Werken met jongeren

Per toeval kwam Maaike van den Berghin aanraking met het toiletteren van huisdieren en er ging een wereld voor haar open!

Ik wilde meer van huis uit werken

Jaren eerder ben ik met mijn twee kinderen van Nederland naar Essen verhuisd. Voor mij persoonlijk geen grote stap, maar wel voor een alleenstaande moeder en mijn jongste dochter Margo, die verstandelijk beperkt bleek te zijn. In de boekhouding kon ik niet verder, want een 9 tot 5 baan kon ik niet combineren met mijn twee kleuters. Dus belandde ik in de particuliere schoonmaak, waarbij ik mijn eigen uren kon bepalen. Het bleef zoeken naar werk voor me, want ik wilde graag meer van huis uit werken zodat ik mijn dochter kon bij staan tijdens, bijvoorbeeld, ziektedagen, schoolvakanties, etc. Maar naar wat voor werk moest ik zoeken?

Ze genoot van de nieuwe situatie!

In het najaar van 2013 kocht ik mijn huidige woning met garage en via de showwereld kwam ik bij het honden trimmen terecht. De opleiding van Trimschool Nederland rondde ik succesvol af en kon eindelijk vanuit huis starten, in mijn donkere garage die verbouwd werd tot een mooie, open en lichte trimsalon: DOXX! Wie het meest genoot van deze situatie was mijn dochter Margo. Helpen met wassen, met schoonmaken, soms met vasthouden van honden, … Allemaal zaken waaraan ik zag dat ze er helemaal door open bloeide. Naast trimmen fok ik, hobbymatig, medisch gekeurde Staffordshire Bull Terriërs met stamboom. Deze groep honden behoorde ondertussen tot Margo’s klantjes. Ze zorgde persoonlijk voor de net geboren puppies: aanleggen, wegen, eventueel papflesjes maken en natuurlijk steeds schoonmaken. Uit mijn tweede nestje heeft zij daarom haar eigen Staffordje gekregen: ‘Jazz’.

Haar enthousiasme zorgde voor mijn volgend droom

Door haar enthousiasme werd mijn volgende droom geboren: meer jongeren laten ervaren wat zij ervaart. Mijn buurvrouw/vriendin kwam met haar gezin met het opleveren van de woning naast ons wonen. Haar zoon, Tibo, heeft ASS, ADHD en gedragsproblematiek. Hij ging zorgstage doen op een manage, maar dat liep niet lekker. Ik bood toen aan dat Tibo bij mij mocht beginnen. De contacten met het bijzonder onderwijs, de zorgleerkracht en leerkracht werden gelegd.

Tibo, 18 jaar

Drie jaar geleden startte Tibo, twee hele dagen per week. Hij was stil, terughoudend, verlegen, … Ik liet hem doen, gaf duidelijke regels en heel simpele klusjes, zoals waterblazers schoonmaken, flessen schoonmaken, vegen en helpen bij het wassen. Dat heeft een jaar geduurd. Maar Tibo begon open te bloeien! Hij keek uit naar de zorgstagedagen, op school ging het beter en beter en ook thuis werd hij rustiger, waardoor medicatie zelfs afgebouwd kon worden! Hij begon meer en meer liefde voor het vak te krijgen, genoot van elke hond die binnen kwam en tien minuten shampoo in laten trekken is effectief tien minuten in laten trekken! “Nee Maaike, nog 30 sec. hoor…” Tibo kreeg een eigen borstel, van zijn ouders een potenschaartje en zo knipte hij heel voorzichtig de voetjes uit van de honden op tafel en hoe! Door zijn perfectionisme, rust en kracht werd menig pootje perfect uitgeknipt. Tibo is een grote kattenliefhebber, zijn moeder is jarenlang fokker geweest van Sfinxen, dus hij heeft die liefde voor dieren niet van een vreemde. Het idee ontstond om te kijken of hij de trimopleiding aan zou kunnen. Ik heb het met Tibo en zijn ouders besproken en nam contact op met Miranda van Trimsalon Nederland. Er worden geen voorkeursbehandelingen gegeven, eerlijk is eerlijk, maar wel mogen we op bezoek komen, zodat hij de examenruimtes al kan bekijken. Samen met zijn ouders en zorgleerkracht hebben we besloten om deze zomer te starten. Tibo kijkt er enorm naar uit, hij komt trouw elke zorgstagedag en springt spontaan bij als het druk is. Klanten hebben hem graag en de grootste lol maakt hij met mijn overige stagiaires. Van het verlegen jongetje dat hier ooit op zijn eerste dag kwam, is niets meer over. Ontwollen, plukken, voetjes uitknippen, drogen en ontklitten, katten of moeilijke honden op tafel, onze Tibo draait er zijn hand niet voor om. Omdat Tibo iets hoger dan normaal begaafd is, is de studie voor hem geen probleem. Via school zullen veel hoofdstukken uit het boek extra meegenomen worden in zijn lessen. Als hij zijn theorie honden trimmen heeft behaald, gaan wij samen de opleiding kattenverzorging doen. Hij is een gouden jongen met een puur hart op de juiste plaats. (P.s. hij heeft ondertussen zijn rijbewijs gehaald)

Anekdote:
Eén van mijn klanten heeft een Tibetaanse Terriër die, naar het schijnt, autisme heeft. Als een zielig hoopje op tafel, dat mij niet durft aan te kijken voelt hij doods en leeg aan. Het is mentaal zeer vermoeiend om deze hond te trimmen. Ineens kwam ik op het idee: als iemand met autisme nou eens een hond met autisme zou trimmen, wat gebeurt er dan? Tibo had ik niets verteld, alleen maar dat Bo getrimd moest worden. Hij zette Bo in bad en ineens begon Bo hem vrolijk te likken en beide hadden het grootste plezier in bad. Het baasje van Bo en ik wisten niet wat we zagen, Bo begreep Tibo en Tibo begreep Bo, hoe mooi is dat!

