Vier tieners en twee volwassenen, deze bescheiden cast zorgde voor veel emoties, inzichten en plotseling begrip voor Diabetes Type 1 in de aangrijpende muziektheatervoorstelling ‘Type Ik’.
Een, tot zover, ongeneeslijke aandoening
Diabetes Type 1 is een aandoening waar niet zoveel over bekend is, al helemaal niet als het kinderen treft en is, tot zover, niet te genezen. Cato, de dochter van Inge Taeymans uit Essen, kreeg dediagnose al heel vroeg en werd geconfronteerd met onbegrip. Inge organiseert sindsdien regelmatig activiteiten om ‘awareness’ te creëren.
Totaal uitverkochte zaal
Afgelopen weekend was de muziektheatervoorstelling ‘Type Ik’, in het Zirkustheater in Antwerpen, georganiseerd door theatermaker Imre Spoor naar het idee van Inge Taeymans. De voorbereidingen startten in februari 2019, de eerste repetitie was in februari 2020 en de voorstelling was gepland in maart 2020. Door corona werd dit uitgesteld naar oktober en vervolgens weer uitgesteld. De voorstelling werd primair geschreven voor kinderen. Het script moest echter, door het uitstellen van de uitvoeringen vanwege corona, een paar keer herschreven worden, omdat de deelnemers een paar jaar ouder waren geworden. Maar het was duidelijk dat het stuk volwassenen net zo hard aansprak, misschien zelfs nog wel meer. Afgelopen zaterdag 30 oktober was de première voor een totaal uitverkochte zaal.
Boodschap om over na te denken
Inge kreeg vroeger zangles van een collega van Imre en dochter Cato bij Imre zelf. “Ik wist niet dat bij Cato Diabetes Type 1 was geconstateerd”, vertelt Imre. “Toen ze drie keer een les moest afzeggen, omdat ze zich niet goed voelde, vertelde Inge het. Ook dat ze er een voorstelling met een lach en een traan aan wilde wijden.” “Met een boodschap om over na te denken, voor een (h)eerlijke inkijk in die wondere wereld en haar bewoners”, vult Inge aan. “Imre zei: ‘Dan maken we een muziektheatervoorstelling! En zo is de bal aan het rollen gegaan.”
Onbegrip en pesterijen
Het verhaal gaat over een tweeling van vijftien, Luna en Astrid. Luna kreeg na reeks klachten als vermoeidheid, dorst, bedplassen, … en een spoedopname de diagnose Diabetes Type 1, wat haar leven ingrijpend veranderde. Op speelse, maar zeer duidelijke en indringende manier werden alle bijzonderheden en details van deze ongeneeslijke aandoening uitgelegd. Maar ook de spanningen, onmacht en frustraties binnen het gezin en het onbegrip en pesterijen van andere kinderen.
Herkenbaar en emotioneel
“Er wordt te weinig aan ‘awareness’ gedaan en daarom hebben we heel breed aandacht aan deze voorstelling gegeven”, legt Inge uit. “Overal kwamen de reacties vandaan, ook uit het buitenland en na de première al helemaal. Het was zo herkenbaar, zo emotioneel en het heeft veel mensen een andere kijk hierop gegeven. Bij heel wat mensen kwamen ook de tranen en een lerares vertelde dat ze een leerling in de klas had met deze aandoening. Dat ze eerst niet wist wat ze er mee aan moest, maar nu snapte wat het teweeg brengt. Ook een meneer die de diagnose had gekregen, maar het niet wilde accepteren. Een kleine greep uit de reacties die bleven binnenstromen. Ik zei van tevoren: als we begrip bij slechts één persoon kunnen creëren, ben ik al dankbaar. Het is nu overduidelijk dat we heel wat mensen hebben kunnen bereiken en inzichten hebben kunnen geven!”
NN
Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Op de foto’s berust het auteursrecht. Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.