Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Marcel Vandenbergh (92) werd in de Steenovenstraat nummer 87 op Wildert geboren. Sindsdien zijn de huisnummers wel een paar keer veranderd. Marcel had vijf broers en twee zussen. Een broer en een zus leven nog.
Op school bij de nonnetjes
“Mijn vader was dokwerker in Antwerpen en mijn moeder huisvrouw, dat kon ook niet anders met zo’n groot gezin”, vertelt Marcel. “We speelden in het bos aan het einde van de Steenovenstraat en gingen op school bij de nonnetjes. Er waren een aparte jongens- en meisjesschool, de hoofdmeester van de jongensschool heette meester Deckers.”
Smokkel uit Nederland
“Op mijn veertiende ben ik gaan werken in de steenoven. Daar strooide ik zand op de zijkanten van de stenen, zodat ze konden schuiven. Later werd er handsteen in bakken gemaakt, waar het zand in werd gestrooid. Toen ik ouder was, ging ik zelf stenen maken, de oorlog was toen al bezig. Mijn vader smokkelde eten uit Nederland. Mijn vader, twee broers en ik zijn toen een keer aangehouden door de Belgische douane, die alles afpakte. Later bleek dat het waarschijnlijk nep-ambtenaren waren. We kwamen daarna Duitse soldaten tegen, die ons door lieten gaan. De volgende dag gingen we weer op pad en kwamen weer Duitse soldaten tegen, die ons ook die keer gewoon lieten doorgaan.”
Geldtransporten
“Ik heb tien jaar in de steenoven gewerkt, daarna als dokwerker in Antwerpen. Mijn volgende baan was nachtwaker bij de Kredietbank, waar ik na drie jaar geldtransporten ben gaan doen. Ik heb tot mijn 27ste thuis gewoond, toen ben ik getrouwd. Ik heb mijn vrouw, Paula Duerloo, op het voetbalplein in Wildert leren kennen. Zij stond daar alleen en ik ben er toen bij gaan staan, ik vond haar meteen leuk. Na zeven jaar zijn we in Essen getrouwd, waar Paula woonde. Na ons huwelijk zijn we in de Handelsstraat gaan wonen en mochten we een dochter en een zoon krijgen.”
Café Het Buffet
“Mijn vrouw werkte bij Vermeulen, een soort bazaar, in de Stationsstraat, vlakbij de cinema. We kwamen wel in café ‘Het Buffet’, dat zat in het station.
Mijn eerste auto was een Ford, daarna had ik een Buick en toen weer een Ford, waar ik twintig jaar mee heb gereden.
Onze dochter ging op school naar Mariaberg in de Kloosterstraat en mijn zoon bij de Broeders Van Liefde in de Stationsstraat. Onze zoon was arbeider en onze dochter is bij het Arboretum in Kalmthout gaan werken en daar werkt ze nu nog, al veertig jaar. Ik heb vier klein- en vijf achterkleinkinderen.”
Reizen en carnaval
“Met het reisgezelschap van de bank gingen mijn vrouw en ik op vakantie naar Mallorca, Cyprus, Frankrijk en Duitsland. Later ben ik met mijn vrouw nog een keer naar Cyprus geweest, daar woonde een schoonbroer van onze dochter. Mijn vrouw en ik gingen ook veel met de fiets weg, zo hebben we ook een keer de fietsen op de auto gezet en zijn we naar Monaco gegaan. Daar trokken we van hotel naar hotel. Nadat ik op mijn zestigste met pensioen ging zijn we nog meer gaan fietsen, want mijn vrouw deed dat graag. Ik ben ook 22 jaar raadslid geweest van carnavalsvereniging Staesie, tot 1992. Dat was veel werk qua organiseren, maar mijn vrouw hielp ook mee en we hebben het altijd graag gedaan. Net als carnaval vieren.”
Verhuizing naar Sint-Michaël
“Mijn vrouw is altijd goed gezond geweest, maar toen ze 87 was kreeg ze kanker en is na acht maanden in Coda overleden. Ik heb een heel goede vrouw gehad en ben lang verdrietig geweest. Ik stond er toen alleen voor en zei tegen mijn kinderen: ‘Ik ga naar het rusthuis.’ Ik heb zelf mijn schoonmoeder 45 jaar in huis gehad en ik wilde mijn kinderen die last niet aandoen. Maar zelf kon ik mijn plan niet meer trekken. Er kwam een plaats vrij in WZC Sint-Michaël en kon na een maand al verhuizen.”
Kerststal
De overgang was niet moeilijk. Ik kende hier ook al veel mensen, die allemaal uit Essen komen. Het is hier goed en prima geregeld. Met mijn scootmobiel trek ik er vaak op uit, want ik ben nog heel actief. Vroeger had ik thuis altijd een Kerststal staan met de Feesten. Die heb ik hier neergezet en mag hier blijven.”
Essen vroeger en nu
“Het verkeer in de Stationsstraat en Handelsstraat is veel drukker geworden en er zijn veel jonge mensen in Essen komen wonen. Vroeger waren er meer kleine winkels en nu meer supermarkten, wat handig is, omdat je alles onder één dak hebt. Cafés zijn er wel veel minder. Essen is erg gegroeid, ook qua bedrijven op het Spijker. Dat komt Essen ten goede, omdat alles beter toegankelijk is.”
NN
177
