Geen vaccinatie? Pak je spullen maar!

Corona kwam het land binnen, gooide zijn koffer neer en deed zijn schoenen uit: ‘Zo, ik ga niet meer weg.’ Iedereen in paniek, niemand wist wat hij moest doen en de meest merkwaardige maatregelen werden in gang gezet. Soit, het was onbekend, dus de wijsheid was ver te zoeken, denk alleen maar aan de gesloten grenzen, betonblokken en containers erop en niemand mocht het land uit of in. Natuurlijk, een virus laat zich stoppen door een betonblok of strenge grenscontroles, of toch niet? De files bij de enige grensovergang in Essen waren ongekend, Belgische kentekens richting Nederland en andersom. Allemaal potentiële virusdragers die in het buurland werkten, dus wat bereik je dan? Geen bal. Goed, we gaan verder. Je mocht de gemeente in het begin niet uit, want ga je naar een supermarkt in een andere gemeente, dan spuit de corona er ineens uit. Je mocht als koppel wel een eindje wandelen of fietsen, maar samen op een bankje zitten, o jee, dan ga je dood en iedereen om je heen! €250,- boete als je gesnapt werd. De dagelijkse politiecontroles, tot in het bizarre, nog nooit zoveel politie op straat gezien, nog niet bij de ergste inbraakgolf.
Ondertussen stroomden de ziekenhuizen vol, de sterfgevallen rezen de pan uit en er werd in de zorg met man en macht gewerkt om mensen in leven te houden. Gehuld in een soort astronautenpakken en maskers deden de mensen hun liefdevolle plicht en werkten dag en nacht. Om de mensen die dat gevaarlijke, nog onbekende virus bij zich hadden te verzorgen. Dit met alle risico’s van dien, want je kunt jezelf wel helemaal bedekken, de kans besmet te raken blijft aanwezig. Oftewel, je staat dus in de frontlinie van deze corona oorlog. Ze moesten opboksen tegen de ontkenners, de mensen die zich nergens een bal van aantrokken, want: ‘Het is maar een griepje.’ maar wel in het ziekenhuis terechtkwamen, Patiënten die bij wijze van spreken onder hun handen overleden, want er was nog geen medicijn. Patiënten die lagen te stikken, die zonder geliefden bij zich moesten sterven, hoe machteloos voel je je dan? Je bent een gedreven mens, je hebt voor dit zware vak gekozen en je staat met lege handen.
Het vaccin kwam en na een slome start ging het in stroomversnelling, maar er waren en zijn ook weigeraars. Heel wat die zich helaas laten leiden door allerlei complottheorieën, waarvan de meeste te bizar zijn voor woorden, anderen om persoonlijke redenen. Kijk, laat je je niet vaccineren, dan neem je een risico. Net zoals de mensen die wel voor het vaccin kozen, het risico namen om ziek te worden, want er waren er genoeg die last van bijwerkingen kregen. Beide kanten nemen en namen een risico, het is waar je voor kiest, een vrijheid die iedereen heeft.
Maar die vrijheid, die moet maar eens afgenomen worden, vinden de mensen uit de regering. Diezelfde mensen, die al die andere klunzige, niet uitlegbare maatregelen verzonnen. Die zichzelf elke keer tegenspreken, net als bepaalde virologen, maar laat ik geen namen noemen. Die eerst geen mondkapjes in het straatbeeld wilden en er nu heiliger dan de Paus voor pleiten. Die alles afraden en dan op een buitenlands feest nog net niet wang aan wang staat te dansen, maar ‘alles ging volgens de maatregelen’. Ja, die van jou, die voor het volk zijn anders.
Soit, de verplichte spuit. Waar is ineens je grondrecht gebleven over wat je er in je lichaam wordt gespoten/gebracht? Een spuit die je absoluut niet wilt en die je opgedrongen wordt, die naald die tegen je wil je lijf in wordt gebracht, is dan toch een vorm van verkrachting. Dan krijg je ook iets in je lijf wat je niet wilt. Misschien gaat de vergelijking mank, maar toch… Nu bepalen diezelfde figuren dat mensen in de zorg die zich niet laten vaccineren, ontslagen worden. Dat zijn dus de mensen die zich tot zover de krampen hebben gewerkt in een zeer risicovolle omgeving. Heet zoiets niet stront voor dank? Bovendien wordt de zorg nog eens verder uitgehold, want waardevolle, gedreven krachten zeggen nu: ‘Ja, dahaag, bekijk jij het lekker. Ga ik toch wat anders doen?’ En de overgebleven collega’s mogen het oplossen, want DAAR hebben ze geen oplossing voor. Dreigementen, sancties, yep, maar oplossingen? Nee, dat is te moeilijk, daar hebben ze geen kaas van gegeten kennelijk. En dan kan je zeggen: ‘Ik wil geen ongevaccineerde aan het bed van mijn moeder/man/kind/…’ Maar is de gevaccineerde dan een garantie dat die niet besmettelijk is? Dan wordt er geroepen: ‘Maar dan is de besmetting minder erg!’ O ja? Mensen die in een ziekenhuis liggen hebben door hun aandoening vaak geen optimale gezondheid, ze liggen er niet voor niks. Is voor die patiënten de besmetting door een gevaccineerde minder risicovol? Dan krijg je de vervolgvaccinaties zoals de boosterprik. En daarna? Leuke motivering voor mensen die in de zorg willen werken en nu al weten dat ze te horen krijgen: ‘Als jij je 63ste injectie weigert, kan je gaan!’ Hol de zorg verder uit, zorg dat mensen weglopen en ga dan klagen dat behandelingen niet doorgaan en dat er wat aan moet worden gedaan. Je kan er gewoon op wachten dat het gebeurt. Kunnen ze daar weer dagen over debatteren. Stop een keer met je kortzichtige maatregelen, kijk vooruit, kijk hoe je dingen in de toekomst opgelost wil hebben, in plaats van elke keer brandjes te blussen. Doe iets, niet pas als het probleem zich aandient. Dwang veroorzaakt dwarsheid. Trek een varken aan zijn staart en hij loopt naar voren en mensen zijn precies zo. Geen maatregel of er komt rebellie van. Onder de oppervlakte gebeurt van alles, maar dat snappen jullie niet. Kijk naar de maatregelen van afgelopen Kerst en Nieuwjaar, denken jullie nu echt dat iedereen zich daar braaf aan gehouden heeft? Lamenielachu. En met deze maatregel van mensen uit de zorg ontslaan, schiet je je in je eigen voet. Maar wie zijn er uiteindelijk de dupe van? Wij. Wij, die domme bevolking die wel jullie riante salaris op moeten hoesten, het voetvolk dat je het liefst negeert, je weet wel…

NN