De ballet satire

In de koninklijke opera zitten opgedirkte
en opgedofte dames met hun man in smoking
van de high society in rood fluwelen zetels.
Ze spreken uitsluitend Frans.
Dit is geen tehuis voor de bas-calasse.
Alleen de grand chic is vertegenwoordigd.
Ze zijn gekomen met de Rolls-Royce of de Bentley
om de licht geklede ballerina’s en dansende flikkers
op de tenen te zien wippen op muziek van Tsjaikovski
een Rus van de haute bourgoisie
met veel traumatische ervaringen.
Waardoor zijn homoseksualiteit in Rusland
alles behalve bon ton was.
Hij brak de muziek van Franz Lizt en
vooral van Wagner met veel pretentie af.
Hij was een zwaar neurotisch persoon.
Ondanks alles maakte hij goede balletmuziek,
het Zwanenmeer, Doornroosje, Notenkraker Suite.
Maar de preludes van Franz Lizt vond ik
veel zaliger om naar te luisteren.
Vele parvenu’s dommelen in slaap tijdens de uitvoering.
De danspasjes lijken een perpetuum mobile.
Dat is een ontgoocheling.
Waren de ballerina’s naakt dan sliep men niet
en was het de moeite waard.