteen terug naar de buurman die ik eerder had gesproken maar die bleek niet thuis te zijn. Ik betrad de oprit en meteen kwamen de kippen, die zich voordien op stok hadden gezet in de boom, op me af. Ik telde er maar twee maar keek even goed rond in de ren. Dit is wel heel vreemd. Zou de buurman hete voeten gekregen hebben en ze op straat gedumpt hebben nadat ik hem aansprak? Het feit dat ik er maar twee telde maakt meteen duidelijk dat hij loog. En het ergste is, dat hij op die manier mijn kip mishandeld had. Als hij op die manier al zijn pluimvee mishandelt, staat hem wellicht nog wat te wachten. Ik stel me heel wat vragen bij die situatie. Is dit hele verhaal verbonden? Zo niet, heeft die man nog niet door dat hij een kip mist? En waarom vindt hij dat dan niet verdacht? Waarom komt hij niet naar mij toe om uitleg? Want ik heb ineens wel weer een kip meer. Werd de grond te heet onder zijn voeten en is mijn kip terug op straat gezet om het er op te laten lijken dat mijn kip gewoon weg gevlogen was? Wat doet hij met zijn eigen pluimvee? Ik wil niemand beschuldigen, maar de hele situatie is heel vreemd en te kort op elkaar om vermoedelijk niks met elkaar gemeen te hebben.”

Ik vrees voor het welzijn van mijn dieren

“Toen de buurman weer thuis was, ben ik naar hem toegegaan maar er kwam niemand naar buiten. De politie is op de hoogte gesteld en vindt het zelf een vreemd verhaal. Er zit een raar luchtje aan en zal door een inspecteur, die zich met dieren bezighoudt, uitgezocht worden. Vanaf nu gaan alle poorten op slot voor de zekerheid. Het is niet de eerste keer dat ik vreemde dingen opmerk op mijn terrein. Het kan allemaal heel onschuldig zijn. Zo kan de kip gewoon ontsnapt zijn in plaats van ‘ontvoerd’, maar de mishandeling is sowieso een feit. Dan nog zijn er andere elementen die het verhaal net iets anders laat uitwijzen. Ik vrees voor het welzijn van mijn dieren. Ik hoor en lees verhalen van mensen die vergif of scheermesjes treffen in de tuin, die door boosdoeners gegooid werden. Ik weet niet wat er zal gebeuren als ik dit zou treffen, maar dan is het bos te klein. De kip stelt het goed, ze lijkt weer op haar plaats te zijn. Maar ze moet extreme pijn hebben doorstaan.”

Waarom kan men niet eerlijk zijn tegen elkaar

“Ik kan maar niet vatten dat men niet eerlijk kan zijn tegenover elkaar. Geen communicatie als je iets dwars zit. Uiteindelijk had dit een ander verhaal geweest als de persoon die overlast had, zich gemeld zou hebben. Dan kon dit uitgeklaard worden op een normale manier. Maar alsnog is het geen zekerheid dat die twee zaken niets met elkaar te maken hebben. De poorten gaan alleszins op slot en er zullen camera’s geïnstalleerd worden. Beetje jammer dat dit moet gebeuren in een rustig bos.”

NN

163