Mike, 16 jaar

Omdat Tibo voor school een succesverhaal werd, kreeg ik de vraag of ik plaats had voor nog een zorgstagiaire. Natuurlijk, altijd welkom. Niet op de zelfde dag graag, want ze horen alle aandacht te krijgen, ze komen uiteindelijk met een doel. Mike is het tegenovergestelde van Tibo. Hij is heel druk, praat aan één stuk door, is heel emotioneel en gevoelig, houdt van knuffels, zingt graag en heeft een korte tijdsspanning bij de opgelegde opdrachten. Hoe vermoeiend hij soms ook kan zijn, ik smelt steeds voor zijn lieve karakter. Het is bizar om te zien dat ASS zoveel gezichten heeft! Toch is het voor Mike allemaal niet zo simpel. Uiteraard was er verbetering op school te merken, maar Mike bleef het moeilijk vinden allemaal. Je beseft je ook ineens dat je een belangrijke sleutelrol begint te spelen, voor zijn rapport bijvoorbeeld, je kan letterlijk zo’n kind maken of breken! Daar moest ik dus heel voorzichtig mee omgaan, kijken naar wat hij wel en niet kan. Na twee jaar zorgstage hier heb ik mijn bezorgdheid bij hem op tafel gelegd. “Wat gaan we volgend schooljaar doen, Mike? Je mag blijven, maar alleen als je het echt wilt. Er zijn nog andere leuke beroepen die je misschien graag zou willen uitproberen. En er zijn ongetwijfeld nog heel veel andere jongens en meisjes die hier zorgstage willen doen” Hij schrok daar van, maar je moet ook hier duidelijk in zijn. Het blijft nog altijd in de eerste plaats mijn salon waar mijn kinderen en ik van moeten leven, het is geen oppasuurtje. De week daarna kwam hij naar mij toe: “Maaike, mag ik bij jou blijven? Want ik krijg geen rode kaarten meer op school en ik ga de hondjes zo missen…” Nou, dan open ik mijn armen en verwelkom hem zeker terug het nieuwe schooljaar! Mike is verzot op Cockers en grote rassen. Zijn eigen hond Bobby is zijn alles en uiteraard werd deze dame vakkundig door hem gewassen.

Anekdote:
Een kennis van mij is opvangmoeder bij de stichting ‘Cavalier in nood’. Ze kwam langs met een Cavaliertje, dat extreem angstig is voor mannen en helemaal als ze een zware stem hebben. Ideetje! Mike is ruim 1.75m en heeft een zware jongemannenstem, maar ook de lichaamshouding dat hij open en lief is. Zet deze samen in een ruimte zonder al te grote verwachtingen en wacht af. Binnen een goed kwartier lag het Cavaliertje in zijn armen en waren ze samen aan het knuffelen. Top toch?

Zijn ze zo anders… of juist helemaal niet?

Regelmatig krijg ik bewonderende berichten en reacties van vrienden, kennissen en collega’s over hoe knap ze het allemaal wel niet vinden dat ik dit doe. Eigenlijk raar, want we komen dagelijks in aanraking met autisme of minder begaafde mensen, zijn die dan zo anders als wij? Ook zij hebben hun toekomstdromen, ze zien ons ook niet anders dan ze zelf zijn. Het zijn gewoon jongeren met de zelfde puberprikkelingen als jongeren zonder de diagnose ASS. Ze zijn kleurrijker, nauwkeuriger en genieten zoveel meer, omdat ze even niet ‘dat kind van bijzonder onderwijs met een plakker op hun hoofd’ zijn. Het plezier dat ik, als hun zorgstagebegeleider, terugkrijg is onbetaalbaar! Zou iedereen dit moeten doen? Ik weet het niet… Je moet geduld kunnen hebben, geen verwachtingspatronen scheppen, respect tonen als ze ineens vreemd reageren, maar toch duidelijk durven zijn en vooral GENIETEN!!!!

Meer bereikt dan verwacht

Voor mijn gevoel heb ik meer bereikt dan ik ooit had gedacht. Want ik ben niet alleen een zorgstageplaats, maar ook stageplaats voor jonge, aanstaande trimsters/trimmers, die ooit zelf hun eigen salon zullen openen. Mijn salon draait op volle toeren en verwelkomt de meest uiteenlopende rassen. De samenwerking met de Essense collega’s en enkele vanuit Nederland is voor mij goud waard, zeker tijdens de twee lockdowns. We hielpen elkaar steeds, al was het ‘maar’ met een luisterend oor of een bemoedigend bericht.

Liefs, Maaike van den Bergh, eigenaresse trimsalon DOXX